Menu

Τις νύχτες μόνο…

Είναι όλοι αυτοί οι άνθρωποι που ξενυχτούν. Περπατούν, χάνονται, που πάνε που πάνε.. Είναι αυτός ο αόρατος μανδύας που πετούν στους ώμους τους, δεν φαίνονται, χάνονται, που πάνε. Είναι το όνειρο τους που τυλίγονται και δεν τους νοιάζει μα πάλι χάνονται και που πάνε. Είναι η απορία, ο θυμός, η απογοήτευση, ο φόβος που ζητούν […]

Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας

Ο ποιος;; O έρωτας!! Έχει εκτεθεί σαν ακάλυπτη επιταγή στα χρόνια της κρίσης. Τα προβλήματα πολλά, ποικίλα και σημαντικά, δεσπόζει αυτό της επιβίωσης, ποιος έρωτας; Πολύ σωστά! Όμως αν δεν μιλήσουμε για έρωτα, βάσει αυτού του τίτλου ξαφνικά θα βρεθούμε εκτός θέματος, sorry guys για το άβολο και το αμήχανο της στιγμής όμως ο τίτλος […]

Φυλακισμένοι στην Ελλάδα…, που αγαπάμε

Είναι πολλοί αυτοί που σκέφτονται να φύγουν, να μεταναστεύσουν… Μέσα σ’ αυτούς είναι ίσως κάποιοι γνωστοί, φίλοι μας, συγγενείς μας.  Μέσα σ’ αυτούς ίσως είσαι κι εσύ. . . Λεηλατημένη, ποδοπατημένη, συκοφαντημένη, πληγωμένη Ελλάδα.  Από τις κυβερνήσεις της, από τους συμμάχους της, από τους ανθρώπους της.  Οι τελευταίοι, έστω λίγο ίσως απορήσουν, όμως κάπου, κάπως, […]

ΚΡΙΣΗ… [συνειδήσεως]

Πολυσυζητημένη.  Πολυδιάστατη.  Απειθάρχητη. Απρόβλεπτη.  Κυμαινόμενη.  Απατηλή.  Ανατριχιαστική.  Τρομερή.  Αμαρτωλή.  Τιμωρός κρίση. Άλλοθι, δικαιολογία, εξιλαστήριο θύμα, εφαλτήριο, δεκανίκι, πιπίλα, πόρνη, μάρτυρας, κλισέ κρίση. Θα μπορούσε να γίνει ψυχιατρικός όρος, δικαστικό επιχείρημα, νομοθετικό αίτιο κι αιτιατό.  Θα μπορούσε να γίνει το ανθρώπινο άλλοθι μας λίγο πριν ξαπλώσουμε στο κρεβάτι μας.  Τι κρίμα όμως, ήδη έχει γίνει όλα τα […]

Η αβάσταχτη ελαφρότητα του γίγνεσθαι…

Του άρεσε ν’ ανεβαίνει στην ταράτσα και να κάθεται εκεί με τις ώρες.  Παρατηρούσε κάποιες μικρές λεπτομέρειες που του ξέφευγαν όταν περπατούσε στους δρόμους και η οπτική του γωνία ήταν ευθεία και ρεαλιστική.  Η αλήθεια ήταν μάλλον ότι του άρεσε να παρατηρεί λεπτομέρειες της αόρατης ζωής, αυτής που περνά και χάνεται, σκεφτόταν ήταν τόσο κρίμα… […]

Μια καλλιτεχνική ιστορία πόλης

Δεν είχε περάσει και πολύ καιρός από τότε που είχε ξεκινήσει να κάνει μαθήματα ζωγραφικής.  Είχε ήδη «θυσιάσει» ένα δωμάτιο του -μα την αλήθεια- μικρού διαμερίσματος της για να μπορεί ν’ απολαμβάνει το πάθος της με περίσσια γενναιοδωρία κι ανεμελιά πετώντας χρώματα παντού και πασαλείβοντας επιφάνειες με ηδονική τελετουργία.  Το αγαπημένο της θέμα ήταν πορτρέτα […]