Ίσως η πιο χαρακτηριστική και ιστορικά διαδεδομένη ταινία των Μόντι Πάιθον μάλλον δε χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Η ιστορία του… γείτονα του Θεανθρώπου, ονόματι Μπράιαν, τον οποίο μοίρα βαριά τον οδηγεί στο νέο Μεσσία της ανθρωπότητας, όσο κι αν εκείνος το… αρνείται. Τί να πρωτοθυμηθείς και πού να σταθείς για να θαυμάσεις εδώ πέρα; Μπορεί στο σύνολό του το προηγούμενο κινηματογραφικό κατόρθωμά τους, οι Ιππότες της Ελεεινής Τραπέζης, να φαντάζει πιο ξεκαρδιστικό, αλλά θεωρώ ότι ακόμα και σήμερα, ο Προφήτης είναι η πιο «γεμάτη» από σαρδόνια ουσία ταινία τους. Το λάθος των Μάγων με τα δώρα (μπερδεύοντας τη σπηλιά του Μπράιαν με τη… φάτνη), οι γενειοφορούσες γυναίκες που λαχταρούσαν να συμμετάσχουν σε λιθοβολισμούς, οι άπειρες παραλλαγές του «Ιουδαϊκού Ανθρωπιστικού Μετώπου» ή «Ανθρωπιστικού Μετώπου της Ιουδαίας» ή όποιου άλλου πολιτικού… συνασπισμού συναντούσες, ο ψευδός Πιλάτος και ο χαχανίζων όχλος που τον κορόιδευε μες τη μούρη του, η επιμονή των αμόρφωτων Ιουδαίων να βαπτίζουν με κάθε γελοία αφορμή τον Μπράιαν ως Μεσσία (και να λατρεύουν ακόμα και τα… παπούτσια του), η τιμωρία του Μπράιαν για τα συνθήματα στους τοίχους ρωμαϊκού παλατιού («Γράψ’το το τώρα 100 φορές!») και φυσικά το υπέροχο φινάλε στους σταυρούς, συνοδεία του «Always Look On The Bright Side Of Life» του Ερικ Αϊντλ. Χωρίς πολλά λόγια, νομίζω ότι απλώς γεμίζω κάποιες γραμμές λέγοντας πράγματα που οι περισσότεροι τα ξέρετε. Αν τυχόν υπάρχει κανείς εκεί έξω που τα αγνοεί, ας μην καθυστερήσει, είναι… αμαρτία.
ΕΝΑΣ ΠΡΟΦΗΤΗΣ, ΜΑ ΤΙ ΠΡΟΦΗΤΗΣ (1979)
* * * * *
Πάνος Κατσιμπέρης | skotseziko-ntous.blogspot.com
