Αν πάρεις τον Τζέισον Μπορν και του φυτέψεις βυζιά, θα νομίζεις ότι είναι η Αντζελίνα Τζολί. Και όντως είναι. Αν απο την άλλη, πάρεις τον Φίλιπ Νόις και του φυτέψεις… balls, θα θέλει λίγο ακόμα για να μοιάσει στον Πολ Γκρίνγκρας. Και κάπως έτσι, το Salt δεν είναι Bourne Supremacy, παρά μία ακόμα κατασκοπική περιπέτεια της σειράς, καλομονταρισμένη (με το χαλινάρι του βετεράνου Στούαρτ Μπερντ) αλλά γραμμένη στο ύφος ενός προ-ψυχροπολεμικού Τζέιμς Μποντ, χωρίς το μαρτίνι και τη φινέτσα. Είναι στις εποχές μας πραγματικά σπάνιο να βλέπεις Ρώσους μυστικούς πράκτορες να μαγειρεύουν την καταστροφή της «κακιάς Δύσης» και της Αμερικής, πάντα υπέρμαχοι της ιδεολογίας τους μέχρι τελευταίας ρανίδος του αίματός τους.

Κι όμως, με το πέπλο της σοβαροφάνειας θα αρχίσεις να το πιστεύεις θες δε θες! Τουλάχιστον στα σημεία που ο ρυθμός πατάει φρένο – κάπου ανάμεσα δηλαδή στα τρεχαλητά της Τζολί και τις απίστευτες κασκάντες της (αν υπήρχε έστω και το 1/3 της παρωδικής διάθεσης του Wanted, θα το ‘φχαριστιόσουν περισσότερο), υπάρχει ένα στίγμα πλοκής, υπερβολικά επεξηγηματικής έως και προβλέψιμης (πρέπει να νυστάζεις αρκετά για να μην πάρεις πρέφα τί ακριβώς παίζει), που ισοπεδώνει τη συγκινητική προσπάθεια του Νόις να επιστρέψει στο ένδοξο παρελθόν του Τζακ Ράιαν.

Κι όχι μόνο τη δική του προσπάθεια ή της Αντζελίνα. Την προσπάθεια, έχω την εντύπωση, ολόκληρου του κινηματογραφικού συστήματος που έκανε ξανά μόδα ο Τζέισον Μπορν. Χάρη σ’αυτή είδαμε τον Μποντ να μπαίνει – επιτέλους – στον 21ο αιώνα. Ήταν ανάγκη τώρα για πισωγυρίσματα;

SALT
*
Σκηνοθεσία: Φίλιπ Νόις
Πρωταγωνιστούν: Αντζελίνα Τζολί, Λιβ Σράιμπερ, Τζιβέτελ Ετζιοφόρ

Πάνος Κατσιμπέρης | skotseziko-ntous.blogspot.com