Menu

Dead Can Dance, live @ California, 22.09.05

Dead Can Dance, Paramount Theatre, Oakland, CA 22 Σεπτεμβρίου 2005 Συναυλία Dead Can Dance την ημέρα των γενεθλίων μου? Ειλικρινά δεν μπορούσε κανείς να μου κάνει καλύτερο δώρο. Έχοντας χάσει την Ευρωπαϊκή τους περιοδεία λόγω της μετακόμισής μου στην άλλη μεριά του Ατλαντικού, είχα μεγάλο καημό να τους δω. Αμέσως μόλις ανακοίνωσαν ότι θα φέρουν […]

Dead Can Dance, Paramount Theatre, Oakland, CA
22 Σεπτεμβρίου 2005

Συναυλία Dead Can Dance την ημέρα των γενεθλίων μου? Ειλικρινά δεν μπορούσε κανείς να μου κάνει καλύτερο δώρο. Έχοντας χάσει την Ευρωπαϊκή τους περιοδεία λόγω της μετακόμισής μου στην άλλη μεριά του Ατλαντικού, είχα μεγάλο καημό να τους δω. Αμέσως μόλις ανακοίνωσαν ότι θα φέρουν τις μαγικές τους μουσικές από Αμερική μεριά, έσπευσα να προμηθευτώ το μαγικό χαρτάκι (με το φορο-χαράτσι του ticketmaster βεβαίως-βεβαίως).

Το Paramount Theatre είναι αδιαμφισβήτητα ότι καλύτερο έχει να δείξει από μουσικής πλευράς το -κατά τα άλλα μίζερο- Oakland (αυτό και το διάσημο τζαζ μπαρ Yoshi’s). Διακοσμημένο σε στυλ αρτ-ντεκό, όπου κι αν γυρίσεις και κοιτάξεις θα μαγευτείς από την ομορφιά του. Με τρομερή ακουστική, είναι το ιδανικό μέρος για τέτοιου είδους ακουστικές/ατμοσφαιρικές συναυλίες (λίγες μέρες αργότερα να φανταστείτε έπαιζαν οι Sigur Rós). Το κοινό ήταν λίγο απ΄όλα: μαυροντυμένοι γκοθάδες, μεσήλικα ζευγάρια, χίπηδες, new age φρικιά και πολύς -μα πολύς- καλλιτεχνικός κόσμος (μια γενικότερη σούμα του πληθυσμού του Σαν Φρανσίσκο). Περισσότερα “Dead Can Dance, live @ California, 22.09.05” →

Daemonia Nymphe Remixed

Οι Δαιμονία Νύμφη σχηματίστηκαν το 1994, κάνουν όμως την εμφάνισή τους στο χώρο της μυστηριακής σκοτεινής folk σκηνής με τον πρώτο τους δίσκο με τίτλο «Ο Βακχικός χορός των νυμφών» από τη γερμανική εταιρεία “Solistitium records” το 1998, ενώ το 2000 κυκλοφορεί το «Τυρβασία» απο την εταιρεία «Διιπετές». Το πιο σημαντικό βήμα στην πορεία τους […]

Οι Δαιμονία Νύμφη σχηματίστηκαν το 1994, κάνουν όμως την εμφάνισή τους στο χώρο της μυστηριακής σκοτεινής folk σκηνής με τον πρώτο τους δίσκο με τίτλο «Ο Βακχικός χορός των νυμφών» από τη γερμανική εταιρεία “Solistitium records” το 1998, ενώ το 2000 κυκλοφορεί το «Τυρβασία» απο την εταιρεία «Διιπετές». Το πιο σημαντικό βήμα στην πορεία τους όμως πραγματοποιείται το 2002, με την υπογραφή συμβολαίου με τη γαλλική εταιρεία Prikosnovenie, οπότε και θα κυκλοφορήσουν το ομώνυμο album τους. Φέτος η Νύμφη ακούγεται μέσω αρκετών σημαντικών συνεργασιών που επιχειρούν τη ‘διασκευή’ των αρχέγονων μουσικών της διαδρομών.

