Συννεφιασμένο μεσημέρι Σαββάτου. Το ραντεβού μας είναι καθορισμένο στη μία, στον Κεραμεικό. Βγαίνω από το μετρό στη μία και πέντε και τον βρίσκω καθισμένο απέναντι, να με περιμένει.

«Είσαι συνεπέστατος!» του λέω απολογητικά και τείνω το χέρι μου.

«Η αλήθεια είναι ότι μένω εδώ κοντά!» μου εξηγεί και προσθέτει χαμογελώντας πονηρά: «I cheated!!»

Κατευθυνόμαστε σε μία κοντινή καφετέρια και μετά την παραγγελία μας συζητάμε περί ανέμων και υδάτων. Σε λίγη ώρα νιώθω τόσο οικεία, που αρχίζω να τον βομβαρδίζω με ερωτήσεις…

Lost Echoes: Το προηγούμενο άλμπουμ σου λεγόταν Lollipop (γλειφιτζούρι). Το «Πάστα Φλώρα» έχει ως εξώφυλλο ένα carousel. Τι σε κάνει να ανατρέχεις σε βιώματα και γεύσεις της παιδικής ηλικίας;

Monsieur Minimal: Η αισθητική μου για την ποπ. Για’μένα η ποπ είναι γλυκύτητα, χαρά, έρωτας, παιχνίδι, αφέλεια…εκφράζει δηλαδή όλα τα γνωρίσματα της παιδικής ηλικίας. H μουσική που με εκφράζει είναι η Indie Pop, που συνδέεται με την απενοχοποίηση των συναισθημάτων, με την τρέλα της παιδικής ηλικίας. Για παράδειγμα, ποπ είναι να ακούω Belle and Sebastian και να τρέχω γυμνός στο δάσος! Είναι η δυνατότητα να αισθάνομαι παιδί.

 

L.E. : O ήχος σου αλλά και ο στίχος σου είναι συχνά νοσταλγικός: “there was a girl back in ’69”, “όλα ήταν χθες” κλπ. Σε γοητεύει το παρελθόν; Σε εμπνέει;

MM: Συνήθως εμπνέομαι από πραγματικές εικόνες από το παρελθόν αλλά και φανταστικές από το μέλλον. Κάνω μια σύνθεση πραγματικότητας και φαντασίας. Στο παρελθόν ανατρέχω συχνά για βιώματα, τα οποία όμως περιμένω να καταλαγιάσουν μέσα μου, να αποφορτιστώ από την έντασή τους. Δε γράφω ποτέ εν θερμώ.

 

L.E.: Γιατί; Θα ήταν πολύ προσωπικό το τραγούδι διαφορετικά;

MM: Σίγουρα θα ήταν. Προτιμώ να γράφω σε κατάσταση ψυχικής νηφαλιότητας.

 

L.E.: Με εντυπωσιάζεις! Πάντα πίστευα ότι η έμπνευση έρχεται σε φορτισμένες συναισθηματικά στιγμές, όχι σε καταστάσεις ηρεμίας.

MM: Όχι, εγώ δε λειτουργώ έτσι. Αν έγραφα σε στιγμές ψυχικής έντασης δε θα ήμουν αντικειμενικός απέναντι στη μουσική.

 

L.E.: Τίθεται τέτοιο θέμα; Η μουσική δεν περιμένει να «ντυθεί» με τους στίχους που θα επιλέξεις να της δώσεις;

MM: Οι στίχοι πρέπει να ταιριάζουν στη μουσική, να είναι αρμονικοί. Άλλωστε για ‘μένα έμπνευση συχνά αποτελεί η ίδια η μουσική. Πολλές φορές απαιτεί πολύ χρόνο αυτή η διαδικασία. Άλλες φορές όχι. Για παράδειγμα, το “Love is a circle” το έγραψα σε μία μέρα.

 

L.E.: Σε μία μέρα ψυχικής νηφαλιότητας!

MM: (γέλια) Φυσικά!

L.E.: Υπάρχει κάποια εποχή του παρελθόντος στην οποία θα ήθελες να έχεις ζήσει;

MM: Στα 80’s! Μου αρέσουν πολύ όλα όσα χαρακτηρίζουν αυτήν την περίοδο, το ντύσιμο, η μουσική, η αισθητική…ακόμα και το κιτς της υπόθεσης!

 

L.E.: Σου αρέσει το κιτς; Αν και minimal;

MM: Το μινιμάλ αφορά την απλότητα της μουσικής…και το μινιμάλ της εμφάνισης!

