Τι είναι τελικά αυτό που ψάχνουμε στη μουσική; Άλλες φορές κάτι χαλαρό, κάτι ανεβαστικό, κάτι που θα μας χαλαρώσει και θα μας κάνει να …“κουνηθούμε”. Πολλές φορές κάτι που θα μας φτιάξει την διάθεση, που θα μας κάνει ακόμα και να αισιοδοξήσουμε, έστω γι’αυτά τα 4.15 λεπτά που κρατάει το …τραγούδι. Κι άλλες φορές πάλι κάτι που θα συνοδεύσει την θλίψη μας, τον προβληματισμό μας, κάτι που θα λειτουργήσει σχεδόν εκφραστικά για μας.

Οι Έλληνες είμαστε συναισθηματικός λαός. Συνδέουμε πολλές στιγμές, πολλές αναμνήσεις, πολλές σημαντικές εμπειρίες με τη μουσική που είτε κυριολεκτικά είτε απλά στο μυαλό μας τις συνοδεύουν. Ίσως γι’αυτό στη χώρα μας έχουμε την τάση να δίνουμε περισσή αξία σε μπάντες που -ακριβώς όντας μελωδικές και συναισθηματικές στην σύνθεση και τους στίχους τους- δεν έχουν την ίδια ανταπόκριση σε άλλες χώρες, και δη σε αυτές που θεωρούνται σημαντικές για την εμπορική επιτυχία και πορεία τους.

Στο πίσω μέρος του μυαλού μου έχω μια παρόμοια εικόνα και για τους Mary Onettes. Δεν ξέρω αν θα μπορούσαν -για τους Έλληνες- να γίνουν οι καινούριοι Puressence (όσον αφορά την δημοτικότητά τους) αλλά έχουν όλα εκείνα τα συστατικά που θα μπορούσαν να τους εξυψώσουν στα …αυτιά χωρών όπως η δική μας. Με το ομώνυμο πρώτο τους album κατάφεραν να κλέψουν την καρδιά μας, μας πήγαν πίσω στα 80s χωρίς να μας μιζεριάζουν με αναχρονιστικές μεθόδους. Συνδύασαν σχεδόν ιδανικά τον ρομαντικό ήχο των 80s με τον σύγχρονο indie / alternative rock ήχο της σχετικής βρετανικής αλλά και αμερικανικής σχολής. Μας έδειξαν πως θα μπορούσε να ακούγεται σήμερα το μεγαλύτερο σύγχρονο συγκρότημα της Factory Records, αν αυτή φυσικά υπήρχε… ακόμα. Κι όλα αυτά πριν δύο χρόνια, το 2007.

Και αυτές τις μέρες (4 Νοεμβρίου) κυκλοφορούν το νέο τους ολοκληρωμένο στουντιακό πόνημα με τον τίτλο “Islands” και τους fans τους ανυπόμονους να δουν και να καταλάβουν αν η πρώτη τους υπέροχη δουλειά ήταν απλά ένα πυροτέχνημα ή κάτι που θα μπορούσε να έχει συνέχεια.

Αν θεωρήσουμε ότι σε όλες τις κριτικές / παρουσιάσεις, σε όλες τις περιπτώσεις που έχουμε να κάνουμε με σχολιασμό, μπαίνει στο παιχνίδι και ο παράγοντας της υποκειμενικότητας… τότε υποθέτω ότι το προφίλ μου στο Last.FM (όπου οι Mary Onettes είναι μακράν το πιο «παιγμένο» συγκρότημα της μουσικής μου βιβλιοθήκης) καταδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο ότι μόνο αντικειμενικός δεν μπορώ να είμαι με τους Σουηδούς.

Στο Islands θα βρει κανείς σε επίπεδο στίχων την ίδια ακριβώς δόση συναισθήματος που χαρακτηρίζει τον Philip Ekström και στην προηγούμενη δουλειά του. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι εδώ είναι ακόμα πιο έντονοι (νοηματικά) οι στίχοι. Και οι τίτλοι ορισμένων κομματιών από μόνοι τους το φανερώνουν αυτό (“Whatever Saves me”, “Once I was Pretty”, “Cry For Love”, “The disappearance of my youth”, κ.α.). Μουσικά ο δίσκος δεν απομακρύνεται σχεδόν καθόλου από τον προηγούμενο. Στο σύνολό του δίνει μια μικρή αίσθηση ότι είναι λίγο πιο down tempo, ενώ και στα πιο uptempo κομμάτια η ατμόσφαιρα είναι λίγο πιο πεσμένη και … “ταπεινή”. Ίσως θα γινόμουν πιο κατανοητός αν ανέφερα απλά ότι τραγούδια σαν το “Void” και το “Lost” δεν θα βρει κανείς στο “Islands”.

Γενικότερα πάντως το “Islands” χρήζει περισσότερων ακουσμάτων (από ότι το προηγούμενο CD) για να γίνει κατανοητό, για να βγάλει την δική του ιδιαίτερη μελωδία προς τα έξω και να ωριμάσει …μέσα μας. Ίσως οι μελωδικές τους γραμμές να είναι ελαφρώς πιο “θολές” και λιγότερο εμφατικές, αλλά αυτά τα χαρακτηριστικά σε καμία περίπτωση δεν μειώνουν την αξία του.

Αν και είναι νωρίς για να κρίνω σε απόλυτο βαθμό, θεωρώ ότι το νέο αυτό album δεν καταφέρνει να φτάσει τον απίστευτα αξιόλογο πρώτο δίσκο των Mary Onettes, αλλά είναι κάτι παραπάνω από ένας σούπερ – άξιος διάδοχος, και ίσως ότι καλύτερο και ομορφότερο έχει βγει έως σήμερα μέσα στο 2009. Με τα “Dare”, “God Knows I had Plans”, “ Once I was Pretty”, “Puzzles” και “Symmetry” να ξεχωρίζουν και τα υπόλοιπα κομμάτια να ακολουθούν από κοντά – πάντα στις ποιοτικές μουσικές κατευθύνσεις στις οποίες μας έχουν συνηθίσει οι Onettes, το “Islands” θα μείνει σίγουρα για πολύ – πολύ καιρό στο CD Player μας… Έτσι …για να προκαλεί τις αισθήσεις μας, για να μας γυρίζει πίσω …εκεί στο παρελθόν αλλά και στο …μέλλον που πάντα ψάχνουμε και πάντα επιθυμούμε να χρωματίζουμε με την βοήθεια της αγαπημένης μας μουσικής!

01- Puzzles
02- Dare
03- Once i was pretty
04- Cry for love
05- The disappearance of my youth
06- God knows i had plans
07- Symetry
08- Century
09- Whatever saves me
10- Bricks