Χαίρομαι ιδιαίτερα που η νορβηγική σκηνή επιβεβαιώνει το τέλος μιας ψυχεδέλειας που αποθεώθηκε από τα ΜΜΕ για τουλάχιστον τρεις δεκαετίες και της οποίας ο απόηχος του θαυμασμού παραμένει και σήμερα σα να επρόκειτο για θρησκεία αποκαλυπτική με τη θεοπνευστία του Χάξλεϋ και προεξάρχοντα ιερέα το Jimi Hendrix. Εν αρχή ην το άλμπουμ των Pink Floyd “the piper at the gates of town” (1967 – όπου piper = Πάνας) και όχι μόνο και έκτοτε η ψυχεδελική υστερία σάρωσε μία κοινωνία σε αναβρασμό που προσπάθησε να εξορκίσει τη βαρβαρότητα του πολέμου με τα ιερά βιβλία και τα φυλαχτά παγανιστικών και ανατολίτικων θρησκειών. Ο Φρόιντ και ο Γιουνγκ γίνονται σημαία και τρόπαια, τα παραισθησιογόνα γίνονται το κλειδί του παραδείσου σε μία νέα διευρυμένη αντίληψη, τα ουτοπικά οράματα και οι εξωκοσμικές εμπειρίες απεικονίζονται στα ινδουιστικά σύμβολα και τα πλουμίδια των νέων, ενώ οι πειραματισμοί με το Σιτάρ δεν έχουν τέλος. Περισσότερα “Η ψυχεδέλεια του Βορρά / The Great God Pan is dead [Part II]”
Η ψυχεδέλεια του Βορρά / The Great God Pan is dead [Part II]
Χαίρομαι ιδιαίτερα που η νορβηγική σκηνή επιβεβαιώνει το τέλος μιας ψυχεδέλειας που αποθεώθηκε από τα ΜΜΕ για τουλάχιστον τρεις δεκαετίες και της οποίας ο απόηχος του θαυμασμού παραμένει και σήμερα σα να επρόκειτο για θρησκεία αποκαλυπτική με τη θεοπνευστία του Χάξλεϋ και προεξάρχοντα ιερέα το Jimi Hendrix. Εν αρχή ην το άλμπουμ των Pink Floyd […]
