You can’t go wrong with Marsheaux… Κάτι τέτοιο σκεφτόμουν όταν έπεσαν στα χέρια μου τα promos του δεύτερου και του τρίτου τους album. Η «εμπειρία» από το debut album τους (“E-Bay Queen”) ήταν αρκετή για να με προδιαθέσει θετικά όταν μπήκα στη διαδικασία να ακούσω το “Peekaboo” πίσω στο 2007. Κι εκείνο με τη σειρά του όχι μόνο δεν με απογοήτευσε αλλά εδραίωσε μέσα μου την θετική άποψη που είχα από την πρώτη τους κιόλας προσπάθεια. Όταν τελικά πριν λίγες εβδομάδες ένας καλός φίλος από το management του σχήματος κότσαρε μπροστά μου το λιτό αλλά πολύ γουστόζικο -όσον αφορά το artwork- promo του νέου τους album, τον κοίταξα χαμογελώντας έχοντας όμως μέσα μου κάποιους δισταγμούς.

Βλέπετε… το “Peekaboo” είχε κυριολεκτικά λιώσει στο iTunes μου, στο αυτοκίνητό μου, στο iPod μου…, παντού!. Το “Wait no more” ήταν για μήνες ολόκληρους (ή μήπως για χρόνια;) το default ringtone μου, ενώ τα “Heaven”, “Hanging On”, “Dream of a disco”, “Promise” και “City on Lights” έχουν εδώ και καιρό μπει στις συλλογές του iTunes και του iPod μαζί με άλλα «κλασσικά» ηλεκτρονικά κομμάτια που απλά θα ακούγονται ευχάριστα για πολλά χρόνια στο μέλλον.

Εξ ού κι ο δισταγμός. Δεν είναι τόσο θέμα πίστης, παρά μια σκέψη για το κατά πόσο μπορείς δύο χρόνια μετά να φτάσεις, να ακουμπήσεις ή και να ξεπεράσεις το καλύτερό σου (μέχρι εκείνη τη στιγμή) album. Η ιστορία δείχνει ότι οι περισσότεροι τρώνε τα μούτρα τους σε αντίστοιχες περιπτώσεις. Και με το “Lumineux Noir” η Marianthi και η Sophie φαίνονται να ξεπερνούν αυτή την παγίδα και να κοιτάνε ακόμα πιο ψηλά!

Διαφορές με τις προηγούμενες δουλειές τους υπάρχουν και είναι αρκετά προφανείς. Το νέο album δείχνει να έχει πιο μεστό, πιο ώριμο ήχο. Είναι αλήθεια ότι λείπουν τα ηχητικά ξεσπάσματα που έβρισκε κανείς στο παρελθόν, αλλά αυτό αντισταθμίζεται από ένα μουσικό feeling πολύ πιο συγκροτημένο και συνεπές, μέσα στα πλαίσια πάντα ενός συγκεκριμένου project.

Το “Lumineux Noir” είναι λίγο πιο σκοτεινό από όσα μας έχουν συνηθίσει οι Marsheaux (ακούστε το φανταστικό “Sorrow” καθώς και το σχεδόν μελαγχολικό μαργαριτάρι με τον τίτλο “Loss Of Heaven” και θα καταλάβετε τι εννοώ). Ταυτόχρονα καταφέρνει να «αγγίζει» με τρόπο προσεχτικό τόσο τις προηγούμενες δουλειές του group (“Summer”, “Thousand Leds”, κ.α.) καθώς και τις σαφείς επιρροές τους όπως είναι οι Ladytron (“Breakthrough”), οι Human League (“It’s Fine Now”), και άλλα σημαντικά σχήματα της electro / synth pop.

Tracklist

1.Exit
2.Breakthrough
3.Summer
4.Stand By
5.Radial Emotion
6.Destroy Me
7.Loss Of Heaven
8.Faith
9.It’s Fine Now
10.Thousand Leds
11.So Far
12.Sorrow