Δεν θα κρύψω ότι το πληκτρολόγιό μου υπέφερε αρκετά τον τελευταίο καιρό στην προσπάθειά μου να βρω και να ακούσω έστω και snippets από το νέο album των The Swell Season. Το πρώτο τους εγχείρημα, μαζί με την παραλλαγή του για το soundtrack της ταινίας “Once” εξακολουθεί να ασκεί μια συνεχή γοητεία πάνω μου, και από ότι φαίνεται και σε πολλούς άλλους. Οι live κυκλοφορίες τους ήταν μια όμορφη μουσική γέφυρα προς την κυκλοφορία του 2ου τους δίσκου (καθώς περιλάμβαναν μερικά από τα tracks του νέου album), ενώ και το πρώτο single από τη νέα δουλειά (“In These Arms”) ήταν μια ευχάριστη και αξιόλογη … “δόση”, που όμως τελικά κι αυτή με τον τρόπο της μάλλον έκανε μεγαλύτερη την αναμονή…

Το “Strict Joy” κινείται πάνω κάτω στα πλαίσια του πρώτου τους album αν και θα μπορούσε κανείς να πει ότι χρωματίζεται από δύο σημαντικά χαρακτηριστικά. Καταρχήν είναι πιο ομοιογενές από τον προηγούμενο δίσκο. Στο “The Swell Season” μπορούσε κανείς να διακρίνει την διαφορά που υπήρχε ανάμεσα σε μερικά κομμάτια, όσον αφορά την μουσική τους ταυτότητα. Κάποια φαίνονταν να ανήκουν περισσότερο στην ηχητική παλέτα των Frames (πρώην σχήμα του Glen Hansard) ενώ τα υπόλοιπα έμοιαζαν προσαρμοσμένα στην (πολύ θετική και γλυκιά) συμμετοχή της Markéta Irglová.Στο Strict Joy τα κομμάτια μοιάζουν να ακολουθούν ένα κάπως πιο συγκεκριμένο concept, χωρίς μάλιστα να πέφτουν στην παγίδα της επανάληψης. Το δεύτερο χαρακτηριστικό που κάνει το νέο album να ξεχωρίζει είναι ότι μοιάζει να είναι λίγο πιο ελεύθερο τόσο στην δημιουργία του όσο ίσως και στην έμπνευσή του. Μετά από κάποια χρόνια συνεργασίας, ένα Oscar (για καλύτερο Original Song [in a movie Soundtrack] στην ταινία “Once”) αλλά και υψηλές προσδοκίες από τους fans του, οι δύο δημιουργοί μοιάζουν πιο ώριμοι στις συνθέσεις τους, συμφιλιωμένοι ίσως και με το γεγονός ότι έχουν πάψει να αποτελούν ζευγάρι στη ζωή.

Το κομμάτι που ξεχωρίζει είναι το “The Rain”. Ξεκινώντας σχεδόν υποτονικά και ρυθμικά, απογειώνεται από το μέσο και μετά, ξεδιπλώνοντας το μουσικό ταλέντο του Glen Hansard. Εξίσου όμορφο είναι το “Back Broke” με το οποίο “κλείνει” ο δίσκος (το τελευταίο λεπτό του κομματιού είναι μια σχεδόν τέλεια συμφωνική κορύφωση εγχόρδων που αν μη τι άλλο συγκινεί τον ακροατή). Το πρώτο single “In These Arms” θα μπορούσε να είναι το νέο “Falling Slowly” ενώ εξίσου αξιόλογα είναι μέσα στ’άλλα τα “Paper Cup”, “High Horses” και “I Have Loved You Wrong”.

Η συνθετική λιτότητα ήταν και συνεχίζει να είναι ένα από τα κυριότερα χαρακτηριστικά στη συνεργασία του Glen Hansard και της Markéta Irglová. Χωρίς να απαξιώνουν ή να αποφεύγουν τον πλούτο και την ποικιλία στην σύνθεση, καταφέρνουν πάντως να χτίζουν μια ξεχωριστή ατμόσφαιρα και ένα σύνολο ηχητικών χαρακτηριστικών που αν μη τι άλλο βρίθουν αυθεντικότητας και “ανυπόκριτης” μουσικής δημιουργίας.

1. Low Rising
2. Feeling the Pull
3. In These Arms
4. The Rain
5. Fantasy Man
6. Paper Cup
7. High Horses
8. The Verb
9. I Have Loved You Wrong
10. Love That Conquers
11. Two Tongues
12. Back Broke