Big Tracks Little Tracks – Feeding the Flame Vol. 2
Η ομάδα του Lost Echoes “ψάχνεται” και ψάχνει…. ανακαλύπτει και προτείνει (σχεδόν άγνωστα) μουσικά κομμάτια που ξεχωρίζουν.

Ε, λοιπόν, αν υπάρχει εναλλακτικό σύμπαν, οι Hungry Ghosts απολαμβάνουν σε αυτό το status και τη γενικότερη αποδοχή των Dirty Three, την ώρα που οι τελευταίοι παραμένουν παραγνωρισμένοι μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Περίεργα παιχνίδια της μοίρας ίσως, αλλά δεν μπορώ να φανταστώ ιδανικότερο alter ego με βάση τα χαρακτηριστικά τους: τρίο από την Αυστραλία -John Brooks (γνωστός κι ως J.P. Shilo), Tim Howden, Jason Boneham- που βασίζεται ως επί το πλείστον στη χρήση κιθάρας και βιολιού προκειμένου  να αναπτύξει τους οργανικούς του λυρισμούς, χαρίζοντάς μας 2 album εξαίσιας μουσικής ποιητικότητας που έμελλαν όμως να περάσουν στη λήθη της μαζικής αδιαφορίας.
Από το δεύτερο εκπόνημά τους, Alone Alone (2000), το κομμάτι “Nothing Has To Happen” περιφέρεται σε κόσμους αδήωτης ευαισθησίας και γκρίζας καθαρτικότητας. Έκτοτε τα ίχνη τους χάνονται και το πιθανότερο είναι να μιλάμε για μια ανενεργή περίπτωση…στα ευχάριστα όμως: ο J.P. Shilo θα κυκλοφορήσει album με τίτλο “As Happy as Sad is Blue” το Σεπτέμβρη μέσα από το label των Sonic Youth “Smells Like Records”. Αδημονώ…

Hungry Ghosts – Nothing Has To Happen / MySpace Site / SLR Site / J.P. Shilo’s MySpace Site / Emusic Samples

Αντώνης Λιβάνης

West End Girls Goes Petshopping. Όταν ήμουν δεκατριών, είχα με την κολλητή μου την ιδέα να κλέψουμε δύο προειδοποιητικούς κώνους της τροχαίας και, φορώντας κόκκινες στολές, να βγούμε στους δρόμους παριστάνοντας τoυς Pet Shop Boys. Δεκατρία χρόνια αργότερα, η Isabelle Erkendal και η Rosanna Jirebeck έκαναν πολλά παραπάνω: αποφάσισαν να αποτίσουν το δικό τους φόρο τιμής στους Neil Tennant και Chris Lowe ηχογραφώντας ένα ολόκληρο concept album με διασκευές σε γνωστά και λιγότερο γνωστά τραγούδια των Pet Shop Boys. Το πρώτο single, η διασκευή στο Domino Dancing, έφτασε στο νούμερο 3 των σουηδικών charts και ακούστηκε τόσο που τράβηξε την προσοχή του Chris Lowe, ο οποίος χαρακτήρισε τις δύο δεκαεξάχρονες Σουηδέζες τα «επίσημα» West End Girls. Με επιρροές από Kraftwerk, Depeche Mode, Sparks, Laibach και με αγάπη στο «good old songwriting», το Roland Juno 106 και τα laptop, οι West End Girls μας παρουσιάζoυν το Goes Petshopping, δίνοντας μια φρέσκια synthpop πνοή στα κομμάτια που αγαπήσαμε. Ξεχωρίζουν τα I’m not scared και Domino Dancing, ενώ η παιδικότητα της φωνής της Isabelle σε συνδυασμό με την «παγωμένη» απαγγελία στη διασκευή του Rent είναι μακράν η καλύτερη στιγμή του άλμπουμ. Για τη συνέχεια μας υπόσχονται δικές τους συνθέσεις και, με τέτοια διαπιστευτήρια δεν έχουμε παρά να περιμένουμε με ανυπομονησία…

West End Girls – Rent / Επίσημο Site (με streaming του άλμπουμ και videos)

Γεωργία Σακάτου

Το πρόσφατο album της Barbara Morgenstern περιέχει, ανάμεσα στ’ άλλα, κι ένα κομμάτι το οποίο τιτλοφορείται “Polar”. Λοιπόν, το τραγούδι αυτό, ανεξάρτητα από τους στίχους του, εμπεριέχει τη μουσική αποτύπωση μιας εικόνας: Ένα κορίτσι σε μετεφηβική ηλικία αποφασίζει να ταξιδέψει με τρένο, καλύπτοντας μια μεγάλη διαδρομή προς διαφορετικούς προορισμούς, πάντα προς άγνωστες χώρες, κι έχοντας για παρέα μια ανθολογία σκοτεινών ιστοριών τρόμου… Τώρα που το καλοσκέφτομαι, προσπαθούσα κάμποσο καιρό τώρα να βρω κατάλληλο μουσικό φόντο για την εικόνα που μόλις περιέγραψα: Μάλλον κάπως έτσι έχουν τα πράγματα…
Η Barbara με την κοριτσίστικη φωνή και τις ταξιδιάρικες… σαν μελαγχολικές, …σαν απόμακρες συνθέσεις, οι οποίες ξεκινούν λιτά… μινιμαλιστικά, σαν σε έναρξη ταξιδιού και κορυφώνονται σε έναν πλούσιο μελωδικό και ρυθμικό προορισμό, εκπροσωπεί ένα ξεχωριστό είδος εκλεπτισμένης electropop. Δεν ακολουθεί στη διαμόρφωση της δικής της τεχνοτροπίας τις επιτυχημένες φόρμες των γνωστότερων του είδους καλλιτεχνών: M83, Lali Puna, Notwist… παρά τους παρατηρεί από το …τρένο στο οποίο ταξιδεύει με αυτοπεποίθηση, μελοποιώντας τις δικές της ιστορίες για μικρά κορίτσια με συναίσθηση αλλά και απόλαυση του αγνώστου.

Barbara Morgenstern – Polar / Επίσημο Site

Σωτηρία Σιγαλού