Η νέα δημιουργία των αδερφών Κοέν αποτελεί μια κινηματογραφική «μπαλάντα στους άδοξους ποιητές των αιώνων».

Ο ομώνυμος ήρωας, ο Llewyn (Oscar Isaac), προσπαθεί να καταξιωθεί στη folk μουσική σκηνή της Αμερικής του ΄60. Η προσπάθειά του αυτή, όμως, δεν έχει τη θέρμη και την πίστη που θα περίμενε ο θεατής. Η πρόσφατη αυτοκτονία του μουσικού του συνεργάτη και η σκληρή οικονομική πραγματικότητα βαραίνουν όλο και περισσότερο τον Llewyn, τον γεμίζουν θυμό και μιζέρια. Δεν είναι συμπαθής ήρωας. Είναι όμως κάτι σπουδαιότερο:  αληθινός.

Κοιμάται σε καναπέδες φίλων, περιπλανιέται στους παγωμένους δρόμους της Νέας Υόρκης χωρίς παλτό, συχνάζει στη μουσική σκηνή Gaslight, ζει με δανεικά και προσπαθεί να προωθήσει τον καινούριο του δίσκο. Αυτή η πορεία προς την επιδιωκόμενη καλλιτεχνική καταξίωση παρουσιάζεται γυμνή από το «μποέμ», «εναλλακτικό» περίβλημά της, μακριά από τη συνήθη λουστραρισμένη κινηματογραφική εκδοχή της. Είναι μια πορεία ενοχλητικά ρεαλιστική. Ενίοτε νατουραλιστική.

Το road trip του ήρωα με προορισμό το Σικάγο μοιάζει να είναι η τελευταία μεγάλη δοκιμασία πριν από την καταξίωση. Στο ταξίδι της επιστροφής έρχεται σε αναμέτρηση με όλους τους προσωπικούς του δαίμονες. Και ηττάται.

Αποφασίζει να συμβιβαστεί. Να ακολουθήσει μια πορεία ζωής αντίστοιχη με αυτήν του πατέρα του, κι ας είναι το τέλος προδιαγεγραμμένο και καθόλου γοητευτικό. Μοιάζει να «αποχαιρετά την Αλεξάνδρεια που χάνει» τη στιγμή που ο γατούλης της ταινίας, ο «Οδυσσέας» επιστρέφει θριαμβευτής στην «Ιθάκη» του, στο σπίτι όπου ανήκε.

Οι συμβολισμοί πολλαπλοί. Η «γεύση» των θεατών πικρή. Η κάθαρση μοιάζει να μην έρχεται.

Κι όμως… Υπάρχει ελπίδα. Η αινιγματική αρχή της ταινίας δεν έχει αποκωδικοποιηθεί και ίσως επανερχόμενη στο τέλος να φέρει μια γλυκειά ανατροπή..

Τελικά, η ιστορία τελειώνει όπως ξεκίνησε, με το προσφιλές στους αδερφούς Κοέν «σχήμα κύκλου». Ενός κύκλου αέναου και επαναλαμβανόμενου, του οποίου η περίμετρος εγκλωβίζει τον Llewyn στην πιο σκληρή αλήθεια: στην πραγματική ζωή.