To artwork που συνοδεύει οπτικά το δίσκο ‘αναδίδει’ διάθεση επιστροφής σε χρόνους παρελθοντικούς, όταν και τότε η μουσική κινούνταν στους δικούς της σύγχρονους της εποχής και της αισθητικής της ρυθμούς.

Οι 9 διασκευές αντιστοιχούν σε κομμάτια ήδη υπάρχοντα στο album “Daemonia Nymphe” εκτός από εκείνες στο “Tyrvasia-nymphs of the Seagod Nereus” που περιέχεται στη δεύτερη κυκλοφορία του συγκροτήματος και στο “Hypnos” δημιουργία που είχε περιληφθεί στο “Hypnosoneirathanatos” του 2003.
Η ανάληψη της συλλογής αυτής των διασκευών γίνεται από την “Palace Of Worms” και όχι από την Prikosnovenie, δισκογραφική συνδεδεμένη με τη Δαιμόνια Νύμφη, αλλά και με άλλα γνωστά συγκροτήματα, όπως οι Collection d’arnell andrea.

Για όσους δε γνωρίζουν τη θεματολογία της Δαιμόνιας Νύμφης, αυτή αποκαλύπτεται τόσο από το όνομά της αλλά και τους τίτλους των κομματιών της. Η μουσική και στιχουργική εκφορά είναι δραματική με τη θεατρική του όρου έννοια, ενώ η θεματολογία κινείται ανάμεσα στους μύθους της ελληνικής αρχαιότητας με παραπομπές σε μη ανθρωπομορφικές, υπεραισθητές δυνάμεις, στο Νηρέα και τις κόρες του, τις 50 νύμφες Νηρηίδες, στη Σελήνη ερωμένη του Πάνα (ή μήπως στον κένταυρο Σειλινό, οπαδό του Πάνα; ), στους Σατύρους… Η παρουσία του Διονύσου έκδηλη σε όλη την τελετουργική, μυστηριακή της μεγαλοπρέπεια. Ήταν πράγματι τέτοια η μουσική έκφραση τότε, ή έστω μέρος αυτής;;

Σημαντικά είναι τα ονόματα που επιχειρούν τις διασκευές στο δίσκο αυτόν. Von Magnet, ήδη γνωστοί από τις πολλές αναφορές μου σ’αυτούς και από την flamenco αισθητική τους, Beefcake, πρωτοποριακοί στο χώρο της πειραματικής ηλεκτρονικής μουσικής με τα κοφτά ηλεκτρονικά τους τεχνάσματα, ισχυρή επιρροή, ακόμα, για τους Radiohead όταν οι τελευταίοι ετοίμαζαν το KidA, Mimetic Fake και Dani Joss, ‘παιδί της Poeta Negra’, ο οποίος κάπου στο 2004 έβγαλε δικό του δίσκο ξέχωρο από τη συνεργασία του με S.Ink, των οποίων είναι βασικός συντελεστής. Η διασκευή αυτού του τελευταίου είναι και η πιο ξεχωριστή για μένα για τη μινιμαλιστική αντιμετώπιση της αρχικής original εκδοχής του κομματιού “Seagod Nereus”…Μάλιστα, η μουσική τεχνοτροπία του εδώ είναι πιο κοντά σ’αυτήν των Von Magnet, ενώ τους τελευταίους ελάχιστα τους αναγνωρίζω από τη διασκευή τους στο “Tyrvasia-nymphs of the Seagod Nereus”. Ανάλογη με αυτή του Dani Joss προσέγγιση στα πρωτότυπα κομμάτια έχουν οι Peekay Tayloh και Mimetic Fake, ενώ οι Nicodemos και Basilis μένουν πιο πιστοί στην αρχαιοπρεπή εκδοχή τους. Τέλος, οι Supermarket προτείνουν τη δική τους παιχνιδιάρικη ambient-oriented ανάλυση του original “Dance of the Satyrs”, διατηρώντας κάποιους ήχους φυσικών οργάνων και μετατρέποντας έτσι τη διασκευή σε σεβαστό εκπρόσωπο της world music. “Dance of the Satyrs” indeed!

