Menu

Η συνθέτης και ερμηνεύτρια Anja Franziska Plaschg, κατά κόσμων γνωστή ως Soap & Skin, γίνεται ολοένα και πιο γνωστή στο κομμάτι εκείνο του κοινού που αρέσκεται στις “σκοτεινές” και “καταθλιπτικές” μελωδίες. Το τελευταίο της δισκογραφικό πόνημα, το mini-LP Narrow, κέρδισε κριτικές και κοινό, δικαιώνοντας αυτούς/αυτές που εδώ και κάποια χρόνια έχουν μυηθεί στον κόσμο της νεαρής Αυστριακής συνθέτριας.

Το γεμάτο Gagarin φανερώνει του λόγου το αληθές, με τους 300 καθημένους θεατές και τους όρθιους/ες στον εξώστη, να δημιουργούν εξαιρετικά ζεστό κλίμα, εντός των πλαισίων που απαιτούν οι περιστάσεις. Στους γνωρίζοντες περί των ζωντανών εμφανίσεων της Soap & Skin, είναι γνωστό ότι καμία συναυλία δεν είναι και σίγουρο ότι θα ολοκληρωθεί, είτε επειδή το κοινό την αποσπά είτε επειδή η ψυχολογική της κατάσταση δεν το επιτρέπει (όπως δηλώνει η ίδια). Ευτυχώς, εκείνο το βροχερό βράδυ της 14ης Οκτωβρίου όλα έμελε να εξελιχθούν ομαλά.

Πιάνο, laptop και μια δεύτερη τραγουδίστρια να εμφανίζεται κατά περίπτωση αποτελούσαν τη συνοδεία των χαρακτηριστικών ερμηνειών. Η φωνή της, και το παίξιμο στο πιάνο, μερικώς ανεπιτήδευτα, μας εισήγαγαν άμεσα σε αυτόν τον κόσμο που η ίδια φαίνεται να βιώνει. Έναν κόσμο γεμάτο αναφορές σε ψυχολογικά φορτισμένες καταστάσεις, διαποτισμένες (κατά τη γνώμη του γράφοντα) με ενοχικό Καθολικισμό και μερικές αμυδρές ακτίνες φωτός να διαπερνούν το έντονο μαύρο, ενδεικτικές της υφέρπουσας και πανταχού παρούσας ευαισθησίας. Παρότι μόνη της στο μεγαλύτερο μέρος της συναυλίας, είναι αξιοθαύμαστο πώς καταφέρνει να “γεμίζει” τη σκηνή. Πότε καθισμένη στο πιάνο, πότε όρθια, να εκτελεί performance στο ρυθμό των προηχογραφημένων τμημάτων, ενίοτε μπαινοβγαίνοντας στα παρασκήνια, η νεαρή Anja  φαίνεται ότι έχει βρει τον τρόπο να κρατάει το κοινό. Οι φωτισμοί συνεπικουρούν το έργο της, μιας και σε κάθε κομμάτι, αναπτυσσόντουσαν διαφορετικοί σχηματισμοί. Σαν οι φόρμες και οι σκιάσεις να αποτελούσαν τμήμα ζωγραφικού καμβά, ενίοτε ενοποιώντας και τη σκηνή με το ακροατήριο, όπως συνέβη πχ στο Spiracle, όπου οι προβολείς στράφηκαν προς τα απροετοίμαστα μάτια μας…

Το set list ξεκίνησε με το επιβλητικό Deathmental για να ακολουθήσουν, με κλιμακωτή διάθεση και ένταση σχεδόν όλες τις οι συνθέσεις. Ποιά να μνημονεύσεις περισσότερο από τις άλλες… Big Hand Nails Down, Sleep, Thanatos, Fall Foliage, Sun, Vater, Marche Funerable… Μάλλον ο καθένας και η κάθε μία “πιάνονται” από διαφορετικό τραγούδι και οδεύουν “προς τα κάτω”…

Αναπόσπαστο κομμάτι της συναυλίας, οι διασκευές. Το δυνατό Meltdown του Clint Mansel, το δραματικά συγκλονιστικό Voyage, voyage (Desireless), το θέμα Danja της σειράς The Kelly Familly. Αλλά και Pale Blue Eyes από Velvet Underground και The End των Doors. Tα δύο τελευταία αποτέλεσαν και το θέμα των ισάριθμων encore, στα οποία, κατασυγκινημένοι πλέον τής το ανταποδώσαμε με παρατεταμένο χειροκρότημα.

Ομολογουμένως, μια “δύσκολη” συναυλία. Αφενός “έπρεπε” με κάποιο τρόπο, αυτοί/ες που θα παρακολουθούσαν, να έχουν έρθει σε επαφή με το έργο της Soap & Skin. Αφετέρου, δεν ήταν μια συναυλία-συμμάζωξη όπου το ποτάκι και τα χάχανα με τους γνωστούς θα υπερκάλυπταν το επί σκηνής δρώμενο. Έπρεπε να είμαστε “εκεί”, συμμέτοχοι στην προσπάθεια για Κάθαρση, μιας Τραγωδίας (με την αρχαιοελληνική έννοια) που με αφορμή τις προσωπικές σκοτεινές εμμονές της συνθέτριας, όλοι και όλες θα βρίσκαμε το “χώρο μας”, ελέω προσωπικών ή συλλογικών αναφορών. Μου πήρε τρείς και πλέον ημέρες προκειμένου να “ξεφύγω” από το αυτό το κλίμα… Και από αυτή την άποψη, όλες οι επιμέρους κρίσεις σε θέματα ερμηνείας ή μίξης πιάνου/laptop περνάνε σε δεύτερη μοίρα. Μια αναπάντεχη συναυλία, από κάθε άποψη.

Ολόκληρο το set list εδώ.

Χαρακτηριστικά videos από τη συναυλία:
Pale Blue Eyes
Cynthia
Voyage, voyage
Meltdown

Σχολιάστε

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.