Η τέταρτη -και κατά τα φαινόμενα τελευταία (;)- συνέχεια της κινηματογραφικής σειράς των Final Destination (με τον -ως συνήθως- καγκούρικο ελληνικό τίτλο «Βλέπω τον Θάνατό σου») έρχεται να κλείσει έναν κύκλο που φάνηκε να ξεκινάει καλά και να ολοκληρώνεται άστοχα και φλύαρα.

Το πρώτο Final Destination (με τον Kerr Smith σε πρωταγωνιστικό ρόλο) πρωτοσύστησε στο ευρύ κοινό μια ιδέα όχι κατ’ ανάγκη πρωτότυπη αλλά αρκετά ενδιαφέρουσα και σχεδόν διασκεδαστική. «Δεν μπορείς να ξεγελάσεις και να ξεφύγεις από τον θάνατο, όταν αυτός έχει βάλει την σφραγίδα του στην μοίρα σου». Και το έκανε αρκετά πετυχημένα, συνδυάζοντας ένα σενάριο αν μη τι άλλο ενδιαφέρον και ανατρεπτικό. Τόσο που οι δημιουργοί της ταινίας μετά την επιτυχία της σκέφτηκαν ότι χτύπησαν φλέβα χρυσού, εξ’ ού και οι τρεις συνέχειες.

Η δεύτερη ταινία προκάλεσε διφορούμενα σχόλια αλλά η αμέσως επόμενη απέσπασε θετική κριτική, διατηρώντας στη ζωή τα όποια όνειρα της New Line για εκτεταμένη συνέχιση των sequels. Τα δημιουργικά μυαλά πίσω από το όλο project (τα οποία παρεμπιπτόντως εναλλάσσονταν σχεδόν κυκλικά σαν …τις εποχές του χρόνου) μάλλον κατάλαβαν ότι κάτι που το τραβάς πολύ κινδυνεύει να σπάσει…, οπότε και επανήλθαν με το τέταρτο μέρος ως επίλογο, προσπαθώντας ταυτόχρονα να φρεσκάρουν ένα concept που κινδύνευε να πνιγεί στην επανάληψη της ίδιας -κάποτε πρωτότυπης- ιδέας.

Αντί όμως να ακολουθήσουν την φιλοσοφία του πρώτου και του τρίτου μέρους, προτίμησαν να επενδύσουν αποκλειστικά στην τεχνολογία (βλέπε: 3D και γενικότερα εντυπωσιακά FX και video-κλιπίστικη σκηνοθεσία), αμέλησαν τη σεναριακή πλοκή και παρουσίασαν μια νέα ομάδα χαρακτήρων που δεν είχε καμία απολύτως (ούτε καν έμμεση) σχέση με τους πρωταγωνιστές και το story των προηγούμενων ταινιών.

Το αποτέλεσμα είναι ένα -σχεδόν splatter- video clip μεγάλης διάρκειας, με απαράδεκτες ερμηνείες και ένα ευτελές και βαρετό σενάριο. Ταυτόχρονα, η εντυπωσιακή 3D προοπτική της ταινίας -που σε κάνει να αναπηδήσεις δύο-τρεις φορές στη θέση σου- δεν αρκεί για να προσθέσει στην ταινία όλα αυτά που της λείπουν και τα οποία …είναι πολλά!

Να σημειώσουμε εδώ ότι θεωρούμε σκάνδαλο τα 2 ευρώ ενοικίασης (ναι καλά διαβάσατε: ενοικίασης) των 3D γυαλιών. Η «απαίτηση» επιστροφής τους μετά το πέρας της ταινίας και άρα έλλειψη δυνατότητας επαναχρησιμοποίησής τους ώστε να μην χρειάζεται να πληρώνουμε το ίδιο ποσό ξανά και ξανά συνιστούν κοροϊδία κυρίως όσον αφορά το κόστος των γυαλιών.