Η στήλη αυτή είναι αφιερωμένη σε όλα τα “αριστουργήματα” του κινηματογράφου και της τηλεόρασης που στην χώρα μας δεν παίρνουν ποτέ την θέση που τους αξίζει. Αυτό συμβαίνει είτε γιατί προβάλλονται στο εξωτερικό λάθος εποχή (καλοκαίρι) ή επειδή πολύ απλά δεν είναι τόσο καλά όπως τα ελληνικά realities και σήριαλ. Αν τώρα έχετε δορυφορική γνωρίζετε σε τι αναφερόμαστε οπότε μην χάνεται τον χρόνο σας διαβάζοντας, αλλά δείτε το νέο επεισόδιο και για μας.

Clerks II: A Re(tarded) View / Miramax 2006 / by Χρήστος Αναγνώστου.
Αν οι λέξεις “Quick-mart” και “Snoochie-Boochies” δεν σας λένε τίποτα σταματήστε την ανάγνωση εδώ και πηγαίνετε να δείτε το Clerks. Προσοχή όχι το Clerks I, δεν υπάρχει κάτι τέτοιο, απλά πείτε στον τύπο στο video-club (ή DVDάδικο όπως σας βολεύει να το λέτε) ότι θέλετε εκείνη την ταινία με τον τύπο που δουλεύει στο μινι-μάρκετ και έχει κάτι καλές ατάκες και κάτι κουλά άτομα για φίλους. Αν τώρα ο τύπος μείνει με το στόμα ανοιχτό γράψτε στο Google το όνομα Kevin Smith and you’ve just unleashed hell upon you…

Η συνέχεια του κλασικού Clerks είναι ένα κλασικό δείγμα ταινίας που θάφτηκε από την ελληνική διανομή. Αν έχετε καταλάβει εδώ και τόσα χρόνια τα παλικάρια που είναι και καλά υπεύθυνοι πετάνε πολλά από τα καλοκαιρινά χιτς του εξωτερικού στα σκουπίδια με την δικαιολογία ότι: «Το καλοκαίρι ο κόσμος δεν πάει σινεμά» . Ουσιαστικά τους έρχεται πιο φτηνά να σου ξανασερβίρουν παλιές καλές χειμερινές πατάτες. Άσε που με το να ανοίγουν τέσσερις ταινίες το μήνα ελέγχουν τα εισιτήρια και κάνουν επιτυχίες κάποιες φρέσκες πατάτες. Τέλος πάντων πλατειάσαμε για μια ακόμη φορά.

Το πρώτο Clerks ήταν μια ανεξάρτητη παραγωγή του Kevin Smith που γνώρισε σχεδόν τρελή επιτυχία και του άνοιξε τις πόρτες του Hollywood. Στην πορεία ακολούθησαν διάφορες ταινίες με πάνω κάτω τους ίδιους χαρακτήρες  η τουλάχιστον έχοντας περάσματα από αυτούς σε διάφορα επίπεδα ανάλογα με τα γούστα του καθενός. Κάποιες από αυτές πλησίασαν αλλά καμία δεν έφτασε το επίπεδο της πρώτης. Μετά λοιπόν από το αποτυχημένο Jersey Girl και αφού του είχαν κόψει και τους Clerks ως κινούμενα σχέδια ο Smith τολμάει το sequel that can make him or break him.

Το τι συμβαίνει λοιπόν είναι σχετικά αυτονόητο. Η επιτυχία της πρώτης ταινίας βασίζεται στους πρωτοτύπους διαλόγους καθώς και στους χαρακτήρες της όπως ο Dante, o Randall και φυσικά o Jay και ο Silent Bob (παιγμένος από τον ίδιο τον Kevin Smith ). Στην δεύτερη προσπάθεια οι χαρακτήρες βρίσκονται και πάλι εδώ 10 χρόνια μεγαλύτεροι το ίδιο losers όπως στην πρώτη ταινία με σχεδόν τις ίδιες ανησυχίες ανασφάλειες και προβλήματα . Οι διάλογοι είναι αρκετά δυνατοί πχ ‘The Unholiest Act’ και σίγουρα υπάρχουν αθάνατες ατάκες σεναριακά όμως κάπου χάνει. Υπάρχουν κάποιες μικρές κοιλιές καθώς και “too much of a good thing” μερικές φορές. Τα μουσικά περάσματα και τα διάφορα χορευτικά άλλες φορές λειτουργούν ως γεμίσματα και άλλες ανεβάζουν την ταινία με το παραπάνω.

Μιας και πιάσαμε την μουσική μπορούμε να πούμε ότι το soundtrack της πρώτης ταινίας πήγαζε αρκετά από την μουσική αναστάτωση των πρώτων χρόνων της δεκαετίας του 90 ενώ αυτό καταφεύγει περισσότερο σε εφηβικά βιώματα του ίδιου του Smith. Με αποτέλεσμα να ακούμε κομμάτια από Simple Minds, King Diamond, ABC αλλά και Samantha Fox.

Όπως έχει παραδεχτεί και ίδιος άπειρες φορές για τις ταινίες του εμπνέεται από την ζωή του κάτι που είναι ολοφάνερο και σε αυτήν. Υπάρχουν αναφορές σε υπερήρωες κόμικς, στα Star Wars καθώς και εισαγωγές νέων στοιχείων όπως το Internet, οι Transformers. Το αποτέλεσμα είναι σίγουρα κάτι παραπάνω από απολαυστικό για τους fans και μια περίεργη κωμωδία για όλους τους υπόλοιπους.

Εσκεμμένα δεν αποκάλυψα παρά ελάχιστες λεπτομέρειες για την υπόθεση του Clerks II γιατί πιστεύω ακράδαντα ότι ο καλύτερος κριτής του καθενός είναι ο εαυτός του οπότε καλή διασκέδαση παιδιά και αν δεν σας αρέσει στείλτε μου ένα hate-mail για να νιώσω σπουδαίος επειδή με διαβάζει ο κόσμος….
Ως τότε…
Snoochie-Boochies!!!