Οι Cyanna μόλις είχαν ολοκληρώσει την παραγωγή της νέας τους κυκλοφορίας. Με την αφορμή αυτή, βρεθήκαμε μαζί τους στο πολύ φιλόξενο ALBA (Αγία Παρασκευή) για να μιλήσουμε για την πρόοδο τους, καθώς και για γενικότερα θέματα περί μουσικής. Ο Σπυρέας, ο Νίκος και ο Αντώνης απαντούν με ρυθμούς πολυβόλου.

 

Νέο mini album.

Έχουμε έτοιμα τέσσερα καινούργια κομμάτια, τα “Walking On Water”, “It Don’t Matter”, “I Am Cannibal” και “To Love Forever”. Το mini album oνομάζεται “The Undressed EP” και θα κυκλοφορήσει σε 12” βινύλιο που θα περιέχει και το CD, στις 15 Μαρτίου που θα το παρουσιάσουμε ζωντανά στο six dogs. Εκείνο το βράδυ θα το δώσουμε μαζί με το εισιτήριο της συναυλίας (10euro) και μετά θα πωλείται μέσω internet και ίσως σε κάποια δισκοπωλεία (όσα έχουν μείνει). Θέλουμε να κάνουμε και μερικές συναυλίες στην επαρχία για την προώθησή του και να πάμε σε μερικές πόλεις που δεν πήγαμε πέρυσι στην περιοδεία για το End Is Near, αν και πολλά έχουν αλλάξει στα συναυλιακά και είναι αρκετά δύσκολο πλεόν για μια μπάντα να γυρίσει την Ελλάδα. Αμέσως μετά το σχέδιο είναι να ξεκινήσουμε το νέο άλμπουμ, ή μάλλον να το εντατικοποιήσουμε γιατί ήδη έχουμε 2-3 τραγούδια που δουλεύουμε και για αυτό. Ισως τέλη 2012 να είναι έτοιμο.

 

Στο site της μπάντας στο διαδίκτυο (http://www.cyanna.gr) έχετε δώσει ελεύθερα για κατέβασμα διάφορα remixes από το end is near. Ποιός είναι ο περίεργος Som Taywer (αναγραμματισμός τουTom Sawyer), που έχει κάνει τα remix;

Ο Som Taywer είναι ένας φίλος μας πρώτα από όλα, το αληθινό του όνομα είναι Δημήτρης, είναι υπαρκτό πρόσωπο δηλαδή. Είναι ένα νέο ταλέντο, φοβερός παραγωγός και μας εντυπωσίασε όλους αμέσως με τον ήχο του. Πήρε μερικά κομμάτια από το προηγούμενο άλμπουμ και τους άλλαξε τα φώτα, όπως θα έπρεπε δηλαδή να κάνει ένας remixer/παραγωγός. Επειδή μας άρεσε τόσο πολύ το αποτέλεσμα αποφασίσαμε να τα ανεβάσουμε στο site και να τα δίνουμε δωρεάν. Στο μέλλον λέμε να συνεργαστούμε και στη σύνθεση κάποιου από τα κομμάτια για το καινούργιο άλμπουμ μας, ή έστω στην παραγωγή, θα δούμε.

 

Επίσης και την διασκευή στο κομμάτι του Αττικ  ‘Ο Διαβάτης Της Ζωής’. Το οποίο το παρουσιάσατε και στο Ράδιο Αρβύλα. Δεν ήταν κάπως ασυνήθιστη επιλογή για ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα με μεγάλη τηλεθέαση;

Ήμασταν μεταξύ του «Διαβάτη» και ενός πιο γνωστού κομματιού από το άλμπουμ, του «Miles And Miles» το οποίο ήταν πιο λογική, ίσως, επιλογή για ένα τηλεοπτικό σώου υψηλής τηλεθέασης. Ηταν Οκτώβρης όμως, σε μια περίοδο συνεχών ανακοινώσεων νέων δεδομένων για την καθημερινότητα του ανθρώπου σε αυτή τη χώρα (μια περίοδος που ακόμα τρέχει) με πορείες, θανάτους, ιστορικές εξελίξεις και αποκαλύψεις, και κάπου νιώσαμε ότι το να βγαίναμε απλά και να παίζαμε το αναμενόμενο «σινγκλ» και μάλιστα από ένα δίσκο που είχε κυκλοφορήσει ενάμιση χρόνο πριν, ήταν άκαιρο, χωρίς περιεχόμενο. Μέσα από διαβουλεύσεις αποφασίσαμε να παίξουμε το «Διαβάτη», που όλως τυχαίως είναι ένα τραγούδι γραμμένο το 1933, σε μια μεσοπολεμική εποχή φοβερής κοινωνικοπολιτικής έντασης και το οποίο δίναμε δωρεάν από το site μας. Τα παιδιά από το Ράδιο Αρβύλα δεν το ήξεραν παρά μόνο λίγο πριν αρχίσει η εκπομπή, περίμεναν το “Miles” προφανώς, το θεωρούσαν αυτονόητο γιατί ήταν και από τα κομμάτια που παίζει πολύ ο Imagine στη Θεσσαλονίκη. Η πρώτη τους αντίδραση ήταν ότι θα αυτοκτονούσαμε καλλιτεχνικά παρουσιάζοντας ένα τέτοιο κομμάτι, μη εμπορικό. Παρ’ όλα αυτά δε μπορέσαμε να αντισταθούμε στο να κάνουμε του κεφαλιού μας για ακόμα μια φορά και το παίξαμε όπως το είχαμε προβάρει την προηγούμενη. Τελικά τους άρεσε και εμείς είμαστε ικανοποιημένοι από το τελικό αποτέλεσμα, και από το γεγονός ότι τα σχόλια που ακούσαμε από παντού μετά, ήταν απόλυτα θετικά ή απόλυτα αρνητικά. Αυτό πάντα το προτιμούμε. Βγήκε κάτι πιο βαρύ, πιο σκοτεινό, που ταίριαζε με το γενικότερο κλίμα εκείνη την στιγμή. Παράλληλα το σκεφτήκαμε και ως μια καλή πρόβα για τον καινούργιο μας ήχο, απογυμνωμένο πλήρως από ηλεκτρονικά στοιχεία.

