Τα Guillemots είναι πουλιά που ανήκουν στην οικογένεια των Auks, τα οποία με τη σειρά τους ανήκουν στο είδος των Alcidae, και μοιάζουν πολύ στους …πιγκουίνους (!). Χμμ…, ας το πάρουμε από την αρχή. Οι Guillemots είναι ένα avant-garde indie/pop (και σταματάω εδώ με τους χαρακτηρισμούς και τις ταμπέλες για λόγους που θα φανούν και πιο κάτω) συγκρότημα που μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα έχει καταφέρει να μας σκλαβώσει. Κι όχι μόνο εμάς αλλά κι αυτούς τους Βρετανούς που χρόνια τώρα δυσκολεύονται να εκτιμήσουν οτιδήποτε είναι λίγο πιο “δύσκολο” ή τελοσπάντων “περίπλοκο” μουσικά και συνήθως καταφεύγουν στον εύκολο δρόμο της catchy pop, και άλλων παρόμοιων ειδών, όπως αυτά προωθούνται και διαφημίζονται από την εγχώρια (τους) μουσική βιομηχανία.

Η αρχή – για το ευρύ κοινό – έγινε με την κυκλοφορία (Σεπτέμβριος του 2005) του “I Saw Such Things in My Sleep” Ep που βγήκε σε 1000 μόνο κομμάτια και, τη στιγμή που γράφεται αυτό το review, αποτελεί συλλεκτικό item και μπορεί κανείς να το βρει μόνο σε μέρη όπως το ebay σε τιμές που ξεκινούν από 35 λίρες και φτάνουν τις 100! Τα ίδια κομμάτια ξανακυκλοφόρησαν εκ νέου μαζί με κάποια άλλα στο “From The Cliffs” EP μέσα στο 2006.

Το πρώτο single του group – “Trains to Brazil” – κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 2005 από την Fantastic Plastic δίνοντας ένα πρώτο δείγμα από το επερχόμενο albums τους. Το συγκεκριμένο κομμάτι είναι μια από τις πιο χαρούμενες και “ζωντανές” στιγμές των Guillemots, ένας ύμνος στην ζωή, την ευθυμία και τα συναισθήματα που την περιβάλλουν. Εκτός από αυτό, το γκρουπ έχει κυκλοφορήσει και τα singles “We’re Here” και “Made Up Love Song #43” δύο από τις πιο γλυκές στιγμές του ολοκληρωμένου πλέον πρώτου album τους “Through The Window Pane”. Επίσης διέθεσαν online (από το επίσημο site τους) και το “Of the Night” με 4 αξιόλογα κομμάτια.

Και μπορεί – όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα σ’αυτές τις περιπτώσεις – την μεγαλύτερη δόξα να την έχει εισπράξει ο Fyfe Dangerfield (στιχουργός, τραγουδιστής και keyboard player) αλλά είναι κάτι παραπάνω από προφανές τόσο στο δίσκο όσο και στα live που έχουν δώσει οι Guillemots ότι το ταλέντο δεν λείπει καθόλου (το αντίθετο μάλιστα) και από τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας (MC Lord Magrão, Greig Stewart και Aristazabal Hawkes).

Σε ένα μουσικό σχήμα όπως είναι οι Guillemots θα ήταν σχεδόν μάταιο και ανούσιο να επιχειρήσει να κάνει κανείς κριτική σε κάθε κομμάτι τους ξεχωριστά. Ο ήχος τους είναι κάτι παραπάνω από πλούσιος, με τους πειραματισμούς να βγαίνουν μπροστά και να προσφέρουν στον ακροατή κάτι καινούριο, χωρίς όμως να να κρύβει και κάποιες επιρροές, που στο τελικό ηχητικό αποτέλεσμα ενώνονται και μπαίνουν σε ένα “μίξερ” για να μας γεμίσουν και να μας χαρίσουν πραγματικά εξαιρετικές μουσικές στιγμές.

Τα όργανα που χρησιμοποιούνται είναι πολλά και βγάζουν τη μαγεία της ζωντανής ορχήστρας και τελικά ίσως και αυτή τη διαφορετικότητα που έκανε πολλά Βρετανικά μέσα να τους χαρακτηρίσουν “περίεργους”. Προσθέστε σ’αυτό και τις σχεδόν ετερόκλητες ηχητικές κατευθύνσεις των tracks και έχετε ένα δίσκο που μπορεί να είναι ρυθμικός, pop, και ταυτόχρονα slow και σε κάποιο βαθμό πειραματικός. Πολλά από τα κομμάτια των Guillemots μου φέρνουν στο νου μουσικά σχήματα και ονόματα όπως οι Pink Floyd, η Bjork, ακόμα και οι Supertramp, χωρίς βέβαια να υπάρχει ίχνος εγκλωβισμού από μερους τους σε μουσικά πρότυπα και περιορισμούς. Οι Guillemots μπορούν να είναι σκοτεινοί και εύθυμοι, λιτοί και πολυσύνθετοι, αλλά στο τέλος σου αφήνουν μια αίσθηση ζεστή και πολύ οικεία, που ποτέ δεν σε θλίβει και πάνω απ’ολα ποτέ δεν σε αφήνει αδιάφορο.

Guillemots – Through the Windowpane

1. Little Bear
2. Made Up Love Song #43
3. Trains To Brazil
4. Redwings
5. Samba Through The Snowy Rain
6. Through The Windowpane
7. If The World Ends
8. We’re Here
9. Blue Would Still Be Blue
10. Annie Let’s Not Wait
11. And If All
12. Sao Paulo