Ο Drummer των Muse, Dominic Howard, είπε κάποτε σε δημοφιλές περιοδικό του εξωτερικού: «Είμαστε η μεγαλύτερη μπάντα που υπάρχει για την οποία δε γνωρίζει τίποτα η Αμερική!» Μάλλον ήρθε η ώρα να αναθεωρήσει τις δηλώσεις του, αφού το τελευταίο άλμπουμ των Muse με τίτλο Τhe Resistance είναι ήδη νούμερο 3 στις ΗΠΑ και νούμερο 1 σε 16 χώρες σε όλον τον κόσμο. Ίσως ο τίτλος να υπονοεί την αντίσταση του συγκροτήματος στην εγγυημένη συνταγή της εμπορικής επιτυχίας, αφού πρόκειται για τον πιο πειραματικό δίσκο των Muse ως τώρα. Τα νέα συστατικά του Resistance είναι επικά κομμάτια, μελοδραματικές ερμηνείες, συχνά διαλείμματα πιάνου και η τριλογία exogenesis που παραπέμπει σε μουσική συμφωνία.  Εν ολίγοις, η πιο δραματική (με την έννοια της θεατρικότητας) δουλειά του βρετανικού τρίο.

Το πρώτο τραγούδι του άλμπουμ, Uprising, έχει ήδη αγαπηθεί πολύ, καθώς αποτελεί την ομαλή γέφυρα μετάβασης από το Black Holes and Revelations. H αισιόδοξη διάθεση του στίχου (we will be victorious) και το σπιντάτο τέμπο το καθιστούν ιδιαίτερα ξεσηκωτικό, άρα απόλυτα συναυλιακό. Το Resistance που ακολουθεί αντλεί τη στιχουργική του επιρροή από το «1984» του Orwell, όπου η αγάπη θεωρείται ως η υπέρτατη μορφή επανάστασης (love is our resistance). Σίγουρα ένα από τα πιο θεατρικά κομμάτια του ομώνυμου δίσκου.

Στη συνέχεια του άλμπουμ ξεδιπλώνεται η πιο εναλλακτική πλευρά των Muse με το “Undisclosed Desire”. Όσο κι αν ξενίζει κάποιους ο ανοίκειος ήχος, δεν μπορεί να παραβλεφθεί ο ευφυής, σαρκαστικός στίχος “you may be a sinner but your innocence is mine”. To επόμενο τραγούδι είναι το United States of Eurasia, ένα αντιπολεμικό άσμα με μελοδραματική ερμηνεία, επική ενορχήστρωση και αφυπνιστικό στίχο (must we do as we’re told?). Το πρόβλημα είναι ότι η κοινωνική καταγγελία των στίχων είναι καταγεγραμμένη με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο, σχεδόν αφιλτράριστη από καλλιτεχνική έμπνευση. Ίσως η διαύγεια των νοημάτων να ήταν όντως το ζητούμενο του συγκροτήματος, αν και οι Muse μας έχουν συνηθίσει ως τώρα σε ειρωνικά υπονοούμενα και όχι σε ευκόλως εννοούμενα… Το τραγούδι αυτό πάντως παραπέμπει σε Queen και Radiohead τόσο άμεσα που μάλλον πρέπει να θεωρηθεί διακειμενικότητα και μουσικός διάλογος με το παρελθόν και όχι εξόφθαλμη αντιγραφή.

Το Guiding Light που ακολουθεί θυμίζει ύμνο και μιλάει για την αδυναμία επαφής και για το φυλακισμένο φως στις καρδιές μας (the sunshine trapped in our hearts). Επόμενο κομμάτι του The Resistance είναι το Unnatural Selection, το οποίο ανακυκλώνει το κλίμα του New Born, με αποτέλεσμα να χάνει ένα μέρος της δύναμής του ως… ξανα ακουσμένο. To ΜΚ Ultra αναδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο το ταλέντο του Bellamy στην κιθάρα και του Howard στα drums. Είναι ένα πολύ δυνατό τραγούδι που μιλά για την απώλεια της ευτυχίας και την επέλαση του φόβου μέσα από ρητορικά ερωτήματα που φυσικά δε δίνουν τις απαντήσεις, δίνουν όμως έτοιμες τις…ερωτήσεις! Τα αδιέξοδα καταγράφονται ρητά και ρεαλιστικά, σαν σε άρθρο εφημερίδας. Στο I belong to you έχουμε μια εναλλακτική ερωτική εξομολόγηση, η οποία τελείωνει με μια άρια του Bellamy στα γαλλικά, τη… μητρική γλώσσα της αγάπης.

Το καινούριο άλμπουμ των Muse τελειώνει με μία δεκαεξάλεπτη τριλογία ονόματι Exogenesis, που αποτελεί κατά την ταπεινή μου γνώμη, το πιο δυνατό του σημείο. Υπέροχα φωνητικά από τον Bellamy, φαλσέττα που θυμίζουν Thom Yorke, φορτισμένοι συναισθηματικά στίχοι και εξαιρετική μουσική επένδυση αυτών. Κι επειδή η τελευταία εντύπωση έχει μεγάλη σημασία, η αποτίμηση του The Resistance είναι σίγουρα θετική. Άξια συνέχεια του Black Holes, λοιπόν… Αυτό όμως που περιμένω προσωπικά από τους Muse είναι μια άξια συνέχεια του ανατριχιαστικού Absolution….

1. Uprising
2. Resistance
3. Undisclosed Desires
4. United States of Eurasia (+ Collateral Damage)
5. Guiding Light
6. Unnatural Selection
7. MK Ultra
8. I Belong To You (+ Mon Coeur S’ouvre A Ta Voix)
9. Exogenesis: Symphony Part I (Overture)
10. Exogenesis: Symphony Part II (Cross Pollination)
11. Exogenesis: Symphony Part III (Redemption)