Menu

Θυμάμαι τον εαυτό  μου πιτσιρικά, να πηγαίνει καθημερινά στο Ταε-Κβον-Ντο μπας και μάθει  την «Τεχνική του Γερανού» που  είχε μόλις δει ένα κυριακάτικο  απόγευμα σε μια ταινία ονόματι  Karate Kid. Αργότερα, έμαθε πως η συγκεκριμένη τεχνική δεν υπάρχει κι επίσης, δε θα κέρδιζε ποτέ καμία γκόμενα απλώς κλωτσώντας αέρα κοπανιστό. Αλλά αυτός ο πιτσιρικάς, όπως και σχεδόν όλοι οι άρρενες πιτσιρικάδες της ηλικίας του, ήθελε τη νίκη. Να ξεχωρίσει, να γίνει ήρωας. Όπως ο Ντάνιελ Λαρούσο και ο μέντοράς του, κύριος Μιγιάγκι.

Τα χρόνια πέρασαν  και δεν είμαστε πια στα 80s, αλλά στο βασίλειο του… νιχιλισμού. Ήρωας εδώ είναι ο Τζόκερ, αγαπημένη εικόνα μια φλεγόμενη πόλη, λαχταριστή επιθυμία το χάος. Οπότε, ποιος χέστηκε για το μαύρο παιδάκι που μετακόμισε στην Κίνα και προκειμένου να πάρει το κορίτσι της καρδιάς του και να βουλώσει τα στόματα των μαλακισμένων που τον ενοχλούν, μαθαίνει στο άψε-σβήσε Κουνγκ-Φου από τον επιστάτη; Νομίζω ελάχιστοι. Ίσως και κανείς. Πόσο μάλλον, όταν τα έχει ξαναδεί όλα αυτά σε μια bad movie we love που χαρακτήρισε την εποχής της, αλλά τώρα πια βαριέσαι να ασχοληθείς μαζί της ακόμα και τα κυριακάτικα απογεύματα. Το γεγονός ότι το «νέο» Karate Kid είναι εξαντλητική ξεπατικοτούρα του πρωτότυπου σε βάζει σε σκέψεις για το πόσο αποτελεσματικό μπορεί να είναι αυτό για μια ολόκληρη γενιά θεατών, που ακόμη πηγαίνει σινεμά και, προφανώς, δεν πετάξει στα σκουπίδια τις αναμνήσεις του.

Υπάρχουν όμως και  δύο καινούρια δεδομένα. Το ένα  είναι ο Τζέιντεν Σμιθ. Ο υιός του Γουίλ είναι μουράκλα και  γράφει τρελά στο φακό. Έχει πάρει  όλα τα φυσικά και μη προσόντα του  πατέρα του και εκμεταλλεύεται τις μούτες του στο έπακρο. Το ίδιο ισχύει και για τον Τζάκι Τσαν, κι ας μην φτάνει με τίποτα στο επίπεδο  του προκατόχου του (Πατ Μορίτα). Δεύτερο δεδομένο, το «εύκολο» κέντρο βάρους ενός τυπικού δράματος, που  πάντα θα βρίσκει στόχο, ακόμα  και σε ένα κυνικό, «βρώμικο», σκοτεινό κοινό. Ο,τι και να γίνει, στο τέλος όλοι θα χαρούν για το κατόρθωμα του μικρού Σμιθ. Αρκεί να ξεχάσουν οτι το έχουν ξαναδεί…

THE KARATE KID
* *

Σκηνοθεσία: Χάραλντ Ζβαρτ
Πρωταγωνιστούν: Τζέιντεν Σμιθ, Τζάκι Τσαν, Ταράτζι Χένσον

Πάνος Κατσιμπέρης | skotseziko-ntous.blogspot.com

Σχολιάστε

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.