“Misanthrope seeks misanthrope…”. Με αυτή την πρόταση ξεκινάει η καταχώριση του Wilson στο Craiglist μετά από παρότρυνση του συγκάτοικού του να ξεφύγει από τη μιζέρια του και να προσπαθήσει να κοινωνικοποιηθεί έστω και με τη χρήση των μέσων που η εποχή του MySpace και του Facebook προσφέρει…
Ο Alex Holdridge έχει την τύχη να συνεργαστεί με τον παραγωγό και σεναριογράφο (Richard Linklater) των πολύ καλών “Before Sunrise” και “Before Sunset”, και με το αναδυόμενο ταλέντο του μας χαρίζει μια ταινία εξίσου ενδιαφέρουσα και γλυκιά με τις δύο προαναφερθείσες.
~ “The love of my life”
~ “On Craigslist?”
Η ταινία καταφέρνει να θίξει με πετυχημένο τρόπο ζητήματα όπως η κοινωνική απομόνωση, η ανάγκη για αγάπη – όσο ουτοπική η πρόσκαιρα πραγματική κι αν είναι αυτή, η φιλία, η καχυποψία, ο συμβιβασμός στις προσωπικές σχέσεις…
Ο Wilson και η Vivian “ξεπέφτουν” και ψάχνουν συντροφιά για μία μόνο (?) μέρα. New years eve… Παλεύουν με τον ρομαντισμό τους και επιστρατεύουν το τελευταίο μέσο που έχουν ώστε να πείσουν την πληγωμένη καρδιά τους ότι μπορεί ο -κατά τ’άλλα στραβός- χρόνος να φύγει και να αλλάξει με ένα φιλί, με μια αγκαλιά, έστω κι από έναν άγνωστο άνθρωπο.
~ “Yes. Are you the misanthropee?”
~ “I dunno. I had to look it up.”
Το Los Angeles -σε ασπρόμαυρο φόντο- προσφέρει ένα σχεδόν ιδανικό background, τονίζοντας με τον καλύτερο τρόπο την ψυχρότητα ενός blind date και τις λίγες πιθανότητες που έχει αυτό να εξελιχθεί σε κάτι ζεστό, όμορφο και ουσιώδες… έστω και για λίγες ώρες!
Οι σκηνές από την παραλία (σε συνδυασμό με την παράλληλη ιστορία του Jacob -συγκάτοικου του Wilson), τα μεγαλοπρεπή αλλά παρατημένα θέατρα της πόλης, τα μεγάλα κτίρια, τα πάρκα, το μετρό του Los Angeles… αποτελούν τον καμβά για το έργο που στο μυαλό του Wilson είναι μαύρο και απαισιόδοξο (“I think L.A. is where love comes to die”) ενώ για την Βίβιαν είναι αισιόδοξο -σχεδόν αφελές- και με κάποιο περίεργο τρόπο φωτεινό.
Οι δυο χαρακτήρες ξεκινούν την αναζήτηση ενός δεσίματος (έστω και για μια ημέρα) που φαντάζει σχεδόν ακατόρθωτο στην αρχή αλλά εξελίσσεται και ωριμάζει, ποτίζεται από πικρόχολα σχόλια και επισημάνσεις της σκληρής πραγματικότητας, χρωματίζεται με χιούμορ, μπλέκεται στις πραγματικές ιστορίες τους, προσεγγίζει κάτι γλυκό και ίσως και πολλά υποσχόμενο, και φυσικά έχει το τέλος του, όποιο κι αν είναι αυτό… (με την αποκάλυψη του μεγάλου μυστικού της Vivian που αποτελεί και την βάση για την κατάληξη του όμορφου αυτού παραμυθιού…)
Σχολιάστε