 

L.E.: H απλότητα βρίσκεται στο minimal; Στο ελάχιστο;

MM: Όχι στο ελάχιστο, στο απλό. Στο απέριττο. Όσο για το monsieur, προσπαθώ να είμαι κύριος, δεν το καταφέρνω όμως πάντα! (γέλια)

 

L.E.: Όταν κυκλοφόρησε το Lollipop η απήχηση ήταν μεγάλη και διεθνής. Το “Smile” ακούστηκε στο διαφημιστικό μεγάλης εταιρείας (Safeway) σε Αμερική και Καναδά. Υπήρξε ενδιαφέρον για τα τραγούδια σου και από το MTV. Μετά από αυτά κυκλοφορείς άλμπουμ με ελληνόφωνο στίχο. Δεν ξύπνησε μέσα σου το όνειρο διεθνούς καριέρας;

MM: Με το «Πάστα Φλώρα» ήθελα να απευθυνθώ σε ένα μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού κοινού, αν και πολλοί με κατηγόρησαν για την επιλογή ελληνόφωνου στίχου. Η αλήθεια είναι ότι τα περισσότερα τραγούδια του “Πάστα Φλώρα” προϋπήρχαν και δεν ήθελα σε καμία περίπτωση να τα αφήσω στην άκρη. Πάντως, στο επόμενο άλμπουμ που θα ηχογραφήσω θα υπάρχει αγγλόφωνο remix στο «Call girl» και το “Πάστα Φλώρα”. Το άλμπουμ αυτό το θεωρώ 100 φορές πιο δυνατό από το “Lollipop” και θα είναι το μεγάλο μου στοίχημα.

 

L.E.: Για διεθνή καριέρα;

MM: Ναι. Λογικά θα κυκλοφορήσει στα μέσα του 2011. Τα τραγούδια είναι ήδη έτοιμα.

 

L.E.: Έχεις δηλώσει ότι γράφεις ευκολότερα σε αγγλικό στίχο. Μήπως τελικά αυτό συμβαίνει επειδή δε θέλεις να γίνει η απόλυτη αποκωδικοποίηση των μηνυμάτων σου; Ναι μεν μιλάμε πλέον όλοι αγγλικά, αλλά πάντα κάτι χάνεται στη μετάφραση, κάτι δεν αποκαλύπτεται εντελώς.

MM: Είναι σίγουρα πιο ανώδυνο το μήνυμα στα αγγλικά. Η επιλογή αυτή ,όμως, έχει να κάνει κυρίως με τα ακούσματά μου, που είναι αγγλόφωνα. Μικρός άκουγα Michael Jackson, Nirvana, Pearl Jam, αργότερα Moby, Jay Jay Johanson και Raining Pleasure. Πιστεύω λοιπόν ότι ο αγγλικός στίχος είναι πιο εύηχος και εύπλαστος, ο ελληνικός με δυσκολεύει περισσότερο στην επεξεργασία.

 

L.E.: To Πάστα Φλώρα τι σημαίνει για’σένα; Ξέρω ότι στο συγκεκριμένο μπαρ της Θεσσαλονίκης έγινε η γνωριμία που οδήγησε στη συλλογή City Campers. Επομένως με το όνομα “Πάστα Φλώρα” ανατρέχεις στο ξεκίνημά σου;

MM: Όχι, απλά πλάθω μια φανταστική ιστορία πάνω στη μουσική που είχα ήδη δημιουργήσει, τη μουσική του ομώνυμου κομματιού.

 

L.E.: Στο “Πάστα Φλώρα” γράφεις: «χάρισέ μου μια ζωή και θ’αρχίσω απ’την αρχή». Στην πραγματικότητα έχεις νιώσει ποτέ αυτήν την ανάγκη; Να αρχίσεις απ’την αρχή; Ή είσαι ευχαριστημένος με τις επιλογές σου;

MM: Πολύ συχνά την νιώθω αυτήν την ανάγκη, δηλαδή να «μηδενίσω» και να αρχίσω μια καινούρια ζωή. Όταν κάνουν τον κύκλο τους τα πράγματα πρέπει να ξεκινάς από την αρχή, είτε το κεφάλαιο που κλείνει είναι έρωτας, είτε δουλειά, είτε τρόπος ζωής. Η νέα αρχή βέβαια απαιτεί αλλαγή περιβάλλοντος, πρέπει να φύγεις από κάπου και να πας κάπου αλλού για τη νέα σου ζωή.

 

L.E.: Ο Καβάφης, όμως, λέει ότι «η πόλις θα σε ακολουθεί».

MM: Ίσως ο Καβάφης το έγραψε αυτό γιατί δεν είχε κλείσει τον κύκλο του με το παρελθόν, ίσως υπήρχαν εκκρεμότητες.

