Η σκέψη να (ξανα)δώ live τους New Order περιπλανιόταν στο μυαλό μου πολύ καιρό μετά την σχετική ανακοίνωση από την Detox, τη διοργανώτρια εταιρία του Ejekt festival. Βλέπετε δυστυχώς οι New Order πλέον δεν μου προκαλούν κανέναν ενθουσιασμό. Βαριά κουβέντα για ένα τόσο σημαντικό group, αλλά και 100% ειλικρινής. Ίσως να έχει να κάνει και με το γεγονός ότι η “δίψα” μου – να τους δω – είχε σβήσει πριν λίγα χρόνια στο Λονδίνο, αν και στη πραγματικότητα κι αυτό δεν είναι από μόνο του αρκετό ως αιτία. Τελικά τελευταία στιγμή αποφάσισα ότι ίσως και να άξιζαν τα 47 euros, ευχόμενος από τη μία να ακούσω τα όποια Joy Division – era άσματα γνώριζα ότι μπορεί να έπαιζαν, και από την άλλη να μην υποχρεωθώ να ανεχτώ πολλά tracks από τον τελευταίο απαράδεκτο δίσκο τους.
Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή τα πράγματα.
Δεν θα μπορούσα να μην πω ένα “μπράβο” στην διοργανώτρια εταιρία για την προσπάθειά της. Ο χώρος ήταν πολύ καλός και άνετος, ενώ ακόμα και οι “διαδικασίες” αγοράς ποτών και τροφίμων φαινόταν ότι είχαν σχεδιαστεί προσεχτικά. Πολύ καλή εντύπωση μου έκανε και η άμεση αντιμετώπιση μικροτραυματισμού φίλης από το μικρό ιατρείο που είχε στηθεί λίγο κοντά στο χώρο.
Το “live stage” αποτελούνταν από δύο κολλητά stages. Στο ένα από αυτά έπαιξαν οι Hooverphonic, Radio 4 και Film, και στο άλλο οι New Order. Για τους Radio 4 δεν θα μπορούσα να γράψω κάτι αφού μου φάνηκαν μάλλον αδιάφοροι. Οι Hooverphonic έκαναν μια αξιοπρεπή εμφάνιση κυρίως λόγω των πολύ όμορφων φωνητικών (αλλά και της “καυτής” εμφάνισης) της Geike Arnaert. Καθόλου περίεργο βέβαια το γεγονός ότι το κοινό ζεστάθηκε (κυρίως) στα γνωστά “Μad Αbout you”, “Jackie Cane” και “Eden”.
Ηταν κάτι παραπάνω από φανερό ότι ο περισσότερος κόσμος είχε δηλώσει παρών κατά κύριο (αν όχι μοναδικό) λόγο για τους New Order, οι οποίοι ως headliners εμφανίστηκαν στην αριστερή σκηνή, που είχε στηθεί αποκλειστικά και μόνο γι’αυτούς. Να σημειώσω ότι μου έκανε εντύπωση το πόσο νεαρός κόσμος είχε έρθει για το βρετανικο γκρουπ. Σύμφωνοι, οι New Order είναι …διαχρονικοί και για πολλούς “ζωντανοί” και σύγχρονοι, αλλά προσωπικά περίμενα περισσότερους “μεγάλους” θαυμαστές τους.
Δύο πράγματα μου έκαναν καλή εντύπωση και με ..διασκέδασαν. Η σκηνικη παρουσία του Peter Hook (ακριβώς την ίδια θετική εικόνα είχα και τη προηγούμενη φορά που τους είχα δει) και φυσικά τα κομμάτια των Joy Division. “Love Will Tear Us Apart”, “Transmission”, “Ceremony” (η καλύτερη στιγμή για μένα), “Shadowplay”. Αν κάτι με έχει κουράσει γενικότερα με τους New Order είναι το πόσο “σούπα” έχουν γίνει τα περισσότερα “γνωστά” τραγούδια τους. Κι ακόμα χειρότερο είναι ότι ούτε η live έκδοσή τους κατάφερε να μου απομακρύνει αυτό το αίσθημα της …βαρεμάρας. Ολα θα ήταν διαφορετικά άν (σε κάποιο φανταστικό – και μόνο – σενάριο) οι New Order έκαναν ένα live που θα συμπεριλάμβανε μόνο κομμάτια των Joy Division (wishful thinking). Άλλωστε δηλώνω πολύ ευχαριστημένος από την ερμηνεία των JD τραγουδιών.
Με αυτό το φανταστικό σενάριο στο μυαλό μου αποχώρησα από το event, χωρίς να έχω αποφασίσει αν τελικά άξιζε τα λεφτά και την ταλαιπωρία του γυρισμού.
1.Love Will Tear Us Apart
2.Crystal
3.Regret
4.24 Hours
5.Krafty
6.Working Overtime
7.Transmission
8.Your Silent Face
9.Waiting For The Sirens’ Call
10.Turn
11.Bizarre Love Triangle
12.True Faith
13.Temptation
14.The Perfect Kiss
15.Blue Monday
Encore
16.Ceremony
17.Shadowplay
*photos: neworderonline.com / jackie renshaw
Σχολιάστε