Η πρώτη ερώτηση, η πρώτη απορία στα (αρκετά) παλαιότερα Hysterika parties ήταν το …αν θα έπαιζαν live οι Carpe Diem. Θυμάμαι ο ίδιος την αγωνία αυτή αλλά και την απογοήτευσή μου όταν η απάντηση ήταν αρνητική. Ακόμα περισσότερο θυμάμαι την ενέργεια που εξέπεμπε και τον ενθουσιασμό που προκαλούσε το συγκεκριμένο σχήμα σε όσους είχαν την τύχη να τους παρακολουθήσουν από κοντά. Κάπως έτσι ξεκίνησε η επαφή μου με τα …πρώτα μουσικά / δημιουργικά βήματα του Νίκου Μπιτζένη. Κι επειδή οι ικανοί και τολμηροί ποτέ δεν χάνονται, ο Νίκος Μπιτζένης επανήλθε στη μουσική πραγματικότητα της χώρας μας (κι όχι μόνο) με τους Mikro, τους Fotonovela, την εξαιρετική του παραγωγή στις Marsheaux αλλά και με το προσωπικό του project που όλοι γνωρίζουμε ως nikonn. Ο τρίτος προσωπικός δίσκος του (Instamatic) κυκλοφόρησε πριν από λίγο καιρό (ακολουθώντας τα πολύ αξιόλογα Poladroid [2006] και Utopia [2008]), και το LostEchoes.net αποφάσισε να πάρει το γνωστό “ανακριτικό” του ύφος και να του θέσει κάποιες από τις ερωτήσεις που στριφογύριζαν στο μυαλό μας πολύ καιρό τώρα…

 

Καλησπέρα Νίκο! Τρίτος δίσκος [το Instamatic] ως Nikonn και θα ήθελα καταρχήν να σε ρωτήσω αν με αυτή την κυκλοφορία νιώθεις πως κάποια πράγματα έχουν αλλάξει τόσο στον τρόπο που συνθέτεις τις μελωδίες σου, όσο και σε αυτά που σε ενέπνευσαν τον καιρό της δημιουργίας του δίσκου (σε σχέση με το παρελθόν).

Καλησπέρα Γιάννη. Νομίζω οτι δεν αλλάζει ο τρόπος που συνθέτω ή κάτι άλλο σε σχέση με τη δημιουργία της μουσικής, αυτό που αλλάζει στην ουσία είναι ο άνθρωπος, η εξέλιξη της προσωπικότητας και αυτό καθρεφτίζεται στα πάντα. Η δημιουργία είναι μία διαδικασία τόσο απλή και τόσο περίπλοκη ταυτόχρονα. Όλα λειτουργούν υπόγεια και χωρίς να καταλαβαίνουμε πολλά πολλά. Αυτή είναι και η μαγεία! Να κάνεις ότι σου κατεβαίνει αλλά από μέσα σου να γίνονται τόσες χημείες… χωρίς να τις παίρνεις είδηση.

 

Ποιο είναι το feedback που έχεις λάβει έως τώρα από φίλους γνωστούς και fans για το Instamatic; Προσωπικά θεωρώ ότι είναι η καλύτερη και πιο ώριμη δουλειά σου έως τώρα.

Το feedback είναι όντως πολύ θετικό και οι περισσότεροι μου λένε αυτό που λες κι εσύ. Πέρα απ’όλα αυτά όμως το σωστό feedback το παίρνεις μετά από καιρό. Όταν περάσει ο ενθουσιασμός και το πρώτο άκουσμα τότε έρχεται η ουσία των τραγουδιών. Θα δείξει. Είμαι αισιόδοξος πάντως για τα τραγούδια που έφτιαξα. Θα κάνουν καλά ταξίδια.

 

Οι Marsheaux έχουν αναγνωριστεί και «απογειωθεί» σε πολλές χώρες στο εξωτερικό. Το προσωπικό σου project το έχεις προωθήσει εκτός Ελλάδος;

Το προσωπικό μου project είναι αρκετά εσωστρεφές και το κρατάω προσωπικό, χωρίς πολύ promo και χωρίς άγχος. Δε με νοιάζει αν θα «κάνει» κάτι εμπορικά. Γι’αυτό και δεν κάνω live αλλα ούτε και κάποιο ιδιαίτερο promo. Το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να το βγάλω από μέσα μου και να το δώσω στον κόσμο. Ούτε καν οι πωλήσεις δε λένε κάτι. Εγώ ο ίδιος ενημέρωσα στο tweeter οτι το είδα στα τόρρεντς και να σπεύσουν οι ενδιαφερόμενοι. Και είμαι και η δισκογραφική μου εταιρεία! Το “nikonn” είναι ένα προσωπικό δώρο στον κόσμο που με ακολουθεί τόσα χρόνια.

