Με δεδομένο ότι ο καθένας/κάθε μια από εμάς βιώνει με διαφορετικό τρόπο το πέρασμα του χρόνου, τότε πρέπει να λάβουμε επίσης σαν δεδομένο ότι ο καθένας/κάθε μια εξ ημών διαφοροποιείται ως προς την “κατάταξη” των αναμνήσεων του, ιδίως όταν καλείται να το πράξει αυτό σε περίοδο όπου συνηθίζουμε να κάνουμε “απολογισμούς πεπραγμένων”.

Ως εκ τούτου, οι Rammstein κυριάρχησαν στο προσωπικό μου ημερολόγιο. Αρχικά με το έργο “Liebe Ist Fur Alle Da”, για το οποίο έγραψα και εκτενή αναφορά (ευχαριστώ τον αρχισυντάκτη που δεν το …επέστρεψε ως “απαράδεκτο”) και έπειτα με τη συναυλία που το γερμανικό σεξτέτο έδωσε στη Μαλακάσα, εκείνο το βράδυ της 28ης Ιουνίου. Έχοντας μάθει απ’έξω το Live Aus Berlin και το Volkarball και βλέποντας πολλά βίντεο στο YouTube, από συναυλίες σε άλλες χώρες, διατηρούσα ακέραια την πίστη ότι μια συναυλία μπορεί να προσφέρει τόσο μεγάλη συγκίνηση. Πάρα τα χρονάκια μου, δικαιώθηκα πλήρως για το ότι βρέθηκα στις πολύ πρώτες σειρές: κόσμος που χτυπιόνταν, τραγούδαγε, ούρλιαζε, έκλαιγε, όταν με το διαδοχικό πέσιμο της μαύρης κουρτίνας και της τεράστιας γερμανικής σημαίας, είδαμε επιτέλους τον Till Lindemann και την παρέα του επί σκηνής. Για να μην πλατιάσω, αφού οι Rammstein αποτελούν περίπτωση που είτε τους λατρεύεις απόλυτα είτε τους απορρίπτεις απόλυτα, η παράσταση που φτιάχνουν δεν περιορίζεται μόνο στο μουσικό περιεχόμενο, αλλά παραπέμπει ευθέως σε παραστάσεις όπερας και θεάτρου. Ως εκ τούτου, αποτέλεσε μια κορυφαία στιγμή συνολικά των καλλιτεχνικών πεπραγμένων που έλαβαν χώρα το 2010. Περισσότερα “Μίνι Ανασκόπηση 2010 [Γιάννης Καμαρινός]” →