Η Μελαγχολία των Μαχντί

Με ξερνάω στο πάτωμα. Αναγούλα και απώλεια. Ο εμετός με στερεί. Διαλύομαι στα πλακάκια. Σκάω, εδώ και σε πολλά σημεία ταυτόχρονα. Μοιάζει να γλιστράω σε τρύπα. Ο ήχος είναι απόλυτος. Γεμίζει το δωμάτιο. Μονότονος. Γραμμικός. Είναι το τραγούδι του θανάτου, του ΔΙΚΟΥ μου θανάτου, της συνείδησής μου. Πεθαίνει το εγώ. Γκρεμίζονται τα τείχη -οι σάλπιγγες […]