Μια έντονη σεισμική δόνηση σε – βρίσκομαι – κοντά – σε – βάση – πυρηνικών – δοκιμών – ως – συνήθως – παραθαλάσσια αμερικάνικη κωμόπολη, ξαμολάει μεταλλαγμένα σαρκοφάγα πιράνχας προς κάθε κατεύθυνση και η μαλακία είναι ότι μια σταγόνα αρκεί για να μαζευτεί το κοπάδι.

Κι όταν μαζευτεί; Το γλέντι μετατρέπεται σε τρικούβερτο! Όπως σε κάθε ακομπλεξάριστη b-movie που σέβεται τον εαυτό της, έτσι και στα μοντέρνα (εκεί που πρέπει και φουλ παλιομοδίτικα όταν το έχουν ανάγκη) Πιράνχας του ειδήμονα Αζά, δεν υπάρχουν όρια: οτιδήποτε είναι ταυτόσημο και διεθνώς αναγνωρίσιμο στοιχείο μιας «σαπίλας» μπιμουβιάς, όπως η ασταμάτητη και έντονη βία, οι αντιπαθητικοί χαρακτήρες, οι σούπερ γκόμενες, το soft γυμνό, οι κακές ατάκες, οι πλοκές της πλάκας, οι κακές ερμηνείες και, φυσικά, η διαρκής αίσθηση της υπερβολής σε οτιδήποτε κι αν συμβαίνει, είναι εδώ πέρα σε τρεις και τέσσερις βαθμούς πιο ανεβασμένο.

Ο Αζά, σε πρώτη φάση, δεν αφήνει νεκρό χρόνο στα 89 λεπτά που έχει στη διάθεσή του. Από την γουστόζικη τύπου 70s εισαγωγή (με τον Ρίτσαρντ Ντρέιφους να χλευάζει σε ένα cameo το θρυλικό του ρόλο από τα Σαγόνια του Καρχαρία), οι διαθέσεις είναι ξεκάθαρες. Γρήγορα το φιλμ θα περάσει απο το υποχρεωτικό «λίγο Μπέβερλι Χιλς, λίγο American Pie και τ’αγόρι μου» ενδιάμεσο σε ένα ξέφρενο τελευταίο μισάωρο, όπου το γκάζι του αίματος και του exploitation στοιχείου (η αναλογία βυζιών-αίματος σχεδόν ισοσκελίζεται…) φτάνει σε τέτοια δυσθεώρητα ύψη που αμφιβάλλεις αν υπάρχει πουθενά φρένο για να σταματήσει! Και συν τοις άλλοις, δε θα θες κιόλας. Το φιλμ δεν αφήνει λεπτό την έστω και παραμικρή υπόνοια στο θεατή ότι παίρνει τον εαυτό του στα σοβαρά. Ξέρει ότι υπάρχει για να πουλήσει αίμα και βυζιά. Δηλαδή χαβαλέ, καθαρό και ξάστερο, με ο,τι όπλα έχει διαθέσιμα στη φαρέτρα του. Και το βασικότερο όπλο είναι η ίδια η διάθεση του Αζά, να ξεσκονίσει ένα συμπαθές cult φιλμάκι του παρελθόντος και να το μετατρέψει σε ένα ασυναγώνιστο joy ride μιάμισης ώρας. Συν το μαύρο χιούμορ και το «πονηρό» κλείσιμο του ματιού σε κάτι 70s exploit-ιά που σου ‘ρχεται πρόχειρη στο μυαλό…

Το μόνο κρίμα θα το «χαρίσω» στο καστ. Ενώ η επιλογή μοιάζει ιδανική σε όλους, μονάχα ο Τζέρι Ο’Κόνελ και ο Κρίστοφερ Λόιντ (έστω και στο υπερβολικά σύντομο περάσμά του) δείχνουν ότι ξέρουν πού παίζουν. Οι υπόλοιποι, προεξαρχόντων των πιτσιρικάδων, μάλλον επέλεξαν τη λάθος ταινία. Εκτός κι αν βαρέθηκαν, όπως ο τραγικά υποτιμημένος Βινγκ Ρέιμς ή η εντελώς απαθής και μονοκόμματη Ελίζαμπεθ Σου.

ΠΙΡΑΝΧΑΣ 3D
* * * *
Σκηνοθεσία: Αλεξάντρ Αζά
Πρωταγωνιστούν: Ελίζαμπεθ Σου, Βινγκ Ρέιμς, Τζέρι Ο’Κόνελ, Κέλι Μπρουκ

Πάνος Κατσιμπέρης | skotseziko-ntous.blogspot.com