Μπορεί να το βλέπεις, αυτό δε σημαίνει ότι το έχεις δει, όπως πολύ σωστά λένε. Αντανακλάσεις φωτός σε χτυπούν έντονα στα μάτια και δεν μπορείς να δεις καθαρά. Το ίδιο το φως δε σε αφήνει…
“There’s more to the picture than meets the eye”, λέει ο ποιητής και πόσο δίκιο έχει ! Νομίζεις πως έχεις αγγίξει αλήθειες ξεδιπλώνοντας το νήμα και σηκώνεσαι ευχαριστημένος για το έργο σου, αλλά διαπιστώνεις ότι έχει μείνει κι άλλο νήμα κάτω από το τραπέζι… Κι είναι ώρες που δε ξεχωρίζεις πότε άρχισες να ξεδιπλώνεις και ώρες που αγανακτείς με το τέλος που
δεν έρχεται και την αλήθεια που σε ξεπερνάει.

Την αλήθεια που δε θα την κατέχεις ποτέ (;) και πάντα θα την αναζητάς στα παγκάκια και στις πλατείες, στις κουβέντες, στις μουσικές, στα χαμόγελα, στη ζωγραφική, στα μουσεία, στα αεροπλάνα και στα πλοία, στα εσύ και τα εγώ και τα εμείς και τα κανένας. Εκεί μέσα θα γονατίσεις ψάχνοντας σαν τότε που μαύριζαν τα χέρια σου στα δισκοπωλεία από τη σκόνη των παλιών βινυλίων ώσπου να βρεις εκείνο που το άκουσμά του σε έκανε ευτυχισμένο.

Θα έρθει και η ώρα όμως, που θα υψωθείς σαν σύννεφο στον αέρα και θα κερδίσεις τους αγώνες και τα ερωτηματικά και αυτά θα γίνουν θρίαμβοι και θα γελάσεις με τη γνώση που θα έχει μπει στη χούφτα σου, κεκτημένο πια, που κανείς δε θα μπορέσει να σου κλέψει, ποτέ ξανά.