 

Καλλιτέχνες των οποίων τα φωνητικά θα ήθελες σε κομμάτια σου; Να βάλω στο τραπέζι κάποια ονόματα; Bjork, Thom Yorke, Anne Clark, Helen Marnie (Ladytron)…;

Σωστά αυτά που έβαλες αλλά δεν έβαλες τα σημαντικότερα. Liz Frazer (Cocteau Twins), Liza Zerard (Dead Can Dance), Ane Trolle (Trentemoller) και φυσικά η Karin Dreijer Andersson από Knife και Fever Ray.

 

Τελικά στην εποχή μας -αυτή του “free downloading”- τι περιθώρια κέρδους μπορεί να έχει ένας τραγουδοποιός, και από ποιες πηγές;

Τα κέρδη είναι από ελάχιστα έως μηδενικά. Όσον αφορά την δισκογραφία είναι μηδενικά ίσως και αρνητικά. Το κόστος ενός CD δεν το ξεπερνάς αν δεν πουλήσεις πάνω από 500 – 600 CDs. Νούμερο που στην Ελλάδα δύσκολα το ξεπερνάς, ειδικά σε μουσικές όπως αυτή που κάνω. Οι συναυλίες είναι το μόνο που απομένει να δώσει κάτι στον καλλιτέχνη αλλά και αυτό στην Ελλάδα έχει γίνει δύσκολο. Λίγες συναυλίες, ο κόσμος λίγος και όλο και λιγότερος, η κρίση κ.λ.π. Τα ξέρετε…. Η μόνη διέξοδος είναι το εξωτερικό… και ίσως αυτό να είναι καλό… Εννοώ ότι πλέον το εξωτερικό είναι μονόδρομος, οπότε τέρμα οι ατάκες τύπου «έεε, για Ελλάδα καλό είναι…» κ.λ.π. Τέλος οι προχειρότητες και οι αρπακολιές. Ιδού η πραγματική αρένα… και όχι αυτή η δήθεν alternative κοινότητα που φτιάξαμε στη γυάλα που λέγεται Ελλάδα. Καλά, για τους σκυλάδες και τους έντεχνους δε λέω τίποτα. Κακό σκυλί ψόφο δεν έχει. Τι ήταν αυτό με τις 70000 κόσμο στους Πυξ Λαξ. Ακόμα δεν το έχω χωνέψει. Ίσως να είναι το τέρας που βρυχάται ενώ πεθαίνει. Θα δείξει.

 

Κάποια δημοσιεύματά σου στο Twitter μου δημιούργησαν την εντύπωση ότι έχεις αποδεχτεί την όλη κατάσταση (του leaking) και την αντιμετωπίζεις εν μέρει και με χιούμορ. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι η τρέχουσα κατάσταση έχει μεν πολλά αρνητικά (για τους δημιουργούς), αλλά από την άλλη βοήθησε να βγουν στη επιφάνεια και να γίνουν γνωστά σχήματα που υπό άλλες συνθήκες δεν θα τα γνώριζε σχεδόν κανείς. Πιστεύεις ότι υπάρχει κάποια δόση αλήθειας σε αυτό;

Ήμουν, είμαι και θα είμαι υπέρ της δωρεάν μουσικής, όσο κι αν με πονάει στην τσέπη μου αυτό. Ο κόσμος πρέπει να μπορεί να κατεβάζει και να ακούει ότι θέλει δωρεάν. Στη συνέχεια να καταλήγει σε αυτά που του αρέσουν, και τέλος να υποστηρίζει αυτό στο οποίο κατέληξε, είτε με αγορά του έργου είτε με προσέλευση σε συναυλίες κ.λ.π. Τέλος στην αυτοκρατορία των λίγων «κριτικών» που ακούγαν τα πάντα και έδιναν στον κόσμο μασημένη τροφή. Τέλος στην αυτοκρατορία των media που έφτιαχναν χιτ και stars με την πλυση εγκεφάλου. Ο κόσμος είναι αυτός που αποφασίζει τώρα. Τουλάχιστον στο εξωτερικό. Στην Ελλάδα ακόμα καλά κρατεί ο χορός της TV, του ραδιοφώνου και των περιοδικών. Χτίζουν συνειδήσεις και τάσεις. Που θα πάει όμως. Μετράνε ώρες κι αυτοί.

