Είναι αλήθεια ότι τις περισσότερες φορές το “σπρώξιμο” – δηλαδή το σχεδόν εκβιαστικό promotion – των απανταχού δισκογραφικών (κι όχι μόνο) εταιρειών έχει να κάνει με hitάκια της εποχής, με trendy μουσικές και ήχους που μπορούν να αντέξουν ένα μόνο καλοκαίρι, 1-2 εξώφυλλα του NME και άλλων παρόμοιων (δήθεν) περιοδικών. Όταν αυτό το promotion παίρνει σάρκα και οστά με την μορφή κάποιας επανέκδοσης, συνήθως τα πράγματα είναι καλύτερα, και φυσικά εννοούμε το re-release που γίνεται λίγο καιρό μετά από την εκάστοτε πρώτη – χλιαρά προωθημένη – κυκλοφορία,  κι όχι εκείνο που έχει απλά ως σκοπό την εκμετάλλευση του μουσικού κοινού (με τις προσθήκες κάποιων remixes, κλπ, σε πιο φαντεζί συσκευασία, και άλλα παρόμοια – σχεδόν – τραγικά…).

Το “Trouble” – debut album του Ray LaMontagne – είναι από εκείνα τα τυχερά – άτυχα που χάνουν την πρώτη τους ευκαιρία, αλλά έχουν από πίσω τους μια εταιρεία που για τους δικούς της λόγους δεν εγκαταλείπει την προσπάθεια και τα επαναφέρει στο προσκήνιο με την προσδοκία για καλύτερη αποδοχή και φυσικά …πωλήσεις. Κι αν όλα αυτά φαίνονται λίγο ψυχρά μερικές φορές δίνουν την ευκαιρία σε μας να ανακαλύψουμε αξιόλογες δουλειές που την πρώτη φορά που βγήκαν δεν γνωρίζαμε καν την ύπαρξή τους.
Τον Σεπτέμβριο του 2004 δεν ήταν πολλοί εκείνοι που είχαν την τύχη ν’ ακούσουν τα γλυκά, συναισθηματικά και σχεδόν παρηγορητικά παραμύθια του κυρίου LaMontagne. Τον Ιούνιο του τρέχοντος έτους η 14th Floor επανακυκλοφόρησε το “Trouble” το οποίο πλέον έτυχε και μεγαλύτερης αποδοχής.

Και όλα αυτά θα ήταν δικαιολογημένα αν η μουσική του LaMontagne αποτελούσε κι αυτή ακόμα μία έκδοση της λεγόμενης (και αρκετά trendy) post / indie rock, ή κάποιο εύπεπτο δημιούργημα της hip hop ή της happy – pop σκηνής που η βιομηχανία (δήθεν ταλαντούχων) νέων καλλιτεχνών προωθεί χρόνια τώρα. Κι όμως εδώ τα πράγματα είναι διαφορετικά. Εντελώς διαφορετικά θα τολμούσα να πω. Ετοιμαστείτε να εκπλαγείτε… Από το πρώτο κιόλας κομμάτι του δίσκου (το ομώνυμο “Trouble”) μπορεί να καταλάβει κανείς ότι ο LaMontagne έγραψε στα παλαιότερα των υποδημάτων του τις προσταγές της μουσικής βιομηχανίας και απλά έβγαλε ότι έβγαλε για να κάνει το κέφι του. Και ευτυχώς …και το δικό μας!

Οποιαδήποτε προσπάθεια τοποθέτησης της μουσικής του σε κάποια συγκεκριμένη κατηγορία θα ήταν μάλλον αποτυχημένη. Ο καλλιτέχνης είναι σαφώς επηρεασμένος από τα Blues και την Soul των 70’s αλλά δεν έχει σταματήσει εκεί. Έχοντας ως πηγές έμπνευσης τεράστιους καλλιτέχνες όπως η Joni Mitchell, ο Bob Dylan και ο Ray Charles, και με τη βοήθεια του γνωστού Ethan Johns (γιο του θρυλικού Glyn Johns και παραγωγό των τριών τελευταίων albums του Ryan Adams) δημιούργησε ένα αμάλγαμα soul, blues, folk και μελωδικής country μουσικής, ιδανικό soundtrack για κάθε εποχή και (σημαντικό αυτό) σε καμία περίπτωση αναχρονιστικό και επιτηδευμένο. Όντας ο ίδιος – σε αρκετά μεγάλο βαθμό – fan των προαναφερθέντων “ειδών” μουσικής, δεν θα μπορούσα να σκεφτώ καλύτερο τρόπο για τον συνδυασμό και “εκμοντερνισμό” τους (με τον απαραίτητο πάντα σεβασμό στις μουσικές αρχές τους) και το πλασάρισμά τους ως κάτι σχεδόν καινούριο και αρκετά πρωτότυπο.

Τα σχεδόν σπαρακτικά lyrics του Ray LaMontagne συνοδεύουν με τον καλύτερο τρόπο τις μουσικές του, ενώ ο μετριοπαθής τρόπος απόδοσης των κομματιών δίνει στον ακροατή “χώρο” για να καθρεφτίσει πάνω τους τα δικά του συναισθήματα και να τα κάνει “δικά του”. Στο πανέμορφο “Jolene” ο LaMontagne τραγουδάει για την χαμένη αγάπη (του) “(My eyes been stung with dust, I’m blind”), στο “Hannah” – το καλύτερο ίσως κομμάτι του δίσκου – προσπαθεί να την …κάνει δική του, ενώ στο “Shelter” δίνει την υπέρτατη μάχη για να την κρατήσει, λίγο πριν από το “τέλος”. Οι ιστορίες του “ήρωα” δεν τελειώνουν σε 3 κομμάτια αλλά επεκτείνονται σε ολόκληρο το δίσκο και από την αρχή μέχρι το τέλος του (“All The Wild Horses”) αγγίζουν θέματα φιλίας, πολιτικής, κοινωνικής συνείδησης, κ.α.

Ray LaMontagne – Trouble

1. Trouble
2. Shelter
3. Hold You In My Arms
4. Narrow Escape
5. Burn
6. Forever My Friend
7. Hannah
8. How Come
9. Jolene
10. All The Wild Horses

Το μουσικό ταξίδι του LaMontagne συνεχίζεται… “Till The Sun Turns Black“, στο νέο του album που κυκλοφορεί στις 29 Αυγούστου.

Υ.Γ. Ο Ray LaMontagne δηλώνει ευθέως στο επίσημο site του ότι επιτρέπει την ηχογράφηση των συναυλιών του και μάλιστα προωθεί και την ανταλλαγή των εν λόγω bootlegs μέσα από το αντίστοιχο message board.