Tέλος, το “Daemonia Nymphe Remixed” είναι συνεργασία σε μια πρωτότυπη μουσική απόπειρα. Μουσικά κομμάτια γεμάτα ήχους φυσικών μουσικών οργάνων μιας άλλης εποχής αποδίδονται σε πιο σύγχρονες εκδοχές τους, πάντα παραπέμποντας, όμως, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό στα μουσικά αρχέτυπα..

Tracklist
1 Von Nymph “Tyrvasia-nymphs of the Seagod Nereus” (Von Magnet Remix)
2 Beefcake “Hypnos”
3 Nikodemos Summoning Divine “Selene” Remix
4 Peekay Tayloh Hymn to Bacchus “Hello” Mix
5 Basilis “Nymphs of the”
6 Mimetic Fake “Message Horn’s Enchanting Echo “Fluty” Mimetic mix
7 Peekay Tayloh Ida’s Dactyls “Deads are Dead” Mix
8 Supermarket-Dance of the Satyrs “Prayer Mix”
9 Dani Joss “Seagod Nereus”

CRASH [cine review]

Ο σεναριογράφος του εξαιρετικού “Million Dollar Baby” επιστρέφει πίσω από την κάμερα και καταφέρνει να μας μαγέψει με μια ταινία μοναδική, έξυπνη και ..πολύ δυνατή. Το Crash δεν είναι “μία ακόμα ταινία για τον ρατσισμό”. Ξεχάστε τα κλισέ, τις μονότονες και απόλυτες αφηγήσεις, τα ηθικοπλαστικά μηνύματα, την μονόπλευρη αντιμετώπιση των περισσότερων από τις ταινίες που […]

Ο σεναριογράφος του εξαιρετικού “Million Dollar Baby” επιστρέφει πίσω από την κάμερα και καταφέρνει να μας μαγέψει με μια ταινία μοναδική, έξυπνη και ..πολύ δυνατή. Το Crash δεν είναι “μία ακόμα ταινία για τον ρατσισμό”. Ξεχάστε τα κλισέ, τις μονότονες και απόλυτες αφηγήσεις, τα ηθικοπλαστικά μηνύματα, την μονόπλευρη αντιμετώπιση των περισσότερων από τις ταινίες που καταπιάνονταν έως τώρα με το θέμα του ρατσισμού.

Το νέο δημιούργημα του Paul Haggis μιλάει για τα πάντα. Δεν επικεντρώνεται τόσο στον ίδιο τον ρατσισμό αλλά σε όλα αυτά που τον δημιουργούν, στις ρίζες του αλλά και στις συνέπειές του, ακόμα όμως και στην “χρησιμοποίησή” του από ανθρώπους που κρύβονται πίσω από αυτόν για να ξορκίσουν τους δικούς τους δαίμονες και τα ελαττώματά τους. Περισσότερα “CRASH [cine review]” →

Rocky Horror Show in Athens – 2005

THE ROCKY HORROR SHOW by Richard O’ Brian Τι κοινό μπορεί να έχουν : 1200 χούφτες ρύζι μπαζμάτι που πέφτουν απ’ τον ουρανό Ένας τρελός επιστήμονας, ολίγον σακάτης Ένας και πολύ γκόθικ πύργος Φράνκεστάιν 1500 κ*λόχαρτα Ντέλικα Ο πλανήτης Τρανσέξουαλ του γαλαξία Τρανσυλβάνια Ένας μαλ*κας που είναι ζευγάρι με μία τσ**λα 843 κοκκινοκίτρινα ή μάλλον… […]

THE ROCKY HORROR SHOW by Richard O’ Brian

Τι κοινό μπορεί να έχουν :

