MUSE live, Αθήνα, 04.10.2007

Σίγουρα διασκεδάσαμε!… χτυπηθήκαμε στους ήχους της ηλεκτρικής κιθάρας και των drums του Howard…ακολουθήσαμε την προτροπή του Bellamy στο Hysteria : χάσαμε τον έλεγχο! (last chance to lose control). Συγκινηθήκαμε στο sing for absolution, την ευχάριστη έκπληξη της βραδιάς, που δε συμπεριλαμβανόταν στη συνήθη set list των φετινών συναυλιών τους.

Τραγουδήσαμε μαζί τους για όσα έχουν περάσει ανεπιστεπτί (a kiss that can’t renew), για όσα μας κάνουν να ασφυκτιούμε (you will squeeze the life out of me), για την παρηγοριά που βρίσκει κανείς στην κιθάρα του (plug in baby) και για όσα θυμόμαστε ότι πρέπει να ξεχάσουμε! (Stockholm syndrome).

Απίστευτες εναλλαγές ήχων και στίχων, υπέροχη μετάβαση από το ξεσηκωτικό ροκ στην τρυφερή μελαγχολία των πιο εναλλακτικών τραγουδιών. Ανεξάντλητη η ενέργεια του Bellamy, εξωπραγματικά καλές ερμηνείες και φιλότιμες προσπάθειες να προλογίσει τα τραγούδια στα..ελληνικά! Vocals, πιάνο, κιθάρα, δυναμική σκηνική παρουσία…Θα μιλούσαμε για one man show, αν δεν ήταν εξαιρετική και η εμφάνιση του Dominic Howard στα drums. O -πολύ καλός- Wostenholme κατά τη γνώμη μου επισκιάστηκε από τους άλλους δύο.

Στα μείον της βραδιάς, η παρουσία κάποιων νεαρών στο κοινό που ήρθαν με αποκλειστικό σκοπό να…. χτυπηθούν, έχοντας ακούσει μόνο τα εμπορικότερα τραγούδια του Black Holes and Revelations. Οι συγκεκριμένοι τύποι (που ευτυχώς ήταν λίγοι) έχαναν το ενδιαφέρον τους στα πιο slow κομμάτια από το εκπληκτικό Absolution και φώναζαν αποδοκιμαστικά σχόλια η΄ επιδίδονταν σε συζητήσεις για το πού θα συνεχίσουν τη βραδιά μετά τη συναυλία!!

Οι περισσότεροι, πάντως, δε θέλαμε να σκεφτούμε ότι το εντυπωσιακό show κάποια στιγμή θα τελείωνε… Oι MUSE μοιράστηκαν μαζί μας τον κόσμο τους και μεταμόρφωσαν για λίγο τον δικό  μας! Το συναίσθημα που μας συντρόφευε στο τέλος της συναυλίας συνοψίζεται σε έναν αγαπημένο στίχο τους : A starlight in the gloom…..