Είναι χρόνια τώρα που ο δημοφιλής καλλιτέχνης επαναλαμβάνει το, πετυχημένο κατά τα άλλα, ίδιο σενάριο, αυτό του ‘Play’. Άλλες φορές με επιτυχία, αφήνοντας πολύ ωραία τραγούδια ως παρακαταθήκη, μα κατά κύριο λόγο, σύμφωνα με την ταπεινή μου γνώμη, οι δουλειές του άφηναν μία γεύση που θα την χαρακτήριζα «μια από τα ίδια». Το ‘Wait for me’ έρχεται να αλλάξει αυτό το σκηνικό διότι αποτελεί για μένα μια νέα ολοκληρωμένη πρόταση ενώ συγχρόνως φέρνει φαρδιά πλατιά την μουσική υπογραφή του καλλιτέχνη. Xαρακτηριστική εξάλλου είναι και η δήλωση του Moby σχολιάζοντας το εν λόγω άλμπουμ: ‘Σε αυτή τη δουλειά ήθελα να κάνω κάτι που αγαπώ, χωρίς να ανησυχώ για τον αντίκτυπο που θα έχει στην αγορά. Το αποτέλεσμα είναι ένας πιο ήρεμος, μελωδικός και προσωπικός δίσκος, περισσότερο από κάθε άλλον στο παρελθόν.’

Έτσι αν το περσυνό κεφάτο ‘Last Night’ ήταν μια ‘ερωτική’ επιστολή στην disco σκηνή της Νέας Υόρκης, το ‘Wait for me’ είναι το ακριβώς αντίθετο, μια ηχητική αποτύπωση της μελαγχολίας, της αποξένωσης και της ‘μουντάδας’ που προκαλεί αυτή η πόλη. Χαρακτηριστικό είναι πως σε ολόκληρο το δίσκο δεν θα βρούμε ούτε ένα ‘φωτεινό’ κομμάτι. Επίσης χαρακτηριστικό του νέου δίσκου είναι και η οργανική προσέγγιση που ακολουθεί ο Moby αυτή την φορά. Όχι ότι απαλλάσσεται από τον ηλεκτρονικό του ήχο, απλά εδώ τον βάζει σε δεύτερη μοίρα, προσπαθώντας να δώσει στα τραγούδια μια πιο φυσική διάσταση, ώστε να δηλώσει μουσικά το ύφος που θέλει να καταδείξει με την παρούσα δουλειά. Γνωρίζοντας τις περιορισμένες φωνητικές του ικανότητες, παραδίδει ξανά το μικρόφωνο σε ορισμένες φίλες του, αφήνοντας μόνο για τον εαυτό του το πολύ όμορφο ‘Mistake’ που ξεχωρίζει από την αρχή με τα βιολιά στο φόντο και σε πρώτο πλάνο τοποθετεί την κιθάρα και τα ντραμς.

Πέρα από το ’Mistake’ και το ’Ηope is gone’ που θυμίζει ελαφρώς Portishead, άλλες δυνατές στιγμές του δίσκου αποτελούν το ’Pale horses’, ένα ‘κολλητικό’ ήπιο κομμάτι με γυναικεία φωνητικά, το ορχηστρωτικό ‘Shot in the back of the head’ το οποίο αναδύει μια αυθεντική μελαγχολία (σκηνοθετημένο από τον David Lynch παρακαλώ..!) καθώς και το ‘Study wars’. Ένσταση μου τα πολλά ορχηστρικά κομμάτια του δίσκου τα οποία θα έλεγα πως προσφέρονται περισσότερο για μουσικό χαλί παρά για προσεκτικές ακροάσεις.

Το ‘Wait for me’ μπορεί να μην είναι καλύτερο από το κορυφαίο ‘Play’, αποτελεί όμως μια ακόμη απόδειξη πως ο Moby πράττει ακριβώς αυτό που θέλει χωρίς να προσπαθεί να ανταποκριθεί και να ικανοποιήσει τα γούστα κανενός. Ούτε στα κλαμπ θα ακουστεί, ούτε τα ραδιόφωνα θα μονοπωλήσει, ένας δίσκος ‘παλικαρίσιος’ θα έλεγα γιατί εκφράζει την άρνηση του καλλιτέχνη να ακολουθήσει την πεπατημένη οδό.

Tracklist

01. Division
02. Pale Horses
03. Shot in the Back of the Head
04. Study War
05. Walk With Me
06. Stock Radio
07. Mistake
08. Scream Pilots
09. JLTF 1
10. JLTF
11. A Seated Night
12. Wait for ME
13. Hope Is Gone
14. Ghost Return
15. Slow Light
16. Isolate