Menu

Στην ανατολή του 2008 οι συντάκτες του Lost Echoes επιλέγουν αυτά που μουσικά και κινηματογραφικά τους συγκίνησαν, τους ενθουσίασαν και τους υπενθύμισαν ότι πάντα θα υπάρχουν οι μελωδίες και τα θεάματα που θα μπορούν να μας συναρπάζουν και να μας ταξιδεύουν… Διαφορετικές επιλογές, διαφορετικές προτιμήσεις από μία ομάδα ποικιλόχρωμη, διακριτικά εναλλακτική και 100% ειλικρινή…

Γιάννης Καμαρινός

Best Albums

Alan Vega – Station
Bjork – Volta
Κωσταντίνος Β – Άργος
Buriel – Untrue
Garden in Black – Garden in Black
Spectra Paris – Dead Models Society
Synascape – Now
Keen – The river and the fence
Rammstein – Volkerball
Laibach – Volk

Best Singles / Album Tracks

Grendel – Remmants
Front Line Assembly – Buried Alive
Bjork – Earth Intruders
Ah Cama Sotz – Thermonuclear
Δαιμονία Νύμφη – Δαίμονας

Best Movies

Χρόνος (SIGAN) – Kim Ki-Duk
4 Μήνες, 3 Εβδομάδες και 2 Ημέρες – Κριστιάν Μουγκίου
Persepolis – Μαργιάν Σατράπι, Βανσάν Παρονό
Προσοχή: Πόθος – Ανγκ Λι
Αόρατοι – Roz Mortimer

Στην ανατολή του 2008 οι συντάκτες του Lost Echoes επιλέγουν αυτά που μουσικά και κινηματογραφικά τους συγκίνησαν, τους ενθουσίασαν και τους υπενθύμισαν ότι πάντα θα υπάρχουν οι μελωδίες και τα θεάματα που θα μπορούν να μας συναρπάζουν και να μας ταξιδεύουν… Διαφορετικές επιλογές, διαφορετικές προτιμήσεις από μία ομάδα ποικιλόχρωμη, διακριτικά εναλλακτική και 100% ειλικρινή…

Γεωργία Σακάτου

Best Albums

Interpol – Our love to admire
Editors – An end has a start
Diorama – A different life
Kaiser Chiefs – Yours truly, Angry Mob
The Bravery – The sun and the moon
Klaxons – Myths of the near future

Best Singles / Album Tracks

Interpol – Our love to admire
Editors – An end has a start
Diorama – A different life
Kaiser Chiefs – Yours truly, Angry Mob
The Bravery – The sun and the moon
Klaxons – Myths of the near future

Στην ανατολή του 2008 οι συντάκτες του Lost Echoes επιλέγουν αυτά που μουσικά και κινηματογραφικά τους συγκίνησαν, τους ενθουσίασαν και τους υπενθύμισαν ότι πάντα θα υπάρχουν οι μελωδίες και τα θεάματα που θα μπορούν να μας συναρπάζουν και να μας ταξιδεύουν… Διαφορετικές επιλογές, διαφορετικές προτιμήσεις από μία ομάδα ποικιλόχρωμη, διακριτικά εναλλακτική και 100% ειλικρινή…

Χρήστος Αναγνώστου

Best Albums

Arcade Fire – Neon  Bible
London after Midnight – Violent Acts  of  Beauty
High on Fire – Death is this Communion
Pelican – City of Echoes
Oxbow – The Narcotic Story
Type O Negative – Dead Again
Puddle of Mud – Famous
Good Charlotte – Good Morning Revival
Grinderman – Grinderman
Nine Inch Nails – Year Zero

Best Singles / Album Tracks

London After Midnight – America’s A Fucking Disease
Monster Magnet – 2000 light years from home
The Cruxshadows -Birthday
Plain White T’s – Hey There Delilha
69 eyes – Wings & Hearts

Best Movies

Persepolis
In the Valley of ELAH
Sicko
Michael Clayton
Die Hard 4.0

Οι And Also The Trees υπήρξαν πάντοτε σαφείς και ειλικρινείς.
Αν και η μουσική τους μυθοπλασία αφορά σε ένα εντελώς ιδιότυπο, βαθύτατα εσωτερικό και ακανόνιστο ρυθμό, προσδιορίζεται ο χωροχρόνος της ευθύς από την αρχή του album: «in another land», η χώρα όπου σε μια χούφτα συννεφιά μετράς τα παλιά σου οράματα με την ελπίδα μιας τελευταίας αναβίωσης. Ο χρόνος; Ηλιοβασίλεμα στο Domed, λυκόφως στο Saracen’ head, νύχτα πια στο Under the stars.

