Menu

U2 – Songs Of Innocence

Τους U2 των τρομερών 80s δεν τους άκουσα στην ώρα τους. Γνώρισα όμως αυτούς των 90s, του Zoo TV Tour και του φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (PopMart Tour). Όχι, όχι μην με παρεξηγείτε δεν παραβρέθηκα σε εκείνη την μαγική βραδιά τον Σεπτέμβρη του 97, την άφησα στον Κανάκη να την θυμάται ως ίσως την καλύτερη συναυλία που πήγε […]

Τους U2 των τρομερών 80s δεν τους άκουσα στην ώρα τους. Γνώρισα όμως αυτούς των 90s, του Zoo TV Tour και του φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (PopMart Tour). Όχι, όχι μην με παρεξηγείτε δεν παραβρέθηκα σε εκείνη την μαγική βραδιά τον Σεπτέμβρη του 97, την άφησα στον Κανάκη να την θυμάται ως ίσως την καλύτερη συναυλία που πήγε στην ζωή του. Μη με πείτε κομπλεξικό, λογικά αν ήμουν εδώ θα πήγαινα απλά είχα την τύχη εκείνη την μέρα να είμαι εκτός χώρας. Παρά την παραμονή μου στο εξωτερικό για κάποια χρόνια δεν τα τίμησα τα παιδιά. Εδώ εντάξει μιλάμε για κόμπλεξ. Άσε που έχω να ασχοληθώ και με δίσκο τους από τότε. Οκ, για να μην είμαι ψεύτης μου άρεσε κάπως και το “Beautiful day” το 2000. Ήταν ένα σωστό U2δίστικο χιτ. Περισσότερα “U2 – Songs Of Innocence” →

The Division Of Gravity

“After a while you learn the subtle difference between holding hand and chaining a soul. And you learn that love doesn’t mean leaning and company doesn’t mean security. And you begin to learn that kisses aren’t contracts and presents aren’t promises. And you begin to accept your defeats with your head up and your eyes […]

“After a while you learn the subtle difference between holding hand and chaining a soul. And you learn that love doesn’t mean leaning and company doesn’t mean security. And you begin to learn that kisses aren’t contracts and presents aren’t promises. And you begin to accept your defeats with your head up and your eyes open. And you learn to build all your roads on today because tomorrow’s ground is too uncertain for plans. And futures have a way of falling down in mid flight. Περισσότερα “The Division Of Gravity” →

Inside Llewyn Davis [cine review]

Η νέα δημιουργία των αδερφών Κοέν αποτελεί μια κινηματογραφική «μπαλάντα στους άδοξους ποιητές των αιώνων». Ο ομώνυμος ήρωας, ο Llewyn (Oscar Isaac), προσπαθεί να καταξιωθεί στη folk μουσική σκηνή της Αμερικής του ΄60. Η προσπάθειά του αυτή, όμως, δεν έχει τη θέρμη και την πίστη που θα περίμενε ο θεατής. Η πρόσφατη αυτοκτονία του μουσικού […]

Η νέα δημιουργία των αδερφών Κοέν αποτελεί μια κινηματογραφική «μπαλάντα στους άδοξους ποιητές των αιώνων».

Ο ομώνυμος ήρωας, ο Llewyn (Oscar Isaac), προσπαθεί να καταξιωθεί στη folk μουσική σκηνή της Αμερικής του ΄60. Η προσπάθειά του αυτή, όμως, δεν έχει τη θέρμη και την πίστη που θα περίμενε ο θεατής. Η πρόσφατη αυτοκτονία του μουσικού του συνεργάτη και η σκληρή οικονομική πραγματικότητα βαραίνουν όλο και περισσότερο τον Llewyn, τον γεμίζουν θυμό και μιζέρια. Δεν είναι συμπαθής ήρωας. Είναι όμως κάτι σπουδαιότερο:  αληθινός.

Κοιμάται σε καναπέδες φίλων, περιπλανιέται στους παγωμένους δρόμους της Νέας Υόρκης χωρίς παλτό, συχνάζει στη μουσική σκηνή Gaslight, ζει με δανεικά και προσπαθεί να προωθήσει τον καινούριο του δίσκο. Αυτή η πορεία προς την επιδιωκόμενη καλλιτεχνική καταξίωση παρουσιάζεται γυμνή από το «μποέμ», «εναλλακτικό» περίβλημά της, μακριά από τη συνήθη λουστραρισμένη κινηματογραφική εκδοχή της. Είναι μια πορεία ενοχλητικά ρεαλιστική. Ενίοτε νατουραλιστική. Περισσότερα “Inside Llewyn Davis [cine review]” →

It’s So Easy (and other lies) [Duff McKagan of Guns N’ Roses]