1200 χούφτες ρύζι μπαζμάτι που πέφτουν απ’ τον ουρανό
Ένας τρελός επιστήμονας, ολίγον σακάτης
Ένας και πολύ γκόθικ πύργος Φράνκεστάιν
1500 κ*λόχαρτα Ντέλικα
Ο πλανήτης Τρανσέξουαλ του γαλαξία Τρανσυλβάνια
Ένας μαλ*κας που είναι ζευγάρι με μία τσ**λα
843 κοκκινοκίτρινα ή μάλλον… κιτρινοκόκκινα νεροπίστολα
4 Φαντάσματα ντάρκγουέιβ
Ένας booooooring αφηγητής …με ζαρτιέρες
Μία ανθρωπογέννεση ενός κοντού αράπη με μούσκουλα και κοριτσίστικη φωνή (και χρυσουλί σωβρακάκι) που θα μας γαμ*σει όλους…
Υπηρέτες εξωγήινοι αμφιβόλου σεξουαλικών προτιμήσεων
Ένας gay master που δεν παίζεται και μία δίμετρη υπηρέτρια μελαχρινή με ζαρτιέρες που άσε…
Ένα λέιζερ αντι-ύλης που κάνει τζζζβίιιννν
Η δίνη του χρόνου και περίπου 3.000 άτομα που ποτέ δεν θα ξεχάσουν τη χθεσινή βραδιά στο Λυκαβητό στο The Rocky Horror Show!!!!

Ε, λοιπόν, ναι. Είναι cult! Με όλη τη σημασία της έννοιας cult. Το απόλυτο show! Αλλά ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…

TO ΥΠΟΘΕΣΗ

Μια βροχερή νύχτα του Σεπτέμπρη, οι συντηρητικοί και νεόνυμφοι Brad (asshooole!) και Janet (sluuut!) αποφασίζουν να ψάξουν να βρουν τον Dr. Skot (OY!) για να πάρουν την ευχή του, μιας και ο τελευταίος ήταν η αιτία που γνωρίστηκαν. Παθαίνουν ένα μικροατύχημα όμως αφού το αυτοκίνητο τους τα φτυσε στη μέση του πουθενά. Ψάχνοντας μέσα στην καταιγίδα για τηλέφωνο καταλήγουν στον πύργο του Φράνκεστάιν, όπου αφού τους υποδέχονται οι μυστηριώδεις υπηρέτες Ριφ-Ραφ και Ματζέντα, καταλήγουν να γνωρίσουν τον gay master Dr. Frank N’ Furter ενδεδυμένο με ζαρτιέρες, διαμαντένιες γόβες, μαύρο μπουστάκι και κολιέ από μαργαριτάρια… Για κακή τους τύχη εκείνη τη νύχτα είναι το ετήσιο συνέδριο των εξωγήινων Τρανσυλβανών στο οποίο θα λάβει χώρα η γέννηση του «πλάσματος» που έχει δημιουργήσει ο Dr. Frank… του Rocky Horror. Ο Rocky είναι ένας καλογυμνασμένος μουσκουλάτος νέος με υπέρμετρες σεξουαλικές ορέξεις που ο εκκεντρικός οικοδεσπότης Frank N’ Furter δημιούργησε για να του… ξελεπιάσει τη ζαργάνα, να του μακιγιάρει το μπαρμπούνι, να του καρφώσει την τσιμούχα, να του γυαλίσει το πόμολο κλπ. Και αυτό είναι μόνο η αρχή…

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΡΙΒΙΟΥ

Υπόθεση λοιπόν, άντε γεια κι αντίο γωνία! Γύρω από αυτό το super story ξετυλίγεται μία απίθανη παράσταση με interactive δρώμενα όπου το κοινό κράζει τους χαρακτήρες, φωνάζει booooring στον αφηγητή (ο οποίος είναι άπαιχτος με Α και Π κεφαλαίο!), πετάει κ*λόχαρτα στον αέρα, πυροβολεί κατά βούληση με το Flash Gordon νεροπίστολο όποιον βρει και γενικώς επικρατεί ένας χαμός… «Και καθώς γέμισε ο ουρανός με ιπτάμενα ρύζια, συνειδητοποίησα πως δεν έχω διασκεδάσει περισσότερο σε παράσταση… ούτε έχω δει τόσο κ*λόχαρτο ποτέ επάνω σε κεφάλια… τρελό fun!» (αυτό δεν το είπε κανείς, αλλά το έβαλα σε εισαγωγικά για να δείχνει κάπως).

