Τα προγνωστικά σε θεάματα όπως η Απονομή των βραβείων Oscar συνήθως έχουν ενδιαφέρον μόνο σε μία περίπτωση: όταν δεν υποστηρίζεις ΚΑΝΕΝΑΝ διαγωνιζόμενο. Όπως συμβαίνει με εμένα φέτος (προφανώς, εξαιρούμε τον Λάνθιμο…), σε αυτή τη διόλου ευχάριστη σεζόν και ειδικά όταν κάθομαι και σκέφτομαι «τι σκατά υποψήφιοι είναι αυτοί;»… Ξέρω ότι ακούγομαι στριφνός και κακόβουλος, οπότε ας το ρίξουμε στο… ευγενές betting και για φέτος.

 

ΤΑ ΣΙΓΟΥΡΑ ΚΑΙ ΤΑ «ΕΥΚΟΛΑΚΙΑ»

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Κάποιοι φέτος είναι νικητές πριν καν γνωστοποιηθούν ως… υποψήφιοι. Και δεν είναι λίγες οι κατηγορίες φέτος που μπορείς να παρατηρήσεις το εν λόγω φαινόμενο. Τουτέστιν:
–    Τον Κόλιν Φερθ δεν τον κουνάει κανείς από το θρόνο του. Έχει πάρει ότι βραβείο υπάρχει στον πλανήτη για το Λόγο του Βασιλιά, και το Όσκαρ δε θα αποτελέσει εξαίρεση. Από τους πιο σίγουρους Α’ Αντρικούς των τελευταίων ετών.
–    Τα Σενάρια φέτος είναι πολύ πιο σίγουρα από τα περσινά. Πρωτότυπο στο Λόγο του Βασιλιά, Διασκευασμένο στο Social Network. Έχουν πάρει τα αντίστοιχα των Ενώσεων, του Φίντσερ «χτύπησε» και τη Σφαίρα αλλά και το BAFTA πρόσφατα. Εύκολες λύσεις και οι δύο για την… μονογαμική Ακαδημία.
–    Ο Β’ Αντρικός του Κρίστιαν Μπέιλ δεν υπάρχει περίπτωση να «κλονιστεί» και είναι καιρός να σταματήσει αυτό το «μουρμούρισμα» περί επικράτησης του Τζέφρι Ρας, μόνο και μόνο επειδή αγκαζάρισε το BAFTA (όπου ο Λόγος του Βασιλιά δεν άφησε και βραβείο για κανέναν άλλον…).
–    Η ώρα του Ντέιβιντ Φίντσερ έχει φτάσει (έστω και για την όχι καλύτερη ταινία του). Το βραβείο Σκηνοθεσίας θα πάει στα χέρια του, τόσο γιατί έχει τις «πλάτες» και της Ακαδημίας αλλά κι επειδή δεν έχει ουσιαστικό αντίπαλο.
–    Για την κατηγορία του Animation δε χρειάζεται να πούμε και πολλά. Toy Story 3 και το… στόρι σταματάει κάπου εδώ.

 

ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ «ΚΡΑΤΑ ΜΙΚΡΟ ΚΑΛΑΘΙ»

Και μπαίνουμε σιγά-σιγά στα βαθιά. Πού θα «αράξει» η Καλύτερη Ταινία; Στον Βασιλιά ή στο Network; Η περίπτωση μοιάζει με δίκοπο μαχαίρι, αλλά η «δικτατορική» επικράτηση του πρώτου στα περισσότερα βραβεία μέχρι στιγμής (εκτός των Σφαιρών) του δίνει έξτρα πόντους. Και η δική μου πρόβλεψη κλίνει προς τα εκεί, δίνοντάς του ακόμα δύο «αβάντες»: την Καλλιτεχνική Διεύθυνση και την Πρωτότυπη Μουσική (εκτός αν λειτουργήσει ο – κλασικός – ανασταλτικός παράγοντας «ο Αλεξάντρ Ντεσπλά έχει ήδη άλλο ένα»). Στον αντίποδα, με δεδομένο ότι η Σκηνοθεσία είναι ήδη στο τσεπάκι του Φίντσερ, η Ιστορία έχει αποδείξει ότι η ταινία χρειάζεται τουλάχιστον άλλα δύο βραβεία για να στηριχθεί (έχουν περάσει τουλάχιστον 20 χρόνια από την τελευταία φορά που ταινία βραβευμένη με Οσκαρ Σκηνοθεσίας έχει φύγει με λιγότερα από τρία συνολικά). Από τη στιγμή που το ένα είναι σίγουρα το Διασκευασμένο Σενάριο, το άλλο ποιο θα είναι; Πιθανολογώ το Μοντάζ, όπου τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα – εκτός αν γίνει αυτό που ανέφερα προηγουμένως και «κλέψει» τη Μουσική από τον Ντεσπλά. Πράγμα λίγο δύσκολο. Οπότε, με Σκηνοθεσία, Σενάριο και Μοντάζ (ή Μουσική), το Network αποχωρεί με ψηλά το κεφάλι.

