Cold Hearted Men
Η πρώτη μου συνάντηση με τους AC/DC αγνοείται κάπου στα 80s, το logo τους ήταν πασίγνωστο και οι συζητήσεις για τα “σατανικά” υπονοούμενα κλασικές. Δικαιολογημένα δεν του πρόλαβα στην ακμή τους (λόγω ηλικίας) και ακόμη θυμάμαι κάποιες αναφορές συμμαθητή στο “Blow Up Your Video” ως δισκάρα. Περιέργως πώς δεν γνώριζα πολλές λεπτομέρειες για την ζωή τούς (πέρα από την μουσική τους και τα τετριμμένα) οπότε όταν αυτό το βιβλίο προσγειώθηκε στα χέρια μου ως θείο δώρο θεώρησα ότι ήρθε η ώρα να καλύψω το κενό.

Στις 450 σχεδόν λοιπόν αυτές σελίδες περιέχονται άπειρα ονόματα και λεπτομέρειες σχετικά με του AC/DC χωρίς όμως τίποτα να είναι ελεγμένο η εγκεκριμένο από τούς ίδιους. Κάτι που όπως τονίζει  ο συγγραφέας αφήνει το περιθώριο σε αυτόν να μιλήσει πιο ελεύθερα αλλά και σε μας να νιώσουμε ότι άμα θέλουμε τον πιστεύουμε. Επειδή όμως ξεφεύγουμε και δεν θέλουμε να προδώσουμε λεπτομέρειες και να προκαταλάβουμε κόσμο (κάτι που είναι πολύ εύκολο) ας επικεντρωθούμε στο ίδιο το βιβλίο και όχι στην ιστορία.

Το βιβλίο λοιπόν έχει άποψη, αυτή του Mick Wall και φαίνεται από την αρχή μέχρι το τέλος. Όσο και αν προσπαθεί να είναι αντικειμενικός όλα περνάνε μέσα από το προσωπικό του φίλτρο και ειδικά προς στο τέλος ίσως και να εκτροχιάζονται κάπως. Το φίλτρο επηρεάζεται πάρα πολύ από το γεγονός ότι είναι Βρετανός και πράγματα που για μας είναι αυτονόητα και μικρά (το κέρασμα μιας μπύρας) για αυτόν έχουν μεγάλη αξία. Από την άλλη σίγουρα διατηρεί μεγαλύτερο εύρος σε αυτά που έχει δει και ακούσει για να μιλάει έτσι, αλλά διατηρεί και λίγο μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του. Με λίγα λόγια δεν σε κουράζει ο όγκος των σελίδων ή το μέγεθός της πληροφορίας που λαμβάνεις όσο η «πινελιά» του ίδιου του συγγραφέα.

Επιστρέφοντας λοιπόν πάλι στο βιβλίο, ναι κυλάει άνετα, έχει πολλά πράγματα να μας πει για το σχήμα. Λιγότερες λεπτομέρειες για την τροπή της καριέρας τους από τα 90s και μετά απ’ ότι θα θέλαμε αλλά είναι χορταστικό.  Αν και το πρώτο κομμάτι με τα βιογραφικά στοιχεία μπορείς να σας θυμίσει αρκετά (αν έχετε διαβάσει) την βιογραφία του Ozzy ή του Chef Gordon Ramsey ή οποιουδήποτε διάσημου Βρετανού γεννήθηκε σε μία χάλια πόλη από οικογένεια χωρίς λεφτά. Εδώ έχουμε να κάνουμε με Σκωτσέζους βέβαια. Μία ακόμη παρατήρηση αν μου επιτρέπεται είναι ότι το ζύγισμα/μοίρασμα του βιβλίου είναι ίσως λίγο άνισο. Τι εννοώ, 300 σελίδες για την Bon Scot era είναι ok, αλλά 130 για τα υπόλοιπά 30χρόνια είναι μάλλον λίγες. Θα μου πεις βέβαια ότι μετά το ’94 και οι ίδιοι οι AC/DC λίγα έκαναν.

Όπως και να ‘χει το βιβλίο συστήνεται ανεπιφύλακτα σε fans και μη. Είναι πολύ διαφωτιστικό να δεις μια μπάντα που μικρός σου λέγαν ότι είναι heavy metal που πραγματικά στέκεται στον μουσικό χάρτη του εξωτερικού.