We are all tool hookers…
Η φετινή συναυλία των Tool μαζί με τους Mastodon φάνταζε σαν το καλύτερο Χριστουγεννιάτικο δώρο για τους φίλους της σκληρής μουσικής. Δυστυχώς όμως η άθλια διοργάνωση της έμελε απλά να προσθέσει ένα ακόμη φιάσκο (ίσως και το μεγαλύτερο της φετινής χρονιάς) στην ιστορία των γελοίων εταιρειών που διοργανώνουν συναυλίες στην χώρα μας.

Το μόνο που τηρήθηκε σχετικά στην ώρα του ήταν το πρόγραμμα που είχε αναρτηθεί στο site της εταιρίας. Οι πόρτες άνοιξαν με σχετική καθυστέρηση και ο κόσμος ταλαιπωρήθηκε υπερβολικά μέχρι να μπει στο χώρο. Περίπου είκοσι λεπτά έπρεπε να περιμένουμε αντίστοιχα σε δυο διαφορετικούς ελέγχους για να μπούμε μέσα. Μεγάλο κομμάτι του κόσμου ενώ ήταν εκεί κατά τις οχτώ παρά  δεν μπήκε παρά μόνο στα μέσα του σετ των Mastodon. Επίσης με το που άρχισαν να παίζουν οι Mastodon έγινε ένα σχετικό ‘ντου’ στον δεύτερο έλεγχο από ανθρώπους που είχαν ήδη εισιτήρια μόνο και μόνο για να μπορέσουν να δουν ένα από τα δυο συγκροτήματα για τα οποία είχαν πληρώσει.

Μάταια όμως μιας και μπαίνοντας πλέον μέσα εκτός από τον άθλιο ήχο συνειδητοποιούσες ότι η σκηνή είναι τόσο χαμηλά ώστε να βλέπουν μόνο όσοι είχαν ύψος πάνω από 1.90. Ο μέσος όρος δηλαδή είχε δυο επιλογές, είτε να είναι πολύ πίσω και να μην ακούει καλά ή να είναι πολύ μπροστά με τους γνωστούς κινδύνους του στραπατσαρίσματος κλπ.

Η φοβερά άθλια ακουστική του εντελώς ακαταλλήλου χώρου έθαψε σε τόσο μεγάλο βαθμό τον ήχο Mastodon που ακόμη και οι ίδιοι αναρωτιόντουσαν μεταξύ τους για τον αν ακούει ο ένας τον ήχο του άλλου. Φοβερό έγκλημα μιας και είχαμε ένα από τα καλύτερα συγκροτήματα στον χώρο και ειλικρινά δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε τι παίζουν από τον τρίξιμο και τον αντίλαλο του υπόστεγου που μας είχαν βάλει.

Είπαμε να πιούμε και μια μπύρα η οποία μας κόστισε άλλη μισή ώρα από την ζωή μας και ήταν και χλιαρή. Μετά από τόση απογοήτευση και κακομεταχείριση δεν ασχοληθήκαμε καν με το merchandise και απλά πιάσαμε μια γωνιά περιμένοντας το σετ των Tool. Η απορία πλέον ήταν μια, θα κατάφερνε το δεύτερο σχήμα της βραδιάς να βγάλει καλό ήχο εκεί μέσα;

