Lost Echoes || αφού κατά λάθος ο κόσμος είναι μια ποίηση, μια μελωδία
Ο Μπρους Γουέην δεν είχε ιδιαίτερη διάθεση για τένις εκείνο το χειμωνιάτικο δειλινό, κάτι από το παρελθόν ζωγράφιζε μια θλιμμένη ανατολή καθώς σήκωσε το βλέμμα του πάνω από το πιάτο με τα στρείδια στο tennis club της Gotham και φώτισε με το βλέμμα του τον περίγυρο. Ο Mike Van Portfleet που καθόταν απέναντι του τον […]
Εκείνη την εποχή οι Ρωμαίοι γύρω από το μικρό γαλατικό χωριό ήταν αρκετά ήσυχοι, για την ακρίβεια απέφευγαν να βγουν από τα φρούρια του Πετιμπονουμ και του Λαβδανουμ ενώ στο Μπαμπαορουμ και στο Ακουαριουμ εξασκούνταν στην τέχνη της μαγειρικής. Με λίγα λόγια δε μαγείρευαν τίποτα. Άλλωστε, ο Καίσαρας είχε αρκετά προβλήματα καθώς η Κλεοπάτρα είχε […]
Ο Σέρλοκ τράβηξε μια ρουφηξιά από την πίπα του αφήνοντας μας σε μια αγχωτική αναμονή: “Μήπως να βρω το χαμένο σας παιδί; “. Είχε ο Groth παιδί; Eixα ακούσει κάτι για ένα εξώγαμο αλλά μια τέτοια υπόθεση δεν περίμενα να εξιτάρει τον επί τόσα χρόνια καλό μου φίλο…Αυτά πλέον ήταν υλικό για τρίωρες εκπομπές στα […]
Ήταν ένα από τα συνηθισμένα, βαρετά πρωινά στη Baker street με τη μόνη διάφορα ότι κάποιες χλωμές αχτίδες ήλιου κεντούσαν μια υποψία αισιοδοξίας στο πρόσωπο του Σερλοκ. Περιέργως δεν είχε βυθιστεί το προηγούμενο βράδυ στην αγκαλιά της μορφίνης – κάτι που τις τελευταίες μέρες όλο και περισσότερο συνήθιζε – αν και τα παλικαριά από το […]
Τελικά αναρωτιέσαι αν υπάρχει…στην αρχή ήταν βιβλίο, μετά ταινία, μετά έγινε δίσκος και εξαργύρωσε τις γιορτές των ημερών με τη λευκή σιωπή των σύννεφων…αφέθηκε σαν ένα μπαλόνι που αντιπαθούσε το Νεύτωνα να επιπλεύσει μέσα στα μάτια μας ωσότου βρει την άκρη τους, εκεί όπου τελειώνουν…γιατί ορίζοντας δεν είναι εκεί που φτάνει το μάτι αλλά εκεί […]
…if i could do it again, maybe just once more… Πάντα θεωρούσα τους Cure ένα από τα σημάδια που μας έδωσε ο Θεός ότι υπάρχει…ότι η μουσική τους είναι Ο λόγος για τον οποίο η ακοή θεωρείται αίσθηση…ότι η φωνή του Robert makes the pain of dying easier… Ο πρώτος τους δίσκος που αγόρασα το […]