ΠΟΠΗ ΓΚΕΡΟΥΣΗ

Αναρωτιέσαι μόνο κι έρχεσαι και πέφτεις πάνω στον Νερούδα, τον ποιητή του μεγάλου άσματος, που λέει για την πατρίδα του την Χιλή, για την ατιμασμένη άμμο, όπου πάνω στο χώμα γεννιέται η δύναμη για τις αυριανές νικητήριες μέρες, για το ταπεινό ψωμί που υπεράσπιζε η ενότητα του βασιλιά λαού (!) κι έρχεσαι και ισιώνεις για […]

«Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να δει και να καταλάβει στον άλλο κάτι που ο ίδιος δεν έχει βιώσει…».  Βάλτε το τώρα σε μεγαλύτερη κλίμακα.  Προωθήστε το.  Σπρώξτε το ακόμη πιο ψηλά, όλο και πιο πάνω.  Μέχρι να φτάσει τέρμα, εκεί που συνωστίζεται μέσα στα απαλά υφάσματα και τις ψηλοτάβανες αίθουσες συνεδριάσεων . . . η […]

Υπάρχω και Υπάρχεις. Γεννήθηκα άνθρωπος.  Γεννήθηκες σκύλος. Είμαι αδέσποτος και είσαι άστεγος.  Λάθος μάλλον, είμαι άστεγος άνθρωπος και είσαι αδέσποτος σκύλος.  Όμως εν τέλει, ίσως στο περίπου, να είναι το ίδιο.  Η ίδια έννοια. Οι χαρτόκουτες κόβουν την υγρασία οπότε και το κρύο τις νύχτες.  Αυτό το έδαφος εκφράζει μια πόλη που ιδρώνει, παγώνει, αλλοιώνει […]

Το χαμόγελο της ημέρας… Είναι λίγοι οι άνθρωποι… οι άνθρωποι είναι λίγοι… Και μέσα στο λίγο τους κάνουν μικρή και λίγη τη χαρά τους.  Για τις γιορτές, τις αγορές, τις βόλτες, το κυνήγι του ευ ζην…  με το πρόσωπο σοβαρό, προβληματισμένο, πολλές φορές ξινό και μίζερο.  Χωρίς χαμόγελο, χωρίς ευγένεια, χωρίς φως, χωρίς αξιοπρέπεια… Με […]

Τις νύχτες συνήθιζα να περπατάω κοιτάζοντας τ’ αστέρια. Σκόνταφτα στο δρόμο, έπεφτα σε λακκούβες γεμάτες νερό όμως πάντα κοιτούσα τ’ αστέρια. Τι σημασία είχε που τα παπούτσια μου ήταν βρεγμένα και λασπωμένα, τα μάτια μου άγγιζαν τον ουρανό. Δεν είχε και τόση σημασία που βρισκόμουν αλλά που έφτανε το βλέμμα μου. Όλες οι διαδρομές της […]