Μετά από δυο, τρεις εκνευριστικές παρατηρήσεις σχετικά με το κάπνισμα και την απαγόρευση χρήσης φωτογραφικών μηχανών οι Tool βρίσκονταν επί σκηνής. Οι πρώτες νότες του Stinkfist μας προϊδέασαν για ένα best of καλοζυγισμένο σετ. Η αλήθεια είναι ότι κάτι τέτοιο δεν συνέβη και τα 2/3 της συναυλίας αφιερώθηκαν εξολοκλήρου στον νέο δίσκο. Το αποτέλεσμα ήταν κάποιες σχετικές κοιλιές στο όλο πρόγραμμα ειδικά σε κομμάτια όπως το 10.000 Days. Δυστυχώς παρά τις ελπίδες που έτρεφα τα νέα κομμάτια δεν στέκουν ισάξια με τα παλαιότερα. Όχι ότι οι tool δεν είναι άψογοι τεχνίτες αλλά ο περισσότερο ταξιδοψυχεδελικός χαρακτήρας των νέων κομματιών δεν μπορώ να πω ότι συνεπήρε το κοινό σε απίστευτο βαθμό. Φοβερό το light show αλλά ακόμη και ο διπλανός μου που σε κάθε νότα έλεγε «Τέλειο, φίλε, φοβερό» κάποια στιγμή αναφώνησε «Φτάνει πια με τις μπαλάντες.»

O Keenan εμφανίστηκε με φωσφοριζέ φούτερ στην αρχή για να μείνει ημίγυμνος μετά από λίγο. Έκανε κάποια από τα κλασικά του κόλπα: τραγούδι με την πλάτη γυρισμένη στο κοινό, καθώς και μέσα από μάσκα αεριων. Αναρωτιέμαι αν την πετσέτα που κράταγε μπροστά στο πρόσωπο του ο κάποιες στιγμές την είχε λόγω του καπνού ή ήταν μέρος του show. Γενικά το συνολικό θέαμα ήταν άψογο. Ο ήχος δυστυχώς αρκετά μπουκωμένος αλλά το συγκρότημα δεν φταίει σε τίποτα για αυτό. Ο χώρος επαναλαμβάνω ήταν μια γελοιότητα εντελώς ακατάλληλος για συναυλία. Μια από τις καλύτερες στιγμές τις βραδιάς ήταν όταν οι Tool μοιράστηκαν την εκτέλεση του Lateralus με τα μέλη των Mastodon. Ήταν και η μόνη φορά που ακούσαμε καθαρά τους Mastodon.  Το όλο σετ διάρκεσε κάτι λιγότερο από 1 ώρα και 40 λεπτά (χωρίς τα 3 ενδιάμεσα διαλλείματα) και έκλεισε με το Ænima.

Ανάμεσα στα αλλά ακούσαμε και τα: Schism, Forty Six & 2, Lost Keys, Roseta Stoned, Vicarious.

Επίλογος.

Την πρώτη φορά που είδα τους Tool το 2001 τα αλλά παιδιά που ήταν μαζί έλεγαν ότι το 1996 που τους είχαν δει αυτοί ήταν καλυτέρα. Δεν μπορούσα με τίποτα να καταλάβω τι εννοούσαν τότε. Τώρα όμως την τρίτη φορά νομίζω πλέον ότι γνωρίζω. Οι Tool τώρα σαν μπάντα είναι πιο προσιτοί και φιλικοί απέναντι στον κόσμο τους. Ο Maynard James Keenan μέχρι που μας μίλησε και έκανε κάποιο σχετικό χιούμορ. Από την άλλη όμως είναι και πιο επαγγελματίες με αποτέλεσμα να προωθούν περισσότερο το νέο τους έργο σε σχέση με το παλαιότερο. Το αποτέλεσμα είναι ότι έθαψαν πολλά από τα καλά τους κομμάτια καθώς και ολόκληρο το Undertow (για το Opiate δεν τίθεται θέμα ξέραμε ότι δεν θα έπαιζαν τίποτα από εκεί όπως και να έχει).  Δυστυχώς λοιπόν ενώ η μπάντα είναι πιο δεμένη από ποτέ ακόμη και τα δυνατά κομμάτια του νέου δίσκου όπως το Vicarious δεν θα μπορέσουν ποτέ να αντικαταστήσουν ένα τραγούδι τύπου Sober. Πολύ καλή συναυλία λοιπόν (υπό τις τρελά άθλιες συνθήκες που την παρακολουθήσαμε) αλλά όχι και η καλύτερη.

Χρήστος Αναγνώστου.