Some Kind of Monster!

Οι Monster Magnet είναι το τελευταίο αγαπημένο συγκρότημα που είχα ποτέ. Ποτέ δεν έπαψα να είμαι fan τους, απλά πλέον αποφεύγω τέτοιους όρους. Επίσης το live τους στο London Astoria το Δεκέμβριο του ’98 είναι μέσα στις τρεις καλύτερες συναυλίες που έχω δει ποτέ. Τι έγινε λοιπόν απόψε στο Gagarin; Φτάσαμε ελαφρώς καθυστερημένοι και καθώς δίναμε τα μπουφάν στην γκαρνταρόμπα, νόμιζα ότι κάποιος dj έπαιζε το “Powertrip” μέσα από χαλασμένα ηχεία. Δυστυχώς ήταν το ίδιο το συγκρότημα που εκτελούσε το κομμάτι και αυτή δεν ήταν η μόνη δυσάρεστη έκπληξη της βραδιάς. Αυτός στην σκηνή δεν ήταν ο Dave Wyndorf αλλά ένα φάντασμα του παλιού του εαυτού, με αρκετά παραπανίσια κιλά και την φωνή του τσακισμένη στην κυριολεξία. Σε σημείο που να μην μπορεί να συγκριθεί καν με την προηγούμενη χειρότερη φορά που τον είχαμε δει στο  Ρόδον το 2004.

Το συγκεκριμένο live είχε διάρκεια περίπου μιάμιση ώρα και ο λόγος που περιορίστηκε σε πολλά ψυχεδελικά κομμάτια προ Powertrip εποχής όπως τα “Zodiac Lung” και “Negasonic Teenage Warhead” είναι γιατί πολύ απλά μετά βίας βγαίνει η φωνή του Dave. Σε διάφορά καίρια σημεία κομματιών όπως το “Tractor” και το “Space Lord” χρειαζόταν την βοήθεια είτε από προηχογραφημένα samples είτε από τον Phil Caivano. Το μόνο ενδιαφέρον σχετικά στην όλη φάση ήταν κάποια στιγμή που είχαμε 3 κιθάρες στην σκηνή μιας και έπαιξε και ο Wyndorf λίγο παραπάνω από ότι συνήθως.

Αυτό που φάνηκε ξεκάθαρά πλέον είναι ότι η ραχοκοκαλιά του σχήματος είναι ο Mundell. Αυτός στηρίζει αυτόν τον “Μονόλιθο” με τις κιθαριστικές του συγχορδίες και όχι ο  Dave. Αν έχετε δει το “Live in Cuba” των Audioslave και θυμάστε τις φάσεις που δεν βγαίνει η φωνή του Cornell θα καταλάβετε απόλυτα για τι μιλάμε. Σίγουρα γουστάραμε που τους είδαμε ζωντανά για πέμπτη φόρά αλλά η γενική η εμπειρία ήταν θλιβερή και θα προτιμούσαμε ίσως να μην είχαμε πάει.

Αν δεν έχετε πάρει εισιτήριο και τους έχετε ξαναδεί ειλικρινά μην πάτε. Kρατήστε την ανάμνηση και κάντε click από κάτω to hear “The Right Stuff“.

Χρήστος Αναγνώστου