Εντυπώσεις και σκέψεις δύο μήνες μετά τη συναυλία των Mecano στην Αθήνα.

Η μουσική κι οι στίχοι προσαρμόζονται και συναρθρώνονται σαν κομμάτια «μεκανό».

Πριν τα Lego, εκεί γύρω στα μέσα της δεκαετίας ‘60 υπήρχαν τα μεκανό, κάτι περισσότερο από παιδικό παιχνίδι, για τους λάτρεις, παιδιά και μεγάλους, των κατασκευών: Πολύχρωμες μεταλλικές λάμες διαφόρων μεγεθών με τρύπες σε όλο το μήκος τους, στις οποίες μπορούσες να προσαρμόσεις, συνδυάζοντας και βιδώνοντας κατάλληλα, άλλα μεταλλικά κομμάτια, και να κάνεις διάφορες κατασκευές.

Από κάποια ιδέα ή ερέθισμα σχετιζόμενα με το παιχνίδι εμπνέεται ο Dirk Polak τη δημιουργία του ομώνυμου συγκροτήματος από την Ολλανδία, γύρω στα 1977.  Τα υπόλοιπα μέλη αυτού ήταν οι Pieter Kooyman (κιθάρα), Cor Bolten (κιθάρα, πλήκτρα, βιολί, μαντολίνο, πιάνο)  – Ton Lebbink (ντραμς)- Tejo Bolten (μπάσο, κλαρινέτο, μαντόλα).

Σαφώς επηρεασμένοι από την πανκ εποχή, οι Mecano, ωστόσο, θα μπορούσαν να θεωρηθούν εκπρόσωποι του new wave. Έχοντας αφήσει πίσω τους την ωμότητα του πανκ ήχου, προσπαθούν πλέον να χρωματίζουν τις δημιουργίες τους με ασυνήθιστες κιθαριστικές μελωδίες ενταγμένες στην δυναμική ρυθμικότητα των κρουστών και την δραματουργική επιβλητικότητα του μπάσσου, ενώ όλα αυτά λειτουργούν σε ένα ποιητικό συνθετικό και στιχουργικό περιβάλλον που ηλεκτρίζει…
Στη γραφή των στίχων του ο Dirk Polak έχει επηρεαστεί από καλλιτέχνες όπως Andre Breton, Paul Eluard και κυρίως το Ρώσο ποιητή Mayakofsky.

– The Lost Echoes Team –

“Escape the human myth”
A trip to the world of Mecano…
11/07/2006 Ντέμης “de ville” Μπίθας.

Όταν άκουσα ότι θα εμφανιστούν οι Mecano στο RockWave, το πρώτο που σκέφτηκα ήταν ότι σίγουρα θα επρόκειτο για εκείνους τους άθλιους Ισπανούς που γνωρίσαν επιτυχία (?) την προηγούμενη δεκαετία, και σίγουρα όχι για τους “πραγματικούς” Μecano, ένα από τα σπουδαιότερα συγκροτήματα των αρχών της δεκαετίας του 80′, οι οποίοι μαζί με τους Minimal compact, αποτέλεσαν τους κυρίους εκπροσώπους της post punk/dark wave σκηνής των Κάτω Χωρών. Δυστυχώς και οι δύο δεν έτυχαν ευρύτερης αναγνώρισης, καθώς η πιο φιλοσοφημένη και ενίοτε πολιτικοποιημένη- αν και αρκετά σκοτεινή – εκδοχή τους για το post punk, ξένιζε το κοινό του “χώρου”, που ήταν περισσότερο εξοικειωμένο με τα ακούσματα της αγγλικής σκηνής. Γι’ αυτό η ιστορία και των δύο ήταν τόσο σύντομη…

Έτσι, λοιπόν, πιο πιθανό μου φαινόταν να δω τον Ian Curtis ζωντανό στην σκηνή με τους New Order,παρά τον Dirk Polak με τους Mecano, μετά από 25 χρόνια μουσικής-τουλάχιστον-σιωπής. Κατά συνέπεια, οφείλω να ομολογήσω ότι δεν είχα καν ιδέα ότι είχαν κυκλοφορήσει ήδη ένα νέο album.

To εισιτήριο το έβγαλα τελευταία στιγμή, φοβούμενος μια πιθανή ακύρωση, όπως συνέβη με τους chameleons το ‘03, την Siouxsie το ‘02 και πολλούς άλλους, γιατί δεν υπήρχε περίπτωση να πάω στο Terra Vibe για τους υπόλοιπους. Kαι πηγαίνω, λοιπόν, στην Μαλακάσα, για να ακούσω επιτέλους live τα αγαπημένα τραγούδια που “στοίχειωσαν” την εφηβεία μου, όταν είχα αρχίσει να εισέρχομαι στα σκοτεινά μονοπάτια του γοητευτικού χώρου του dark wave…

Με το που άνοιξαν  οι πόρτες και προχωρήσαμε στο χώρο του φεστιβάλ, λίγο πιο πέρα διακρίνω τον Dirk Polak και τον Tejo Bolten να περιφέρονται ανάμεσα στους κοινούς θνητούς, αλλά φυσικά να μην τους δίνει κανείς σημασία. Η συνάντηση και η γνωριμία μαζί τους συγκινητική… (πολλά thanks στην Κατερίνα που είχε φωτογραφική μηχανή και βγήκαμε δυο-τρεις φωτογραφίες).

