Στο δικό μου μυαλό μουσικά το 2012 χαρακτηρίστηκε κυρίως από κάποιες πραγματικά όμορφες και ιδιαίτερα αξιόλογες slowcore κυκλοφορίες. Και γράφοντας slowcore εννοώ διάφορους συγγενείς και μη μουσικούς χώρους και κατηγορίες, όπως π.χ. shoegaze, melancholic pop, post rock, dream pop, slow/indie country, κλπ. Ταξιδιάρικες μελωδίες και μουσικές ιστορίες που με τον δικό τους ιδιαίτερο τρόπο προκαλούσαν τη σκέψη και ενέπνεαν συναισθήματα έντονα, εν μέρει μελαγχολικά αλλά όχι αναγκαστικά σκοτεινά.

Πέρα από τα δέκα επιλεγμένα albums που έχω παραθέσει παρακάτω, θα είχε αξία να αναφερθώ σε μερικά ακόμα σχήματα όπως ο The Best Pessimist με το έργο του που έχει τον τίτλο “Love Is…”, ο Καναδός JBM με το θαυμάσιο και εξαιρετικά εσωστρεφές “Stray Ashes”, οι Wild Nothing με το 80’s new wave / dream pop “Nocturne”, οι Έλληνες An Orange End με το επίσης πολύ όμορφο (και διαφορετικό από το προηγούμενό τους) post rock πόνημα “Baby On Board”, καθώς και η σταθερή (ρωσική) αξία που ονομάζεται Motorama με το “Calendar”.