Τι τύχη θα μπορούσε να έχει απέναντι στο ελληνικό κοινό μια alternative country μπάντα από την Πενσυλβάνια; Με εξαίρεση το (πάλαι ποτέ μεγάλο) κοινό του Νίκου Γκαραβέλα, ο όρος “country” στη χώρα μας (και μάλλον και στις περισσότερες υπόλοιπες ευρωπαϊκές) αποτελεί κάτι μάλλον απωθητικό, και (δυστυχώς) παραπέμπει σε εικόνες που έχουν να κάνουν με την αμερικανική βλάχικη εξοχή, αγελάδες, άλογα και τελειωμένους καουμπόηδες που γρατζουνάνε τις στρογγυλές κιθάρες τους γύρω από μια φωτιά, συνοδεία τεράστιας ποσότητας αλκοόλ…

Ενίοτε κάποιοι θυμούνται και τις σούπερ μελό μπαλάντες (ξεχειλισμένες από κλισέ περί αιώνιας αγάπης αλλά και πίστης στον Θεό – αγαπημένων θεμάτων των σχετικών υπερσυντηρητικών τραγουδοποιών) με τις οποίες μεγάλωσαν γενιές και γενιές ερωτοχτυπημένων teenagers στην Ηνωμένες Πολιτείες και οι οποίες γνώρισαν μια μικρή επιτυχία και σε κάποια ευρωπαϊκά charts (βλέπε τραγούδια των Garth Brooks, Vince Gill, Faith Hill, Tim McGraw κλπ).

Η κατάσταση στην ευρύτερη country μουσική σκηνή της Αμερικής δεν φαίνεται να έχει αλλάξει ιδιαίτερα τα τελευταία …30+ χρόνια, παρόλο που αραιά και που μπορεί κάποιος να διακρίνει κάποιες μικρές προσπάθειες εκσυγχρονισμού, μιας μουσικής κουλτούρας που είναι για τους Αμερικανούς σχεδόν ότι είναι για μας τα …ελληνικά δημοτικά τραγούδια.

Και κάπου εδώ έρχονται οι Honeychurch. Η λέξη κλειδί στην δική τους περίπτωση είναι το “alternative”. Ταυτόχρονα όμως αυτός είναι και βασικότερος λόγος που θα τους στερήσει -κατά πάσα πιθανότητα- κάθε ευκαιρία για μεγάλη αναγνώριση στη χώρα καταγωγής τους. Βλέπετε οι Honeychurch δεν ακολουθούν την πεπατημένη. Με τις επιρροές τους να προέρχονται σε μεγάλο βαθμό από την ευρύτερη indie rock αλλά και folk σκηνή, και λιγότερο από τα όσα αναφέραμε πιο πάνω ως παραδείγματα της κορεσμένης αμερικανικής country σκηνής, οι Honeychurch μοιάζουν να είναι σήμερα για την (indie) country ότι ήταν κάποτε οι θρυλικοί Field Mice στο χώρο της Indie Pop !

Ακούγοντας τα “MIKO II”, “Never” και “Winter Pageant” από τον πολύ όμορφο νέο τους δίσκο (“Will you be there with me”), στο μυαλό μου έρχονται οι πιο ταπεινές (και ιδιαίτερα γλυκές) στιγμές του Robert Wratten τόσο με τους Field Mice, όσο και μετέπειτα με τους Trembling Blue Stars. Στο “Before you leave” η μπάντα τραγουδάει με μια πολύ ιδιαίτερη χαρμολύπη για τα όρια μεταξύ της θλίψης που προκαλεί ένας αποχωρισμός από το πρόσωπο που αγαπάμε και της απεγνωσμένης προσπάθειας να το κρατήσουμε κοντά μας μέχρι και το τελευταίο λεπτό, ζώντας όσο πιο έντονα και χαρούμενα μπορούμε αυτές τις στιγμές.

Οι Honeychurch κρατούν με μεγάλη συνέπεια ένα κατά βάση μελαγχολικό ύφος στη μεγαλύτερη διάρκεια του δίσκου. Το αποτέλεσμα είναι ένα πολύ γλυκό σύνολο από μελωδίες, που θα μπορούσαν κάλλιστα να αποτελούν την μουσική υπόκρουση ενός κυριακάτικου πρωινού του καλοκαιριού, ενός βροχερού απογεύματος του φθινοπώρου, ενός οποιοδήποτε ταξιδιού μας στο κόσμο των σκέψεων, των επιθυμιών και των πιο έντονων συναισθηματικών χρωμάτων που το μυαλό έχει συχνά ανάγκη να επιλέγει από την ατελείωτη παλέτα της ζωής…

Ο όρος alternative στην περιγραφή του μουσικού τους στυλ και ύφους, αναφέρεται εδώ, ακριβώς για να προσδώσει αυτή τη διαφορετικότητα που οι Honeychurch επέλεξαν και κατάφεραν (χωρίς καμία υποψία δυσκολίας ή υποκρισίας) να δώσουν στον ήχο τους. Μην περιμένετε να ακούσετε κάτι που θα είναι εντελώς αποστασιοποιημένο από τα βασικά στοιχεία της country μουσικής σκηνής. Μην προσδοκάτε ποιήματα με υπερ-φιλοσοφημένους στίχους και περίπλοκα νοήματα. Θα βρείτε όμως σίγουρα στις μελωδικές τους ιστορίες στοιχεία που θα σας αγγίξουν, που θα φανούν ρομαντικά χωρίς να είναι γλυκανάλατα, που θα ακτινοβολούν ειλικρίνεια και αμεσότητα. Και για κάποιο λόγο αυτά θα σας φανούν αρκετά…

Honeychurch – Will you be there with me

Track listing

01. The Winter Part One
02. Tennessee Valley
03. Miko II
04. The Dream Is Over
05. Before You Leave
06. Roll River Roll
07. In Which
08. Winter Pageant
09. A Work Suspended
10. Never
11. The Winter Part Two