 

Πόσο έχετε ξεφύγει από το electro rock που παίζατε κάποτε.

Ν. Το πρόβλημα το έχω εγώ. Εγώ τρώω φρίκες με τα ιδιώματα. Οι άλλοι είναι πιο σταθεροί.
Σ. Πρέπει να έχεις ώρα για να πούμε πως φτάσαμε από το “Done Be” ως εδώ. Δεν είναι ότι απαρνιόμαστε αυτό που κάναμε τότε, απλά οι συνθήκες, περισσότερο, οδήγησαν στις δάφορες αλλαγές στον ήχο, πάρα κάτι άλλο. Το Just A Crash πχ ουσιαστικά ήταν αποτέλεσμα ενός project 3 ατόμων, όχι μιας ολοκληρωμένης μπάντας. Η σύνθεσή του ξεκίνησε όταν ακόμα δεν είχαμε καν σταθερή κιθάρα, ούτε φυσικά τύμπανα, οπότε στήθηκε σε μια πιο αμιγώς ηλεκτρονική βάση. Μπάσο φυσικό δεν μπήκε ποτέ, παρα μόνο σε 2-3 κομμάτια. Εκείνα τα χρόνια αλλάζαμε συνεχώς μέλη και ουσιαστικά ήμασταν μόνο δύο οι σταθεροί, οπότε κάθε φορά που έρχονταν ένα καινούργιο μέλος έφερνε μαζί του και μια άλλη αφορμή για εξέλιξη. Έτσι βγήκε ένα electro-rock album. Αν το ηχογραφούσαμε τώρα θα ήταν προφανώς αρκετά διαφορετικό, αλλά και πάλι αυτή η διαρκής εξέλιξη, ή διαφοροποίηση του ήχου μας, είναι κάτι που μ’ αρέσει σε αυτή τη μπάντα.

 

Τι ακούμε αυτή την εποχή ; Ποια συγκροτήματα ή δίσκοι παίζουν στα cd player ;

Α. Αυτή την εποχή ακούω garage, πολύ punk, rock n roll και Skrillex.
Σ. Ακούω κυρίως παλιά αγαπημένα πράγματα. Danzig, Cult, Black Angels, το single των RHCP. Το καινούργιο Digitalism, το οποίο δεν με ενθουσίασε αλλά ok, Black Strobe, Black Keys, το single των She Wants Revenge.  Με την καινούργια μόδα τo dubstep δεν τα πάω και πολύ καλά όπως ο Αντώνης, να σου πω την αλήθεια. Με κουράζει.
Ν. Πριν από 2 μήνες αποφάσισα να σταματήσω να ακούω τελευταίες κυκλοφορίες. Ακουγα μόνο παλαιότερες κυκλοφορίες από 60s και 70s. Όταν τελείωσα την διαδικασία αυτή άκουσα τί βγαίνει τώρα και απογοητεύτηκα, ή μάλλον δεν ενθουσιάστηκα. Θα κάνω το πείραμα να μην ακούσω τίποτα. Ίσως κάποιες ηχογραφήσεις από την δεκαετία του 40, μονοφωνικές. Ελπίζω η αποτοξίνωση να φέρει κάτι καλό στην διαδικασία της σύνθεσης.

 

Ποιά είναι η διαδικασία που ακολουθείτε στην δημιουργία;

Σ. Εχει αλλάξει πολλές φορές. 9 στις 10 φορές ξεκινάει το κομμάτι μόνος του όποιος έχει την ιδέα. Πχ ο Νίκος ξεκινάει στο πιάνο ή το organ και φτιάχνει οδηγούς για τα άλλα όργανα μπάσο, τύμπανα, κιθάρες. Εγώ θα γράψω φωνή και στίχους πάνω σε αυτά και μετά ο καθένας θα παίξει το μέρος του με το δικό του τρόπο πάνω στον οδηγό. Μπορεί όλο αυτό βέβαια να ξεκινήσει και ανάποδα, από μια φωνητική μελωδία ή από την κιθάρα. Οι στίχοι είναι πάντα αυτοβιογραφικοί πλέον, δηλαδή προσπαθώ να εκφράζω την μπάντα «ακούγοντας» τα βιώματα όλων, ξεκινώντας από τις εμμονές μου. Λειτουργώ κυρίως με ατάκες, έτσι τουλάχιστον ξεκινάει συνήθως η ιδέα για κάποιο τραγούδι και μετά αναπτύσσεται και ολοκληρώνεται μαζί με την μουσική.

