Οι Sigur Ros επέστρεψαν με το τέταρτο άλμπουμ τους “Takk” και δημιούργησαν για άλλη μία φορά ένα μοναδικό άλμπουμ, άκρως “εγκεφαλικό”- soundtrack για τη διανόηση όπως αναφέρει και μία φίλη μου, αυτή τη φορά με έναν διαφορετικό κάπως ήχο για τα δεδομένα τους ή για τα μέχρι στιγμής διαπιστευτήρια τους. Ο νέος αυτός δίσκος είναι ο πρώτος για το γκρουπ που έχουν ηχογραφήσει με αμιγώς Ισλανδικούς στίχους, μία γλώσσα δύσκολη και άγνωστη για τα αυτάκια όσων από εμάς έχουν συνηθίσει τους κατεξοχήν δυτικο-ευρωπαϊκές. Άλλωστε σε πολλές – για να μην πω σε όλες – τις συνεντεύξεις τους επαινούν με ιδιαίτερο τρόπο την καταγωγή και την επιρροή που άσκησε στον τρόπο μουσικής έκφρασης η καταγωγή τους. Η Ισλανδία, άλλωστε μην ξεχνάμε ότι αναλογικά με τον πληθυσμό της έχει κατά αναλογία τους περισσότερους νομπελίστες λογοτέχνες, πολλούς ποιητές και ανθεί όσο σε καμία άλλη χώρα η τέχνη του θεάτρου – και όχι μόνο. Μουσικά έχει εδώ και χρόνια δώσει το στίγμα της η Bjork και ως Sugarcubes αλλά και ως σόλο καριέρα.

Το “Takk” είναι μια δρασκελεία για τους Sigur Ros σε ακόμα περισσότερο πειραματικές κατευθύνσεις, παρόμοιες με τις προηγούμενες δουλείες τους θα πουν οι νέοι οπαδοί ή αυτοί που απλώς γνωρίζουν τη δισκογραφία τους, ακόμα όμως πιο απόκοσμη θα πουν αυτοί που τους έχει αγγίξει η μουσική τους περισσότερο, σε πολλά forums άλλωστε είναι θέμα αντιπαράθεσης, άλλοτε γόνιμης άλλοτε όχι, το νέο τους αυτό εγχείρημα.

Μετά το εισαγωγικό instrumental και ομώνυμο κομμάτι του δίσκου, υπάρχει το “Glosoli” το οποίο δείχνει και το νέο ύφος που προσεγγίζουν οι Ισλανδοί. Το κομμάτι αυτό έχει εισαγωγή έγχορδα αλλά και ambient ήχους – καλά αυτό δεν είναι και τόσο διαφορετικό – αλλά μετά εμπλουτίζεται – μεταλλάσσεται με πιο έντονους και πειραματικούς ήχους, με αρμονίες πολύπλοκες και ακούμε κάτι δυνατό, που μέχρι στιγμής οι Sigur Ros δεν μας έχουν συνηθίσει.

To “Hoppipolla” συνεχίζει και επιβεβαιώνει, ως συνέχεια του προηγούμενου κομματιού, την αλλαγή στη διάθεση και στις μουσικές προθέσεις του γκρουπ, είπαμε νέα διάσταση! Η παρουσία πιάνου (high piano) αλλά και τα πιο μεστά φωνητικά δίνουν ένα πιο up-tempo και μία δόση ευχάριστης διάθεσης, που δε νομίζω να έχουν δώσει οι Sigur Ros με κάποιο κομμάτι στο παρελθόν. Η νέα αυτή λοιπόν διάσταση, που κρύβει μια σχεδόν παιδική οπτική, δίνει και μία επιβεβαίωση για ποιό λόγο ξεκίνησε πρώτος (σχεδόν) ο Brian Eno από την εποχή του Music For Airports.

Μετά το “Hoppipolla” ακολουθεί το “Med Blodnasir”, στα ίδια πάνω-κάτω μοτίβα, ενώ το άλμπουμ παίρνει τα “πάνω” του με το “Se Lest”. Ενώ η μελωδία των φωνητικών (τί είπα πάλι ο άρρωστος;; είναι αντιπροσωπευτικά Sigur Ros, το αμιγώς μουσικό μέρος αφήνεται εντελώς σε μία ποιότητα τύπου μουσικής αθωότητας και δημιουργεί μία γιορτή για την ambient αισθητική. Το κομμάτι συμπληρώνεται άψογα και από πνευστά, χωρίς όμως να γίνεται πανηγύρι, υπερβολικό ή ενοχλητικό για τα αυτιά μας και το νού μας – ή με ό,τι άλλο μπορεί ο καθένας μας να εισπράξει ένα μουσικό κομμάτι.

Το “Saeglopur”, το αστεράκι του άλμπουμ, μας αναγκάζει να προσεγγίσουμε την πραγματικότητα με έντονα φωνητικά αλλά και με μία μοναδική εισαγωγή με πιάνο, και προφανώς εδώ είναι που επισφραγίζεται η νέα μουσική προσέγγιση που χαρακτηρίζει και το όλο άλμπουμ. Ο ήχος που σχολιάζουμε μέχρι τώρα συνεχίζει να δίνει την νέα έκφραση του γκρουπ με το εξίσου άψογο “Milano” αλλά και το πιο σοβαρό και βαρύ “Gong” και την ενιαία συνέχειά του “Andvari”. Τα δύο τελευτάια κομμάτια, “Svo Hljott” και ο επίλογος “Heysatan” δίνουν και τα δύο στο άλμπουμ αυτό έναν ήχο ακόμα πιο ambient, ενδεχομένως και πιο πειραματικό από ό,το μας έχουν συνηθίσει – οπότε εδώ μάλλον να βαραίνει το πράγμα, αλλά δεν νομίζω ότι ξεφεύγουν ή διαφοροποιούνται από τα υπόλοιπα κομμάτια του δίσκου.

Μπορεί λοιπόν οι Sigur Ros στο παρελθόν να μας έχουν προσφέρει τραγούδια με πινελιές ambient, αυτή τη φορά όμως προσφέρουν νέα μουσικά δεδομένα οδηγούντας μας στο να δημιουργήσουμε στο μυαλό μας εικόνες, κάτι σαν ταινία του Παζολίνι, κάτι σαν μαλλί της γριάς, κάτι σαν carousel. Με ατμοσφαιρικά λοιπόν κομμάτια οι Sigur Ros συνοδεύουν τους ακρουατές τους, όπως το έχουν κάνει στο παρελθόν – χωρίς όμως να γίνονται κουραστικοί ή να επαναλαμβάνονται, σε πιό εκφραστικούς ή δυνατούς ροκ ήχους και ταυτόχρονα με μια παιδική αφέλεια, χρησιμοποιώντας up-tempo ambient ήχο ο νέος αυτός δίσκος είναι ένα μουσικό όχημα που κάθε φαν των Sigur Ros fan, κάθε φαν γενικά της μουσικής, ή τέλος πάντων ο καθένας μας μπορεί πραγματικά να ξεχαστεί, να ταξιδέψει και χωρίς να το καταλάβει στο τέλος να χαμογελάσει.

Tracklist

1. Takk
2. Glosoli
3. Hoppipolla
4. Mea Bloanasir
5. Se Lest
6. Seaglopur
7. Milano
8. Gong
9. Andvari
10. Svo Hljott
11. Heysatan

Producer: Ken Thomas, Sigur Ros
Label: EMI