Αρχικά, ο αντίλαλος μιας εσωτερικής κραυγής που υψώνεται σαν αψίδα προς τον ουρανό. Ένα κοφτερό, αόρατο λεπίδι που τρομάζει τα πουλιά των βράχων. Κι έπειτα η φωνή επιστρέφει στην πηγή της, στην Teresa Salguiero. Ο αντίλαλος παρέμεινε και διαπερνά τα πλήκτρα του πιάνου διά χειρός Preisner. Συνοδεύει το τσέλο και ο πυρήνας της νέας σύνθεσης του αγαπημένου «σινεφιλικού» συνθέτη έχει μορφοποιηθεί:

Silence, night and dreams. O τίτλος είναι σχετικά αυτοαναφορικός, καθώς το τρίπτυχο «σιωπή, νύχτα και όνειρα» προετοιμάζει και τον πιο ανυποψίαστο για το μουσικό και στιχουργικό περιεχόμενο του έργου. Εξάλλου, υπάρχει και η επεξήγηση του συνθέτη στο booklet. H σιωπή και η νύχτα καταδιώκει φτωχούς και πλούσιους. Τα όνειρα και η ελπίδα για αλλαγή είναι κοινός πόθος και για τους δύο. Το μέσο αντίστασης στη σύγχρονη αλλοτρίωση είναι οι στοχασμοί και η εγκαρτέρηση του Ιώβ.

Έτσι τεκμηριώνονται οι παραπομπές στη Βίβλο και η μερική χρήση της λατινικής γλώσσας, δύο βασικά και τυπικά χαρακτηριστικά της Θείας Λειτουργίας. Ωστόσο, το Silence, night and dreams δεν είναι γρηγοριανοί ύμνοι, αλλά αποτελεί ένα έργο ώριμου υπαρξιακού λυρισμού με κατανυκτική ατμόσφαιρα, την οποία  κατεξοχήν διαμορφώνει η αιθέρια φωνή της Teresa των Madredeus. Η ανθρώπινη και τραγική διάσταση, γνώριμη σε προγενέστερες συνθέσεις του Preisner (Η διπλή ζωή της Βερόνικα, Μπλε), είναι έντονη στο find, όπου το βιολί, το ηλεκτρικό μπάσο και η άρπα ταλαντώνουν τις μοναχικές χορδές μιας έντρομης ψυχής σε αναμονή ενός τέλους ή μιας λύτρωσης.

Στιχουργικά ο προβληματισμός επεκτείνεται στο έκτο κομμάτι στο εφικτό και την πηγή της σοφίας. Η ηχητική πολυφωνική συνοδεία μοιάζει με ανάσα αγγέλων που ξεδιπλώνει τη γαλήνη ενός εσωτερικού ρυθμού, όπως διαμορφώνεται στη χώρα των ονείρων. Μετά τη σιωπή, το σπήλαιο όπου κρυβόμαστε για να απαλύνουμε την ανεξιχνίαστη οδύνη, η neverland μας χαϊδεύει σαν ηλιαχτίδα σε κλειστά βλέφαρα. Η πίστη είναι ισχυρό όπλο,  γέφυρα για ήπια μετάβαση από τη χώρα του ποτέ στην καθημερινότητα. Σύμφωνα με το Ματθαίο, η ιερή παρηγοριά είναι βάλσαμο και ο φόβος δεν έχει θέση πια στην ανθρώπινη καρδιά. Στο ένατο κομμάτι η γλυκύτητα του διεγερτικού ήχου της κιθάρας δηλώνει τη δυνατότητα να κατοπτεύουμε τους νυχτερινούς εφιάλτες από θέση ισχύος με θεία καθοδήγηση.

Είναι προφανές ότι ο Z.Preisner βαδίζει ακόμα σε «κισλοφκικά» μονοπάτια και είναι συνεπής στις πεποιθήσεις και την τεχνική του. Δεν εκπλήσσει, παρά συνδυάζει αρμονικά την κλασική φόρμα, τη μουσική εκτέλεση, την τεχνολογία και τον κοινωνικό προβληματισμό. Το Silence, night and dreams απευθύνεται σε σιωπηλούς ρέκτες που έχουν αναμετρηθεί με τον εαυτό τους σ’ένα μοναχικό σύμπαν.

1. Perchance
2. Silence, Night and Dreams
3. To Speak
4. To Dream
5. To Find
6. To Know
7. To Die
8. Be Faithful, Go
9. To Love