 

Ποιός είναι ο παραγωγός για το καινούργιο mini αλμπουμ, και κατ’επέκταση του μελλοντικού άλμπουμ. Γνώμες τρίτων, λένε ότι τα πιο ισχυρά χαρτιά σας είναι οι ζωντανές εμφανίσεις και η παραγωγή σας.

Θέλαμε, δε θέλαμε και σε αυτή την κυκλοφορία εμείς αναλάβαμε αυτό το ρόλο.. Έχουμε συνεργαστεί με καταπληκτικούς ανθρώπους όπως ο Άρης Χρήστου που είναι δίπλα μας από την εποχή του πρώτου μας album και μας έχει μυήσει σε πολλά πράγματα. Μας έχει βοηθήσει κατα καιρούς πολύ στην παραγωγή των albums μας, αλλά και αυτός σήκωνε τα χέρια ψηλά με το χάος που υπήρχε στο κεφάλι μας και το τί θέλαμε να κάνουμε. Ουσιαστικά όποιος ήθελε να βοηθήσει στο τέλος μας έλεγε πάρτε τα κλειδιά του studio και κάντε ό,τι νομίζετε – ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. Να πούμε εδώ πάντως ότι σε αυτό το δίσκο σημαντικό ρόλο έπαιξε ο Δημήτρης Καρπούζας που ανέλαβε την ηχογράφηση των τυμπάνων και της ακουστικής κιθάρας, δύο στοιχεία που έπαιξαν σημαντικό ρόλο τελικά στον ήχο λόγω της πιο φυσικής προσέγγισης των ηχογραφήσεων.

 

Ένα αφανές μέλος της μπάντας είναι ο Γιώργος Μουζής. Πόσο σας έχει βοηθήσει ;

Ο Γιώργος μέχρι το 2005 ήταν όντως στην μπάντα ως μέλος! Στο πρώτο άλμπουμ μας (‘Αγγιξε.το’)  έπαιξε πλήκτρα. Στην συνέχεια έφυγε για στρατό και όταν επέστρεψε έπαιξε μαζί μας στην μοναδική live εμφάνισή μας για 2 χρόνια, στο Synch του 2005. Μετά ξαναέφυγε για μεταπτυχιακό και όταν επέστρεψε το 2006, μας βρήκε με έτοιμα κάποια demos του JAC και 4 μέλη (είχε ήδη έρθει ο Ιάσων στα τύμπανα και ο προηγούμενος μας κιθαρίστας, ο Ηλίας), οπότε ανέλαβε το management, γιατί η μπάντα αυτό είχε ανάγκη περισσότερο από οτιδήποτε και προφανώς είναι κάτι που δουλεύει καλά. Από τότε έχει συμβάλει τα μέγιστα σε ό,τι έχουμε καταφέρει. Είναι πάντα το συν ένα μέλος.

 

Ζωντανές εμφανίσεις . Είχατε δηλώσει ότι σταματάτε τις ζωντανές εμφανίσεις για να δώσετε μεγαλύτερη βαρύτητα στην δημιουργία καινούργιων κομματιών. Πόσο σας λείπουν τα live κατά την διάρκεια που απέχετε;

Σ. Σταματήσαμε για κανένα μήνα, αλλά αμέσως μετά μας έλειπε η ζωντανή επαφή με το κοινό, οπότε κάναμε μερικά τελικά.

Α. Έλεγα στον Γιώργο κλείσε κανένα live, μου λείπουν πολύ.

Σ. Είναι ζωτικής σημασίας για μας, ξεδίνουμε.

 

Πέρα από μουσική, τί σας ταινίες ή τηλεοπτικές σειρές είδατε τελευταία που σας έκαναν εντύπωση ή που αγαπάτε.

Σ. Kevin Smith γενικότερα, αν και το ‘Φόβος και Παράνοια στο Λας Βέγκας ’ για μένα είναι η νούμερο ένα ταινία όλων των εποχών. Από τελευταίες μου έμειναν το Melancholia, το Incendies και το Drive.
Α. Είναι παρεξηγήσιμο όπως ακούγεται, αλλά δεν μου αρέσει ο τωρινός κινηματογράφος. Τα γραφικά, το animation είναι φανταστικά, αλλά δεν είναι κινηματογράφος αυτό το πράγμα. Το Limitless είναι κάτι που μου ήρθε από πρόσφατες κυκλοφορίες.
Ν. Το Dead Man Walking, το Blues Brothers και θεωρώ τεράστια όλη την τριλογία του Matrix. Θεωρώ επίσης μεγάλη ταινία, όσο χαζό και αν ακούγεται, το Demolition Man. Επίσης όλες οι ταινίες του Woody Allen.