Τι μένει για το Βασιλιά για να στηρίξει την Ταινία και τον Α’ Αντρικό; Πιθανότατα, όπως είπα, το Πρωτότυπο Σενάριο, η Καλλιτεχνική Διεύθυνση και η Μουσική. Θεωρητικά (και βάσει των «πεπραγμένων» της Ακαδημίας) είναι αρκετά. Υπάρχει όμως και μια άλλη «τρύπα» που αφήνει περιθώρια σκέψης, κι αυτός είναι ο Β’ Γυναικείος Ρόλος. Εδώ, φαβορί θεωρείται η Μελίσα Λίο του Fighter. Μη βιαστείς να ποντάρεις εκεί, όμως, καθώς η Ελενα Μπόναμ Κάρτερ την περιμένει στη γωνία με ένα BAFTA ανά χείρας, το «loser» παρελθόν της και μια ολοένα αυξανόμενη «μουρμούρα» γύρω από την επικράτησή της. Δίνω ένα 50-50 σ’αυτή την κατηγορία, αλλά αν με υποχρέωνε κανείς να ποντάρω κάπου, θα διάλεγα την Λίο.

Υπάρχει περίπτωση το Αληθινό Θράσος των αδερφών Κοέν να μείνει με άδεια χέρια; Θα έλεγα εύκολα «ναι», αν δεν υπήρχε η κάβα των 10 υποψηφιοτήτων και η, επιβεβαιωμένη, αγάπη της Ακαδημίας τόσο για τους Κοέν όσο και για την ίδια την ταινία. Η μόνη κατηγορία, λοιπόν, που μπορεί να χτυπήσει το φιλμ είναι η Φωτογραφία – πόσο μάλλον όταν υποψήφιος είναι ο Ρότζερ Ντίκινς, τον οποίο πολλάκις έχουν ρίξει στο καναβάτσο στο παρελθόν. Μάλλον ήρθε η ώρα του κι αυτουνού, ώστε να μην μείνει παραπονεμένος κανείς.
Κράτησα για το τέλος τον Α’ Γυναικείο. Είμαι σίγουρος ότι απόρησες όταν τον είδες να απουσιάζει από την κατηγορία των «εύκολων και σίγουρων». Σαφώς, η Νάταλι Πόρτμαν κρατάει τα ηνία, οδηγεί την κούρσα και είναι ο μόνος τρόπος να μη μείνει αβράβευτος ο κιτς Κύκνος του Αρονόφσκι. Αλλά θα κάνω και αυτή την κατηγορία 50-50 βάζοντας γερά στο κόλπο την Ανέτ Μπένινγκ του The Kids Are Alright. Για ένα και μόνο λόγο: παραμένει «άκληρη». Είναι μεγάλο μέγεθος, τής το έχουν αρνηθεί τόσες φορές και τις περισσότερες το έχασε από τις «μικρές» (βλ. Χίλαρι Σουάνκ). Η Πόρτμαν έχει μπόλικο καιρό μπροστά της να το ξανακάνει και η Ακαδημία πολλές φορές δεν τα παραβλέπει αυτά. Αλλά και πάλι, αυτό είναι μία περίπτωση. Παρόλα αυτά, συνεχίζω να πιστεύω ότι το φαβορί για επικράτηση είναι η Πόρτμαν.

 

 

Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ «ΚΥΝΟΔΟΝΤΑΣ»

‘Η μάλλον έπρεπε να το πω «η περίπτωση Ξενόγλωσσο Οσκαρ», που κάθε χρόνο γίνεται ολοένα και πιο… κουλή; Γεμάτοι υπερηφάνεια (και κρυφή… ηδονή, αν ρωτάτε εμένα) υποδεχθήκαμε τη, μάλλον απροσδόκητη, επιστροφή της Ελλάδας στα Όσκαρ μετά από 33 χρόνια με τον Κυνόδοντα του Γιώργου Λάνθιμου. Η αλήθεια είναι ότι συγκεντρώνει ελάχιστες πιθανότητες να σηκώσει την «κούπα», αλλά με δεδομένες τις «γειά σου» (από άποψη προγνωστικών) επιλογές της Ακαδημίας στη συγκεκριμένη κατηγορία τα τελευταία χρόνια, ποτέ μη λες ποτέ. Παρόλα αυτά, φαβορί χρίζω το καναδικό Incedies και φυσικά όχι τοBiutiful, το οποίο αποτελεί την επιλογή-κράχτη της Ακαδημίας, που στο τέλος πάντα φεύγει με σκυφτό το κεφάλι (θυμηθείτε τις περιπτώσεις της Αμελί, του Λαβύρινθου του Πάνα ή και της Λευκής Κορδέλαςπέρυσι…). Μακάρι, ωστόσο, να βγω ψεύτης – ως προς το συμφέρον του Λάνθιμου…

 

Πάνος Κατσιμπέρης | skotseziko-ntous.blogspot.com