H μουσική απλώς ρέει αδιάσπαστα κάτω από ένα «θολωτό» ουρανό, παντοτινά μοναχικό. Η λέξη sky απαντάει συνεχώς στους στίχους των Α.Α.Τ.Τ. υποδηλώνοντας άλλοτε ένα άπλωμα ψυχής και άλλοτε ένα απροσπέλαστο όνειρο. Το πρώτο και ίσως καλύτερο κομμάτι είναι ενδεικτικό της διάθεσης του συγκροτήματος να ενδυναμώσει τον ήχο με το κοντραμπάσο και  να χρησιμοποιήσει τα γνώριμα στιχουργικά μοτίβα. Αναφέρω το μοτίβο της σιωπής, τα επιβλητικά απόκοσμα σπίτια, τη γυναικεία παρουσία στο Beautiful Silence και στο Mary of the woods, η οποία αντλεί την ομορφιά της από τη φύση και ενσωματώνεται αρμονικά στη νοσταλγική διάθεση του “Rive Droite”.

Η ρέουσα μουσική διαχέεται σε φυσιολατρικές εικόνες που πηγάζουν ανεξάντλητα από μία οδυνηρή οπτική μνήμη με  τρόπο τέτοιο, ώστε στο “Τhe way  the land lies” η απεραντοσύνη του ουρανού γίνεται σχεδόν αβάσταχτη. Ο απογειωτικός ήχος διακόπτεται για λίγο στο “Legend of Mucklow”, όπου τα ξεσπάσματα του Simon θυμίζουν το Count Jefferey . Η γλυκύτητα της σύνθεσης επανέρχεται στο Untitled με το zither (είδος άρπας) και το ακορντεόν, ενώ το “Stay away from the accordion girl” έχει τον ίδιο απολαυστικό κιθαριστικό ήχο με το Untangled του Further from the truth.

Tα τελευταία τέσσερα κομμάτια ξεδιπλώνονται μέσα στην ίδια αφηγηματική αισθαντικότητα και την έξαρση του φυσιολατρικού ερωτισμού που βρίσκει κανείς στα παλιότερα albums. Μόνο που τώρα πια «στον ουρανό» δεν «ακροβατεί μεγάλη σκοτεινιά» και «το βλέμμα δεν αποτελεί υπόστεγο μελαγχολίας », όπως λέει και η ποιήτρια. Οι φωτογραφίες του booklet από το Justin και το Simon, καθώς και το εξώφυλλο, είναι συμβατές με το σκιερό παρελθόν των Α.Α.Τ.Τ. Ωστόσο η έναστρη νύχτα δεν είναι απειλητική, αλλά αποτελεί ομορφιά που δίνεται απλόχερα σε όποιον αναπνέει με το βλέμμα προσηλωμένο στ’αστέρια.

Tracks

1.Domed
2.The beautiful silence
3.Rive droite
4.Mary of the woods
5.The way the land lies
6.The legend of Mucklow
7.Untitled
8.Candace
9.Stay away from the accordion girl
10.The Saracen’s head
11.On this day
12.A man with adrum
13.Under the stars

Οι Puressence είναι εδώ και πολλά χρόνια το αγαπημένο συγκρότημα των Ελλήνων που προτιμούν την εναλλακτική rock σκηνή της Βρετανίας: τη μουσική που ακροβατεί ανάμεσα στην τρυφερότητα και το πάθος και καταγγέλει χωρίς να κραυγάζει.

Η λατρεία του ελληνικού κοινού και η πεισματική αδιαφορία της βρετανικής αγοράς καθιστά σχεδόν προσωπική τη σχέση της χώρας μας με το συγκρότημα : Είναι η ανακάλυψή μας. Είμαστε το κοινό τους.

Στις 23 Νοεμβρίου ήταν πάλι εδώ! Λίγο πριν από τις 11 βγήκαν στη σκηνή του Gagarin σε κλίμα αποθέωσης και υπό τους ήχους του Near Distance. Το κοινό ήταν πιο ένθερμο από ποτέ, αλλά ο Mudriczki δεν αποχωρίστηκε ούτε στιγμή το δερμάτινο μπουφάν του, ενώ ο Kevin Matthews έπαιζε μπάσο όλη τη βραδιά τυλιγμένος στο μαύρο παλτό του! Αμφίεση από Manchester, λοιπόν, στην καυτή Αθήνα. Περισσότερα “Puressence, Αθήνα, 23.11.2007”

Μία ηλεκτρική φωνή, μια νυχτερινή ηχώ ξεπροβάλει από το σκοτεινό γαλήνιο ποτάμι της μουσικής και λέγεται “grow grow grow”.

Είναι το τρίτο τραγούδι από το όγδοο album της πολύ αγαπημένης μας Polly Jane Harvey που κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβρη. Ήρθε πάλι να ταράξει τα νερά αυτή η λεπτή νεραϊδίσια ροκ μορφή. Με τραγούδια για υπνοθεραπεία, άκρως χειμωνιάτικα και ζεστά σαν φίλος. Ότι απαιτεί ο επερχόμενος χειμώνας, δηλαδή… Περισσότερα “PJ Harvey – White Chalk”