Παρασκευή, 20 Νοεμβρίου 2009. Οι Pet Shop Boys στην Αθήνα, στα πλαίσια της παγκόσμιας περιοδείας τους που άρχισε στις 10 Ιουνίου στη Ρωσία και θα ολοκληρωθεί στις 21 Δεκεμβρίου στο Λονδίνο, κάνοντας στάση σε 76 συνολικά πόλεις μεταξύ των οποίων το Sao Paolo, το Las Vegas, το Βερολίνο και η Βιέννη.

Το βράδυ  της Παρασκευής οι φανς της electro-pop μουσικής είχαν αρχίσει να έρχονται από νωρίς στο “Metropolitan Expo”, τον πολυδιαφημισμένο ως «ευρωπαϊκών προδιαγραφών συναυλιακό χώρο», ο οποίος όμως αποδείχτηκε ευρωπαϊκών προδιαγραφών… εκθεσιακός χώρος, ακατάλληλος για μουσικά happenings. Όλοι παραπονιούνταν στο τέλος για την κακή ακουστική, τον πνιχτό ήχο που σε έκανε να νομίζεις ότι η συναυλία γίνεται σε άλλον χώρο παραπλέυρως, τον ανύπαρκτο εξαερισμό και την έλλειψη στοιχειώδους αμφιθεατρικότητας που δεν άφηνε πολλά περιθώρια για οπτική επαφή με το συγκρότημα, ειδικά σε όσους βρέθηκαν πίσω. Στα μειονεκτήματα του χώρου θα πρέπει να συμπεριληφθεί η απουσία video wall, γεγονός πρωτόγνωρο για συναυλία τέτοιου επιπέδου.

Σε πέισμα όλων αυτών, η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου βίωσε μια άκρως  διασκεδαστική εμπειρία και απόλαυσε το εξαιρετικό show που είχε ετοιμάσει το δημοφιλές δίδυμο Neil Tennant και Chris Lowe. Η επιλογή των τραγουδιών ήταν άψογη, με αποτέλεσμα να μην χαλαρώσει ούτε στιγμή ο ρυθμός και να μην σταματήσουν ούτε λεπτό τα…backing vocals του κοινού! Ακόμα και όσοι δεν συγκαταλέγονταν στο πιο φανατικό κοινό τους βρέθηκαν να σιγοτραγουδούν σχεδόν όλα τα κομμάτια, αφού είναι δημοφιλέστατα και πολυακουσμένα. Το μεγαλύτερο παραλήρημα προκλήθηκε μοιραία στο άκουσμα του “It’s a sin”, αλλά και στα καινούρια “Love etc” και “The way it used to be”, ενώ ένθερμη ήταν και η υποδοχή της διασκευής του “Always on my mind” και του μιξαρίσματος του Domino Dancing με το  Viva la Diva των Coldplay.

To σκηνικό βασιζόταν σε κύβους, τους οποίους γκρέμιζαν και ξανάχτιζαν οι χορευτές με τον Νeil Tennant, δημιουργώντας κάθε φορά το κατάλληλο φόντο για το κατάλληλο ταργούδι. Γενικότερα το concept ήταν κυβιστικό, γεωμετρικό και φουτουριστικό, αφού ακόμα και οι χορευτές εμφανίζονταν συχνά στη σκηνή υποδυόμενοι πολύχρωμα γεωμετρικά σχήματα.

Στα αρνητικά της χορογραφίας θα συμπεριλάμβανα την αθλητική περιβολή των χορευτών με φόρμες adidas, οι οποίες με έκαναν να νιώσω ότι παρακολουθώ αγώνες ενόργανης γυμναστικής. Άλλωστε βρίσκονταν σε άμεση αντίθεση με την φανταχτερή και ολίγον κιτς ενδυμασία των Pet Shop Boys.

Πάντως  το ζευγάρι των χορευτών που αναπαρέστησε όλα τα στάδια ενός έρωτα κατά τη διάρκεια του “The way it used to be” κέρδισε δικαίως τις εντυπώσεις.

Το πιο  εντυπωσιακό ήταν το γεγονός ότι  τα φωνητικά του Neil Tennant διατηρούν τη βελούδινη, νεανική χροιά τους, αψηφώντας τα χρόνια που περνούν…

Θετικές οι εντυπώσεις, λοιπόν. Το μόνο παράπονο που ακούστηκε για το ίδιο το συγκρότημα είναι ότι δεν έπαιξε το δημοφιλές  Rent, το Love Comes Quickly ή ολόκληρο το Closer to Heaven.

Αυτά  τα μικρά απωθημένα, όμως, θα αποτελέσουν  άλλοθι για να δώσουμε για άλλη μια φορά το «παρών» στην επόμενη  συναυλία των Pet Shop Boys!