Menu

Ήταν ένα από τα συνηθισμένα, βαρετά πρωινά στη Baker street με τη μόνη διάφορα ότι κάποιες χλωμές αχτίδες ήλιου κεντούσαν μια υποψία αισιοδοξίας στο πρόσωπο του Σερλοκ. Περιέργως δεν είχε βυθιστεί το προηγούμενο βράδυ στην αγκαλιά της μορφίνης – κάτι που τις τελευταίες μέρες όλο και περισσότερο συνήθιζε – αν και τα παλικαριά από το σύνδεσμο της Λίβερπουλ του είχαν κάνει την καθιερωμένη, εθιμοτυπική επίσκεψη φέρνοντας του τα δώρα τους από την προηγούμενη εκδρομή. Αντίθετα, όταν μπήκα στο δωμάτιο στεκόταν στην άκρη του παραθύρου έχοντας στα χέρια του ένα μοιρογνωμόνιο σα να ήθελε να υπολογίσει το σχήμα του πεπρωμένου του. Δυστυχώς φαίνεται ότι τον διέκοψα από μια πολύ σημαντική ενασχόληση, το πρωινό του ήταν απείραχτο, ο αχνιστός καφές είχε γίνει μια λιμνάζουσα καχεκτική ανάμνηση και τα κουλουράκια έδειχναν πέτρινα. Περισσότερα “Πως ο Σέρλοκ Χολμς άρχισε ν’ακούει EBM (part 1)”

Τελικά αναρωτιέσαι αν υπάρχει…στην αρχή ήταν βιβλίο, μετά ταινία, μετά έγινε δίσκος και εξαργύρωσε τις γιορτές των ημερών με τη λευκή σιωπή των σύννεφων…αφέθηκε σαν ένα μπαλόνι που αντιπαθούσε το Νεύτωνα να επιπλεύσει μέσα στα μάτια μας ωσότου βρει την άκρη τους, εκεί όπου τελειώνουν…γιατί ορίζοντας δεν είναι εκεί που φτάνει το μάτι αλλά εκεί που εγκαταλείπεται η άκρη του στην ούγια του ασυνείδητου…και η ούγια αυτή έγραφε πάντα Ρωσία…τουλάχιστον στην παροντική ανάσα που ζωγράφισε αχνά τη μοίρα του στο τζάμι…
…ήταν μια αφελής ημέρα που ένα άλογο έσπαγε τα ποδιά του προσπαθώντας να ευχαριστήσει την καλπάζουσα ευαισθησία του Ταρκόφσκι και την εξημερωμένη αταραξία του Bergamini…γιατί ακόμη και αν είχε το σθένος να σηκώσει το όραμα τους ξέμενε από οπλές για να ιχνηλατήσει τι υπήρξαν…μια καταραμένη αιώνια διασκευή, πατάς το replay μήπως και εξαφανιστούν επιτέλους οι λεκέδες από τον ήλιο αλλά αυτός επιμένει ν’ απουσιάζει πιο εκτυφλωτικά από ποτέ… Περισσότερα “Shining on the ice of Solaris…Tαρκόφσκι – Μπεργκαμίνι…”

Άλλη μια διοργάνωση ανήκει στο παρελθόν, οπότε και γίνεται εδώ η σχετική αναφορά. Στις δύο ημέρες του PlayHouse Gotique, είχαμε την ευκαιρία να δούμε αρκετά ελληνικά σχήματα ενώ στα θετικά πρέπει να καταγράψω την ύπαρξη ενός δισκάδικου με αρκετά (εώς πολύ) χαμηλές τιμές!

Η πρώτη ημέρα περιέλαβε τρία σχήματα. Πρώτοι βγήκαν οι Past Perfect οι οποίοι έπαιξαν κομμάτια από το δίσκο τους αλλά το σετ περιείχε και 5-6 νέες συνθέσεις (κινούνται χονδρικά στο ίδιο στυλ, με περισσότερα synths), που θα ηχογραφηθούν για τον δεύτερο δίσκο τους. Ακολούθησε το σχήμα Genetic Variations. Καθαρό ebm, με έντονες …γερμανικές καταβολές. Αποτελείται βασικά από ένα άτομο, για τις ανάγκες του live όμως έπαιξαν δύο μέλη των past perfect (synths, δεύτερες φωνές, κιθάρα) και ένας drummer. Αν θυμάμαι καλά, έπαιξαν έξι κομμάτια, όλα με έντονο beat και πολύ καλό bass line, ενώ μου άρεσε και η παρουσία του τραγουδιστή (και συνθέτη), που λόγω φωνής και …ύψους, καταφέρνει να επιβληθεί στη σκηνή! Η cyberdelia θα του βγάλει σύντομα τον πρώτο δίσκο, οπότε και θα επανέλθουμε. Τελευταίοι βγήκαν οι Nexus, οι οποίοι είχαν να εμφανιστούν ενάμιση χρόνο (ή και παραπάνω; – οι πληροφορίες αναφέρουν ότι αυτό έγινε για να εμφανισθούν σε γνωστό φεστιβάλ, αλλά τελικά η διοργάνωση δεν τους κάλεσε!). Δυστυχώς, τα ηχητικά προβλήματα ήταν πολλά, γεγονός που δεν επέτρεψε την αναπαραγωγή των προηχογραφημένων κομματιών. Έτσι, ενώ πιστεύαμε ότι θα βλέπαμε και θα ακούγαμε …punk εκτελέσεις των κομματιών του ιστορικού σχήματος, ο Μιχάλης εκνευρίστηκε (με το δίκιο του εδώ που τα λέμε…), οπότε και η απόδοσή του έπεσε μόλις μετά το δεύτερο κομμάτι (Lap of the Universe). Έτσι έκλεισε η πρώτη ημέρα… Περισσότερα “Playhouse Gotique | 12 – 13/12/2003 [live review]”

