Πόσο καιρό σας παίρνει συνήθως για να ξεπεράσετε κάτι; Έμενα μου πήρε σχεδόν μια δεκαετία να ξεπεράσω το γεγονός ότι οι Pearl Jam δεν είχαν την πορεία που ήθελα. Δεν άντεχα την σκέψη ότι αυτή η μπάντα θα παρέμενε για πάντα το συγκρότημα των δυόμιση άλμπουμ. Αυτός ο διχασμός είναι παγκόσμιος ανάμεσα στου fans τους, ακόμη και οι ίδιοι τους χωρίζουν σε αυτούς της προ και μετά Vitalogy εποχής. Για να είμαι ειλικρινής προσωπικά εγκατέλειψα κάπου στο No Code. Από κει και μετά έπαψαν να με ενδιαφέρουν οι νέες τους κυκλοφορίες. Τις άκουγα δηλαδή αλλά χωρίς να περιμένω τίποτα. Έτσι και μ’αυτόν τον δίσκο ήρθε στα χέρια μου και κάποια στιγμή άνεσης μπήκα στην διαδικασία της ακρόασης του.
Το να περιμένεις από κάποιον να παίζει 15 χρόνια τα ίδια πράγματα και με την ίδια ένταση το θεωρώ παράλογο Δόξα το Θεό παραδείγματα τέτοιου τύπου υπάρχουν άπειρα στην χώρα μας π.χ. Κατσιμίχας ή και έξω (βλέπε New Order). Κανένα κομμάτι (παλιό ή καινούριο) από τους δυο προηγούμενους δεν μου κάνει αίσθηση πλέον. Ειδικά μάλιστα όταν προσπαθούν να το “εκτελέσουν” ζωντανά. Έτσι λοιπόν σε αυτόν το δίσκο δεν θα βρούμε πουθενά το Jeremy ή το Alive. Αυτά έφυγαν δίνοντας την θέση τους στο “Life Wasted” ή το “World Wide Suicide” πιο χαλαρά αλλά τελικά ίσως και πιο ταιριαστά για την εποχή μας.
Στις αρχές του ’90 οι Pearl Jam δήλωναν ότι επαναστατούσαν ενάντια στην κοινωνία, στην πορεία η κοινωνία τους έφτυσε (βλέπε υπόθεση Ticketmaster) αλλά οι ίδιοι το παλεύουν ακόμη και τώρα. Δίνουν το βιντεοκλίπ τους στο Google για περιορισμένο δωρεάν downloading. Σε αυτό τον δίσκο τα λένε στα ίσα στον Bush “World Wide Suicide”, μιλάνε για κοινωνικά προβλήματα “Unemployable”, αλλά και προσωπικά κολλήματα “Life Wasted” . Όλα αυτά όμως ήταν αναμενόμενα ας δούμε όμως αν και το μουσικό κομμάτι του δίσκου ακολουθεί την σχετικά σταθερή πορεία των δύο προηγούμενων κυκλοφοριών του σχήματος
Τα πρώτα δύο τραγούδια ανταγωνίζονται το ένα το άλλο για το ποιο είναι το καλύτερο σινγκλ. Το “Comatose” που ακολουθεί είναι και η πιο σκληρή στιγμή του δίσκου θυμίζει παλιές καλές εποχές αλλά η φωνή του Vedder δεν έχει τόση οργή πλέον μάλλον περισσότερη απόγνωση/αγανάκτηση βγάζει. Το “Severed Hand” ξεκινάει με τα πρώτα φωνητικά να μας χαλαρώνουν ενώ τα δεύτερα να μας κουρδίζουν Στην πορεία τα βρίσκουν και μάλιστα αλλάζουν θέσεις κανα δυο φορές. Λίγο πριν το τέλος οι τόνοι πέφτουν παραπλανητικά για να μας αποχαιρετήσουν δυνατά οι κιθάρες Στην συνέχεια μοιάζουν πολύ με τους παλιούς κακούς εαυτούς τους. Έτσι χωρίς να’ναι άσχημο το “Marker in the Sand” θυμίζει έντονα τα μπαλαντοειδή single από τους δίσκους τους που μαζεύουν σκόνη στο ράφι. Προετοιμασία ήταν όμως για το πολύ χαμηλών τόνων “Parachutes” το όποιο αν δεν το πάρεις στα σοβαρά και βάλεις τα κλάματα μάλλον θα το αφαιρέσεις από την playlist σου μετά την πρώτη ακρόαση. Δυστυχώς μαζί το “Unemployable” του οποίου η αρχή θυμίζει υπερβολικά επικίνδυνα πολύ γνωστό κομμάτι, είναι τα πιο αρνητικά σημεία του cd το οποίο θα λειτουργούσε μάλλον καλύτερα χωρίς αυτά.
Περνάμε λοιπόν στο δεύτερο μισό αυτής της κυκλοφορίας. Οι τόνοι ανεβαίνουν πάλι με το “Big Wave” για να ξαναχαθούν στην άβυσσο του “Gone”. Εδώ παρατηρούμε την άψογη χρήση της φωνής του Eddie σε τρεις διαφορετικούς τόνους ανάλογα με το σημείο του τραγουδιού. Τρία σε ένα λοιπόν, ίσως για αυτό μετά από δω να δυσκολεύεσαι να δώσεις προσοχή στο τι ακολουθεί. Η πενήντα δευτερολέπτων εκδοχή του “Life Wasted” στο “Wasted Reprise” σε χτυπάει πιο άσχημα από το ίδιο το single και σίγουρα έχει παραπάνω λόγο ύπαρξης από ότι ένα απλό γέμισμα. Με το “Army Reserve” οι μουσικοί ροκίζουν οπισθοδρομικά προς τα μπρος αφήνοντας τα φωνητικά ως το μόνο σταθερό σημείο του συγκροτήματος. Στο “Come Back” δεν δηλώνουν κάτι ιδιαίτερο έτσι το αφήνουμε για να συνεχίσουμε με το “Inside Job” που σχεδόν κλείνει τον δίσκο (μιας και έχουμε και ένα μελωδικό πέρασμα δέκα δευτερολέπτων κάτι σαν το τέλος του “Wasted Reprise”). Εδώ συναντάμε μια μουσική αναδρομή σχεδόν όλης της πορείας τους μέσα σ’ένα κομμάτι.
Αν και σχετικά άνισος σαν δίσκος την πρώτη φορά που είδα τους Pearl Jam παρακάλαγα μην τυχόν θυμηθούν και παίξουν κάποιο από τ’αγαπημένα μου κομμάτια Αυτήν την φορά δεν έχω καμία αμφιβολία μιας και μερικά πλέον είναι μέσα από αυτόν.
Pearl Jam – Pearl Jam
1. Life Wasted
2. World Wide Suicide
3. Comatose
4. Severed Hand
5. Marker In The Sand
6. Parachutes
7. Unemployable
8. Big Wave
9. Gone
10. Wasted Reprise
11. Army Reserve
12. Come Back
13. Inside Job
Χρήστος Αναγνώστου
Βαθμολογία:7
Σχολιάστε