Lost Echoes || αφού κατά λάθος ο κόσμος είναι μια ποίηση, μια μελωδία
Τα vintage κομμάτια στη μόδα θεωρούνται αναντικατάστατα και συνδυάζονται συχνά άψογα με τις σύγχρονες τάσεις. Έτσι και στη μουσική τα περασμένα δεν είναι παρωχημένα, ιδιαίτερα στην περίπτωση που ο ήχος είναι σχεδόν προφητικός και μπολιάζει την εκδοχή του αποκαλούμενου «μεταμορντένου». Ίσως αυτή είναι μια εξήγηση για το φετινό ενδιαφέρον στην ιστορία των Joy Division μέσα […]
Ειπώθηκε ότι οι Portishead επέστρεψαν από την εξορία. Ίσως από την αυτοεξορία. Και πάλι, όμως μιλάμε με «μιντιακούς» όρους. Δεν είναι εξόριστος όποιος αυτοσυγκεντρώνεται σε solo αναζητήσεις. Απλώς εργάζεται όπως ένας πραγματικός καλλιτέχνης: μιλάει, όταν έχει βρει τις λέξεις. Δεν είναι νεκρός κάποιος, για τον οποίο δεν έχουμε πρόσφατα νέα του. Απλώς κινείται και ανασαίνει […]
Οι And Also The Trees υπήρξαν πάντοτε σαφείς και ειλικρινείς. Αν και η μουσική τους μυθοπλασία αφορά σε ένα εντελώς ιδιότυπο, βαθύτατα εσωτερικό και ακανόνιστο ρυθμό, προσδιορίζεται ο χωροχρόνος της ευθύς από την αρχή του album: «in another land», η χώρα όπου σε μια χούφτα συννεφιά μετράς τα παλιά σου οράματα με την ελπίδα μιας […]
Αρχικά, ο αντίλαλος μιας εσωτερικής κραυγής που υψώνεται σαν αψίδα προς τον ουρανό. Ένα κοφτερό, αόρατο λεπίδι που τρομάζει τα πουλιά των βράχων. Κι έπειτα η φωνή επιστρέφει στην πηγή της, στην Teresa Salguiero. Ο αντίλαλος παρέμεινε και διαπερνά τα πλήκτρα του πιάνου διά χειρός Preisner. Συνοδεύει το τσέλο και ο πυρήνας της νέας σύνθεσης […]
Η καταχώρηση και ταξινόμηση της μουσικής δημιουργίας σε περιόδους και ρεύματα είναι σύμπτωμα του πόθου για τάξη και εξαιρετικό πρόσχημα για τη διαμόρφωση μιας καταγραφικής μνήμης, ώστε να διευκολύνεται η ταχεία επαναφορά μουσικών γνώσεων ή βιωμάτων μέσω της περιοδολογικής κατάτμησης. Έτσι, όμως θαυμάζουμε τον αφρό ενός κύματος στην επιφάνεια της θάλασσας, ενώ παραγνωρίζουμε την πλούσια […]
Συχνά η γυναικεία ευαισθησία ταυτίζεται με τη μελαγχολία. Στο μουσικό έργο της Colleen όμως η ευαισθησία αποδείχνεται ευεργετικά μελαγχολική και παραδόξως ευχάριστη. Ίσως γιατί, σύμφωνα με το Νίτσε, η ηδονή είναι πολύ πιο βαθιά από την οδύνη και έτσι ο συνθέτης μπορεί να εκφράζει πόνο, ενώ ταυτόχρονα η ίδια η μουσική να σιγοτραγουδάει την ευτυχία […]