Πριν πας μάθε απλά τα εξής :

Κάθε φορά που αναφέρεται το όνομα του Brad φωνάζουμε – asshooole!
Κάθε φορά που αναφέρεται το όνομα της Janet φωνάζουμε – sluuut!
Κάθε φορά που αναφέρεται το όνομα του DR. Skot φωνάζουμε – OU!
Κάθε φορά που αναφέρεται το όνομα του Εddie κάνουμε – shshshshs
Κάθε φορά που μιλάει ο αφηγητής φωνάζουμε – boooring…

Εύκολο, ha? Αλλά και να μην τα ξέρεις, τα ξέρουν οι υπόλοιποι, οπότε… κάνε ότι κάνουν. Αλλά και να μην πεις τίποτα δεν θα βγεί κανένα φλούο βέλος από πάνω σου να αναβοσβήνει… αν και ποτέ δεν ξέρεις… just share the fun.

Πραγματικά κάποιος γελάει από την αρχή ως το τέλος. Το χιούμορ που έχει η παράσταση είναι αστείρευτο και χειμαρρώδες (χειμαρρώδες; Ναι. Δηλαδή αστείρευτο…). Ευρηματικό, σαρκαστικό, πολλές φορές αυτοσχέδιο, και προπάντων Βρετανικό! Αυτός ο αφηγητής δε, είναι άπαιχτος με Λ κεφαλαίο (και το Βδέλτα με περισπωμένη και δρασία). Booooring!

Απίθανα κουστούμια. Τέλειο performing απ’ όλους τους ηθοποιούς, που ήταν παράλληλα και χορευτές, τραγουδιστές και αφηγητές (ένας αφηγητής ήτανε και μάλιστα με Ζλήτα κεφαλαίο). Εκπληκτικές φωνές (έμεινα με το στόμα ανοιχτό…πραγματικά, κι ας κατάπια και μία χούφτα ρύζι κι ας μου ρθε κι ένα Ντέλικα ρολό στο κεφάλι). Τρελή μουσική, άποψη κι αισθητική, τόσο 60s, 70s, 80s όσο και χρόνια μπροστά… Υπέροχη παραγωγή, με σκηνικά που καταλαβαίνεις πόσο κοστίζουν από το γεγονός ότι… τέλος πάντων ακριβά ήταν. Βασικά ήταν μία παράσταση που φεύγοντας (και κυρίως την επόμενη ημέρα) καταλαβαίνεις πόσο πολύ την λάτρεψες αφού θες να μάθεις όλη την ιστορία και την πορεία της από το 1973 έως εχθές. Το site www.artinfo.gr είναι αρκετά διαφωτιστικό προς αυτή την… τέσπα, αρκετά διαφωτιστικό.

Είτε σε κάποιον αρέσουν τα μιούζικαλ, είτε όχι, αξίζει να πάει και να έχει δει το Rocky Horror Show τουλάχιστον μία φορά στη ζωή του. Είναι σούπερ μαστ! Και μάλιστα να το κάνει και με καλή παρέα… Αν δεν έχει λεφτά ας πάρει ένα φεστιβαλοδάνειο, αν φοβάται τις διαθέσεις του διπλανού του με το νεροπίστολο ας φορέσει το ειδικό αντινεροπιστολικό καπελάκι από εφημερίδα που πουλάνε απ’ έξω (καθώς και όλο το RHS Kit), αν βαριέται ας …μην βαριέται φορ γκαντ σέικ, αν δεν ξέρει αγγλικά να μάθει, έλεος δηλαδή, (έχει και υπέρτιτλους don’t worry), τέλος πάντων, αξίζει τον κόπο. Όνεστλυ.

Και είναι πολύ ωραίο να φεύγεις μες τη καλή χαρά, φωνάζοντας σε κάποιον άγνωστο Assshooole και αντί αυτός να σε πάρει στο κυνηγητό και στις γρήγορες, να χαζογελάει σαν … να χαζογελάει.

Its a jump to the left……….
and then a step to the right……….
with your hands on your hips…………..
you bring your knees in tight…….
but its the pelvic thrust………
thar realy drives you ins…a.ane….

Let’s do the time warp again! Asshooole!

Just great.