Όταν τους λέω ότι ήρθαμε γι’αυτούς και μόνο γι’αυτούς στο RockWave, ο Dirk φαίνεται να τα χάνει! Μου εκμυστηρεύεται (!!) την set list και απογοητεύομαι λίγο που θα παίξουνε κυρίως τα καινούρια κομμάτια και μόνο τέσσερα από τα παλιά. Που να ήξερα μετά… .

Tελειώνει λοιπόν το πρώτο group και η αγωνία κορυφώνεται μέχρι να ανέβουν στην σκηνή οι ιπτάμενοι Ολλανδοί. Στην κυριολεξία ιπτάμενοι, αν και στο τέλος ιπτάμενοι γίναμε εμείς! Όλοι ήταν ντυμένοι στα μαύρα θυμίζοντας μας το ένδοξο παρελθόν τους, και μόνο ο Dirk εμφανίζεται με ριγέ πουκάμισο, σκισμένο jean και σανδάλια! Ένας απλός, ειλικρινής και “πραγματικός” καλλιτέχνης πέρα από κάθε image και δήθεν .Όλοι τους κοιτάνε σαν εξωγήινους, εκτός από-δυστυχώς-ελάχιστους που τους ξέρουν. Ίσως, αν αντί για τους Mecano έπαιζαν για πολλοστή φορά οι Diary of Dreams ή οι Death in June, οι “εκπρόσωποι (!)” του χώρου να συνέρρεαν στην Μαλακάσα…

Και ξεκινούν, λοιπόν, με ένα καινούριο κομμάτι, συνεχίζουν με ένα δεύτερο, με ένα τρίτο κ.τ.λ. Κι όμως εκεί που περίμενα να ακούσω με τόση λαχτάρα τα παλιά, άρχισα να εύχομαι να μην σταματήσουν ποτέ να παίζουν το νέο υλικό. Το ένα καλύτερο από το άλλο. Ο ήχος βέβαια αρκετά διαφορετικός, πιο φρέσκος, αρκετά ambient ίσως, γενικά σύγχρονος, χωρίς όμως να λείπουν τα γνώριμα στοιχεία, το μπάσο, τα αναλογικά synths, η κιθάρα χωρίς τα πολλά εφέ. Και πάνω απ’όλα η φωνή… Δεν ξέρω αν θα ακουγόμουν υπερβολικός αν έλεγα ότι ήταν δέκα φορές πιο καλή, πιο διαυγής και πιο μελωδική από τότε. Και έρχεται η ώρα των Μeccano, Permanent Revolt, Note of a stroll in spring και μια πιο mainstream αλλά εκπληκτική εκδοχή του Untitled για το τέλος. Μια ώρα – ίσως και λιγότερο – μόνο…Μια ώρα όμως γεμάτη ενέργεια, δάκρυα και συγκίνηση. Και πάντα το φάντασμα του dark wave να πλανάται, υπενθυμίζοντας όλο και πιο πολύ την τεράστια απόσταση – χωρίς να θέλω να γίνω αφοριστικός – που υπάρχει ανάμεσα στους “διαδόχους” της dark wave/gothic σκηνής και το πνεύμα, την φιλοσοφία, το image, αλλά κυρίως την ΜΟΥΣΙΚΗ της σκοτεινής δεκαετίας του ‘80. Και μετά τους Mecano φεύγω…

Επιστροφή. Ηλιοβασίλεμα και το CD τους, που μόλις αγόρασα από το περίπτερο του Terra Vibe, παίζει στο repeat. Η απόλυτη μουσική, αλλά και θλιμμένη διαδρομή. Εκείνη την ώρα πρέπει να έπαιζαν οι Dandy Warhols και μετά θα έβγαιναν οι Franz Ferdinand. Τι να μου πουν…;

Thank you, Dirk.

“Love you one in a million
you’re sensual and exciting, perfect company to glamourise
love you out of a million
you’re assertive, full of desire to fly instantly to paradise
but your enduring spit of fire…” (“Love you One in a Million”, from “Snake Tales for Dragon Lyrics”)

Setlist:

1.    Dusty Soul
2.    Treasure Lost and Found
3.    Drag On
4.    Excluded from the Heart
5.    Saint of Sorrow
6.    Meccano
7.    Permanent Revolt
8.    Note of a Stroll in Spring
9.    Clarity I Guess
10.  Untitled

Mecano Official Website: http://www.mecano.ws/