 

L.E.: Στη συνεργασία σου με τη Δήμητρα Γαλάνη ακούμε το στίχο «μια ζωή που περιμένει ν’απογειωθεί». Αρκεί η αναμονή για να έρθει η απογείωση; Η δική σου ζωή πώς απογειώθηκε;

MM: Γενικότερα, τίποτα δεν είναι σίγουρο. Συχνά κυνηγάς κάτι και δε γίνεται ποτέ ή φτάνεις στον πάτο και απογειώνεσαι. Στη δική μου περίπτωση ήταν πολλά τα στάδια. Χρειάστηκε μεγάλη υπομονή γιατί, όπως είπα και πριν, έπρεπε να καταλαγιάσουν μέσα μου κάποια βιώματα και να μπορέσω ψύχραιμα να τα αποδώσω.

 

L.E.: Έχεις γράψει: «κι αν χαθείς, θα’μαι εδώ να σου πω πως όλα αλλάζουν». Περίεργος στίχος. Εννοείς ότι δεν πρέπει να έχουμε σταθερά σημάδια προσανατολισμού, αφού όλα αλλάζουν;

MM: Σίγουρα δεν πρέπει να έχουμε σταθερά σημάδια προσανατολισμού, γιατί η ζωή είναι απρόβλεπτη. Μπορεί να σε μεταφέρει από την απόλυτη απογοήτευση στην απόλυτη ευτυχία. Προσωπικά εννοώ ότι αν κάποια στιγμή νιώσεις χαμένος, θα αλλάξει το σκηνικό. Μετά θα πρέπει να προσαρμοστείς στις αλλαγές.

 

L.E.: Άρα είναι ένας αισιόδοξος στίχος…

MM: Ναι, προσπαθώ να είμαι αισιόδοξος άνθρωπος!

 

L.E.: Ποιο από τα τραγούδια σου «σηκώνει» το μεγαλύτερο συναισθηματικό φορτίο; Ποιο σε αγγίζει περισσότερο;

MM: Από το “Lollipop” το “Love is a circle”. και το “Beautiful”. Από το “Πάστα Φλώρα” το “Call girl” και το ομώνυμο.

 

L.E.: Τι σε εμπνέει περισσότερο; Συναισθήματα, εμπειρίες; Πρόσωπα;

MM: Όλα μαζί! Και βιώματα και φανταστικές ιστορίες.

 

L.E.: Υπάρχει κάποιο τραγούδι που εμπνεύστηκες από ένα πρόσωπο;

MM: Ένα πρόσωπο ενέπνευσε σχεδόν ολόκληρο άλμπουμ! (γέλια)

 

L.E.: Μετά τη συνεργασία με τη Δήμητρα Γαλάνη, έχεις κάποια άλλη συνεργασία στα σκαριά;

MM: Ούτε με τη Δήμητρα Γαλάνη ήταν κάτι προσχεδιασμένο, απλά προέκυψε. Θεώρησα πως θα της ταίριαζε πολύ το συγκεκριμένο κομμάτι. Δεν έχω ούτε τώρα προγραμματίσει κάποια συνεργασία. Θεωρητικά μιλώντας, θα μου άρεσε η ιδέα συνεργασίας με τον Βασιλικό ή τον Κωνσταντίνο Βήτα.

 

L.E.: Τι σχεδιάζεις για το προσεχές μέλλον;

MM: Από Δευτέρα μπαίνω στο studio για να κάνω remix σε κάποια τραγούδια του “Lollipop”, όπως το “Missing”, το “Lollipop”, το “Beautiful”, το “Love is a circle” και το “Smile”. Ο ήχος ελπίζω ότι θα είναι καινοτόμος για τα ελληνικά δεδομένα, με επιρροές από drum and base, burial και dubstep. Λόγω των οικονομικών συνθηκών στην Ελλάδα, θα κάνω digital release αυτών των κομματιών με τη μορφή iTunes.

 

L.E.: Καλή επιτυχία, λοιπόν!

MM: Σε ευχαριστώ!

Κάπου εδώ σταμάτησαν οι ερωτήσεις και η συζήτηση συνεχίστηκε…οff the record!

Πριν χωριστούμε, του ζήτησα να μου γράψει κάτι στο CD του “Πάστα Φλώρα”. Κάτι που να τον εκφράζει.

«Θα σου γράψω κάτι χιουμοριστικό», είπε. Πήρε το στυλό και έγραψε: “spasta flora, darling! Με αγάπη, Monsieur Minimal”…

Συνέντευξη: Φανηλία Κούκη για το LostEchoes.com