…if i could do it again, maybe just once more…

Πάντα θεωρούσα τους Cure ένα από τα σημάδια που μας έδωσε ο Θεός ότι υπάρχει…ότι η μουσική τους είναι Ο λόγος για τον οποίο η ακοή θεωρείται αίσθηση…ότι η φωνή του Robert makes the pain of dying easier…

Ο πρώτος τους δίσκος που αγόρασα το “17 seconds” ήταν απλώς η εισαγωγή στο Όνειρο…θυμάμαι εκείνη την περίοδο τους είχε κάνει ένα αφιέρωμα το “jammin” αλλά ούτε ο Βακάρος ούτε ο Παναγιωτόπουλος ήταν οι αρμόδιοι για να πουν τι σήμαιναν και τι σημαίνουν οι Cure… θυμάμαι δυο αξιομνημόνευτες ατάκες: “μην εμπιστεύεστε και πολύ άνδρες που φοράνε μακιγιάζ”  (ο Βακάρος το είχε πει) και “όσοι άκουγαν Cure το 80 τώρα είναι κουστουμαρισμένοι στα γραφεία τους” (αυτό ήταν του Παναγιωτόπουλου) … Περισσότερα “Για σας τι είναι οι Cure;”

‘Behind the DEXX’ – interviews with DJs
~ Γιάννης Μηλιώνης ~

Πως προέκυψε να ασχολείσαι επαγγελματικά με τα decks; Θυμάσαι τα πρώτα σου βήματα;

Γ.Μ. – Προέκυψε μάλλον κατά τύχη. Κάποιος φίλος (απ’ τα παλιά) διοργάνωσε μια darkοβραδιά στο παλιό MAD (back to the future!) στο FIX και με κάλεσε να βάλω μουσική. Αυτό ήταν. Το μικρόβιο κόλλησε.

Μπορείς να κάνεις μια μικρή αναδρομή και να θυμηθείς κάποια highlights στην καριέρα σου ως Dj; Σε ποια clubs έχεις παίξει, πόσα χρόνια, με ποιους έχεις συνεργαστεί on decks, κλπ.

Γ.Μ. – Ξεκίνησα το σωτήριο έτος 1992. Τότε δημιούργησα και την ομάδα NEW DARK AGE, τα πάρτυ της οποίας εδραιώθηκαν για πολλά χρόνια, στο club MEMPHIS κάθε Τρίτη.
Έχω δουλέψει σαν resident dj στο MEMPHIS, στο CLUB 22 και τώρα στο MAD. Έχω παίξει επίσης στο CAMEL, στο MO’BETTER, στο SUI GENERIS, στη Ναύπακτο, στη Σαντορίνη και σε διάφορα μικρά barάκια της πόλης. Επίσης, δημιουργήσαμε μαζί με τον Σπύρο Παγιατάκη τα Revenge of the 80s partys. Εκτός από τον τελευταίο, είχα κατά καιρούς τη χαρά να μοιραστώ τα decks με τους Σπύρο Στεφανάτο, Θωμά Μαχαίρα, Πλούταρχο Βασιλάκη, Γιάννη Σκιαδά, Λεωνίδα Σκιαδά, Γιώργο Φακίνο, Τόλη Ελεφάντη και τον Κώστα Μπρέλλα, με τον οποίο δημιουργήσαμε λιαν προσφάτως την ομάδα POPNOGRAPHY. Ζητώ συγγνώμη αν ξέχασα κάποιον. Περισσότερα “Γιάννης Μηλιώνης”

‘Behind the DEXX’ – interviews with DJs
~ Λεωνιδας Σκιαδας ~

Πως προέκυψε να ασχολείσαι επαγγελματικά με τα decks; Θυμάσαι τα πρώτα σου βήματα;

Λ.Σ. – Η πρωτη κινηση που θα μπορουσε να χαρακτηριστει “επαγγελματικη” ηταν ενα αποχαιρετιστηριο παρτυ – αφιερωμα στους Cure και στο new/dark wave/shoegaze στο Mo Better το 1992. Την ακριβως επομενη μερα παραδοθηκα στην μαμα πατριδα. Αν και το παρτυ εγινε για να αποχαιρετησω γνωστους και φιλους και δεν υπηρχε σκεψη για οικονομικες απολαβες, ολο και κατι βγηκε 😉 και γι αυτο θα μπορουσε να χαρακτηριστει “επαγγελματικη” δραστηριοτητα ..or some kind of. Ενάμισι χρόνο πριν όμως είχα ξεκινήσει ραδιοφωνικές εκπομπές στον Επικοινωνία FM (Κυριακή 22.00 – 24.00). Περισσότερα “Λεωνίδας Σκιαδάς”