Duff the book not the beer Σε αντίθεση με του δύο πρώην bandmates του ο Duff δεν αναλώνεται μόνο σε ιστορίες σχετικά με τις καταχρήσεις του. Πιο υποψιασμένος από τους άλλους κατάφερε να αποφύγει τις παγίδες της ηρωίνης για να καταλήξει κολλητός στην κυριολεξία με τον Mr Brownstone. Οι ιστορίες που διηγείται είναι αρκετά πιο […]

Duff the book not the beer

Σε αντίθεση με του δύο πρώην bandmates του ο Duff δεν αναλώνεται μόνο σε ιστορίες σχετικά με τις καταχρήσεις του. Πιο υποψιασμένος από τους άλλους κατάφερε να αποφύγει τις παγίδες της ηρωίνης για να καταλήξει κολλητός στην κυριολεξία με τον Mr Brownstone. Οι ιστορίες που διηγείται είναι αρκετά πιο ενδιαφέρουσες από του Slash (αν και ο προηγούμενος παραμένει πιο δημοφιλής) . Η εισαγωγή μας κάνει μια σύνδεση με τις ρίζες του και τους λόγους που εγκατέλειψε το Σιάτλ και την εκεί μουσική σκηνή. Περισσότερα “It’s So Easy (and other lies) [Duff McKagan of Guns N’ Roses]” →

Έρως και Πάθος. Τα όρια της αγάπης και του πόνου [Aldo Carotenuto]

«Θάνατος είναι η μοναξιά των ανθρώπων που αγαπήθηκαν» Με αυτό το στίχο του Joe Bousquet ξεκινά το βιβλίο του Carotenuto με θέμα τον έρωτα ως μοναδική δυνατότητα αυτογνωσίας. Ένα θέμα παραγνωρισμένο για χρόνια από τους περισσότερους ψυχολόγους ως καθαρά υποκειμενικό και άρα όχι ποσοτικά αξιολογήσιμο. Εν τούτοις, ο Carotenuto  καταπιάνεται με αυτό με ειλικρίνεια και […]

«Θάνατος είναι η μοναξιά των ανθρώπων που αγαπήθηκαν»

Με αυτό το στίχο του Joe Bousquet ξεκινά το βιβλίο του Carotenuto με θέμα τον έρωτα ως μοναδική δυνατότητα αυτογνωσίας. Ένα θέμα παραγνωρισμένο για χρόνια από τους περισσότερους ψυχολόγους ως καθαρά υποκειμενικό και άρα όχι ποσοτικά αξιολογήσιμο. Εν τούτοις, ο Carotenuto  καταπιάνεται με αυτό με ειλικρίνεια και αυθεντικότητα. Όχι μόνο ως «ειδικός» αλλά και ως «παθών». Δε μιλά κηρυγματικά ή αποστασιοποιημένα, αλλά βιωματικά, ως «τρωθείς» από τα βέλη του έρωτα. Η ματιά του είναι διεισδυτική, αναζητά τα υποσυνείδητα αίτια του διαχρονικού αυτού συναισθήματος και δεν περιορίζεται στη φαινομενολογία.

Η «αγάπη» και ο «πόνος», οι δυο κυρίαρχες έννοιες του υπότιτλου του βιβλίου αποτελούν τις δυο διαστάσεις της ίδιας εμπειρίας, δεν αλληλοαναιρούνται, αλλά συνυπάρχουν. Γι’ αυτό, το βιβλίο διανθίζεται από λογοτεχνικά αποσπάσματα, αφού οι ποιητές είναι αυτοί που εκφράζουν πιο καίρια τις αμφιθυμίες της ύπαρξης. Περισσότερα “Έρως και Πάθος. Τα όρια της αγάπης και του πόνου [Aldo Carotenuto]” →

Η καλύτερη μουσική για το 2013 – Χρήστος Αναγνώστου

Τα δέκα καλύτερα albums και τραγούδια για το 2013, σύμφωνα με τον Χρήστο Αναγνώστου. Τα δέκα καλύτερα τραγούδια για το 2013 1. Junip – Line of Fire, 2. Moby – The Dogs, 3. Nine Inch Nails – Copy of A, 4. Nick Cave and the Bad Seeds – Water’s Edge, 5. Gozu – Traci Lords, […]

Τα δέκα καλύτερα albums και τραγούδια για το 2013, σύμφωνα με τον Χρήστο Αναγνώστου.

Τα δέκα καλύτερα τραγούδια για το 2013

1. Junip – Line of Fire, 2. Moby – The Dogs, 3. Nine Inch Nails – Copy of A, 4. Nick Cave and the Bad Seeds – Water’s Edge, 5. Gozu – Traci Lords, 6. Motorhead – Heartbreaker, 7. Volbeat – The Nameless One, 8. Pearl Jam – Getaway, 9. Krokus – Hard Rocking Man, 10. Black Sabbath – Loner Περισσότερα “Η καλύτερη μουσική για το 2013 – Χρήστος Αναγνώστου” →