Κείμενο: Alexx Decode

Sigur Ros – Takk

Οι Sigur Ros επέστρεψαν με το τέταρτο άλμπουμ τους “Takk” και δημιούργησαν για άλλη μία φορά ένα μοναδικό άλμπουμ, άκρως “εγκεφαλικό”- soundtrack για τη διανόηση όπως αναφέρει και μία φίλη μου, αυτή τη φορά με έναν διαφορετικό κάπως ήχο για τα δεδομένα τους ή για τα μέχρι στιγμής διαπιστευτήρια τους. Ο νέος αυτός δίσκος είναι […]

Οι Sigur Ros επέστρεψαν με το τέταρτο άλμπουμ τους “Takk” και δημιούργησαν για άλλη μία φορά ένα μοναδικό άλμπουμ, άκρως “εγκεφαλικό”- soundtrack για τη διανόηση όπως αναφέρει και μία φίλη μου, αυτή τη φορά με έναν διαφορετικό κάπως ήχο για τα δεδομένα τους ή για τα μέχρι στιγμής διαπιστευτήρια τους. Ο νέος αυτός δίσκος είναι ο πρώτος για το γκρουπ που έχουν ηχογραφήσει με αμιγώς Ισλανδικούς στίχους, μία γλώσσα δύσκολη και άγνωστη για τα αυτάκια όσων από εμάς έχουν συνηθίσει τους κατεξοχήν δυτικο-ευρωπαϊκές. Άλλωστε σε πολλές – για να μην πω σε όλες – τις συνεντεύξεις τους επαινούν με ιδιαίτερο τρόπο την καταγωγή και την επιρροή που άσκησε στον τρόπο μουσικής έκφρασης η καταγωγή τους. Η Ισλανδία, άλλωστε μην ξεχνάμε ότι αναλογικά με τον πληθυσμό της έχει κατά αναλογία τους περισσότερους νομπελίστες λογοτέχνες, πολλούς ποιητές και ανθεί όσο σε καμία άλλη χώρα η τέχνη του θεάτρου – και όχι μόνο. Μουσικά έχει εδώ και χρόνια δώσει το στίγμα της η Bjork και ως Sugarcubes αλλά και ως σόλο καριέρα. Περισσότερα “Sigur Ros – Takk” →

Simple Minds – Black and White 050505

Στο όλο κλίμα αναβίωσης των 80s (βλ. The Killers, Interpol κα) και επανόδου κραταιών ονομάτων της σκηνής / γενιάς αυτής (βλ. Duran – Duran ή Φτουράν δεν φτουράν αν προτιμάτε) υπάρχει και η επάνοδος των βετεράνων Simple Minds. Οι τελευταίοι λοιπόν επανέρχονται στη μουσική σκηνή με το “Black ‘n’ White 050505”. Τα ιδρυτικά μέλη λοιπόν […]

Στο όλο κλίμα αναβίωσης των 80s (βλ. The Killers, Interpol κα) και επανόδου κραταιών ονομάτων της σκηνής / γενιάς αυτής (βλ. Duran – Duran ή Φτουράν δεν φτουράν αν προτιμάτε) υπάρχει και η επάνοδος των βετεράνων Simple Minds. Οι τελευταίοι λοιπόν επανέρχονται στη μουσική σκηνή με το “Black ‘n’ White 050505”. Τα ιδρυτικά μέλη λοιπόν Jim Kerr (φωνή) και Charlie Burchill (κιθάρες) ξεπηδούν στο μουσικό κουκλοθέατρο με μια παράσταση με μαριονέτες σε καλούπια από την ήδη γνωστή μουσική τους ταυτότητα αλλά και με σύγχρονα στοιχεία, τουλάχιστον σε επίπεδο παραγωγής και επεξεργασίας.

Το άλμπουμ υπογράφει στην παραγωγή και στη μίξη ο Bob Clearmountain (υπεύθυνος και για την παραγωγή / μίξη του άλμπουμ “Once Upon A Time” του 1985) ο οποίος επανέρχεται και αυτός δριμύτερος δίνοντας στην μπάντα μια νέα μουσική προοπτική / ή οπτική αν προτιμάτε. Όλα τα κομμάτια είναι μέρος του εμβλήματος των Simple Minds που έχουν αναφέρει πολλές φορές σε συνεντεύξεις, press conferences κλπ – “Big Emotional Songs with great heart”. Περισσότερα “Simple Minds – Black and White 050505” →