 

nikonn, Mikro, Marsheaux, Fotonovela και στο παρελθόν Carpe Diem. Ξεχάσαμε κάτι; Θα μπορούσε να πει κανείς ότι, αν και η βάση είναι ο ηλεκτρονικός ήχος, τα projects σου αυτά έχουν αρκετά διαφορετικούς χαρακτήρες. Νιώθεις ότι κάθε ένα από αυτά σε βοηθάει να εκφράζεσαι με έναν διαφορετικό τρόπο, να δημιουργείς σε πολλά και εν μέρει διαφορετικά επίπεδα; Πόση ενέργεια χρειάζεται να έχει κανείς (μέσα στ’άλλα) για να «συντηρεί» τόσα σχήματα;

Κοίταξε, οι Μίκρο είναι το παιδί που πέρασε στο πανεπιστήμιο. Το nikonn είναι ο άσωτος υιός. To Fotonovela είναι ένα πείραμα με συνταξιδιώτη τον Γιώργο Γερανιό. Όσον αφορά τις Marsheaux εγώ απλά την παραγωγή κάνω. Δεν συμμετέχω στη διαδικασία της δημιουργίας, οπότε δεν το θεωρώ δικό μου παιδί. Όσον αφορά την ενέργεια που χρειάζεται κάποιος για να κάνει διάφορα πράματα ταυτόχρονα, αυτό έχει να κάνει με τα αποθέματα που έχει ο καθένας, με τη δεξαμενή που λέγεται φαντασία και με την όρεξη. Είμαι τυχερός που αισθάνομαι ακόμα full απ’όλα αυτά. Να σου πω απλά οτι ετοιμάζω ακόμα ένα project με πολύ διαφορετικό ήχο.

 

“Moby is around” , ένα από τα πιο ενδιαφέροντα tracks του νέου σου δίσκου. Πόσο κοντά στον Nikonn είναι τελικά ο Moby; Ο τελευταίος του δίσκος (“Destroyed”) σου άρεσε;

Το Destroyed μου άρεσε αρκετά. Δεν συγκλονίστηκα αλλά είναι μέσα στα καλά του Moby. Ο Moby είναι μεγάλη επιρροή, όχι μόνο όσον αφορά τη μουσική του, αλλά όλη του η πορεία. Πειραματισμοί, εξέλιξη, τρελά live e.t.c. Έχει γράψει τόσα soundtrack της ζωής μου, που αισθάνομαι σαν να είναι τριγύρω.

 

Να αναφερθούμε λίγο και στους Depeche Mode; Αυτοί που σε έχουν ακολουθήσει από τα πρώτα σου βήματα γνωρίζουν ότι οι DM έχουν αποτελέσει συγκρότημα «σταθμό» για σένα. Πιστεύεις ότι -έστω υποσυνείδητα- ακόμα επηρεάζουν τις μελωδικές σου κατευθύνσεις; Ποια η γνώμη σου για το “Sounds of the Universe” (για κάποιους το πιο αδύναμο album από ότι έχουν κυκλοφορήσει μέχρι σήμερα);

Οι DM είναι το νούμερο 1 για μένα. Όλοι είναι μετά από αυτούς. Με έχουν επηρεάσει πολύ, τόσο σε μουσικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο που είναι σε ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Όσον αφορά το τελευταίο τους album θα σου πω οτι για μένα οι DM από το ULTRA και μετά έχουν δώσει λίγα καλά τραγούδια. Σε κάθε νέο album ελπίζουμε για το καλύτερο αλλά αυτό δεν έχει σημασία όταν αυτό το γκρουπ μας έχει δώσει 10 καταπληκτικά album που τα ακούμε, τα ξανακούμε και θα τα ακούμε χωρίς να τα χορταίνουμε. Αυτό είναι που μετράει!

 

Πέρα από την προώθηση του νέου δίσκου (“Instamatic”), τι άλλο περιλαμβάνει η ατζέντα του Νίκου Μπιτζένη αυτό τον καιρό, αλλά και για το εγγύς μέλλον – σε επαγγελματικό πάντα επίπεδο;

Έχουμε κάποια live με MIKRO και ετοιμάζουμε νέο υλικό. Ταυτόχρονα τελειώνει και το δεύτερο FOTONOVELA album (το οποίο θα έχει φανταστικά guests στα φωνητικά από το εξωτερικό!) και φυσικά πολύ μουσική, πολύ δημιουργία χωρίς όρια, χωρίς «πρέπει», χωρίς «γιατί».

Να’σαι καλά. Ευχαριστώ.