Όταν μιλάμε για αφορισμούς δεν εννοούμε πάντα τις θρησκευτικές επιπλήξεις με σκοπό την απόσπαση μέλους από τη θρησκευτική κοινότητα στην οποία ανήκει. Αφορισμοί είναι και οι σύντομες αλλά περιεκτικές διατυπώσεις που μπορούν να λάβουν, μεταξύ άλλων, λογοτεχνική μορφή, ενώ εκφράζουν ένα εύρος νοημάτων. Οι σύντομες αυτές διατυπώσεις «αρκούν για να αποβούν ισόβιο φυλακτό ενός ανθρώπου».

«Ένας αφορισμός δεν συμπίπτει ποτέ με την αλήθεια, αφού αντιστοιχεί είτε σε μισή αλήθεια είτε σε μιάμιση αλήθεια.» (Karl Krauss)

Δέκα πλην ένας μουσικοί αφορισμοί σε διαγραμματικό άξονα

1. Εν αρχή η σιωπή. Κι η σιωπή έγινε ήχος. Κι ο ήχος έγινε τραγούδι,το αρχαιότερο μέσο καλλιτεχνικής έκφρασης για την ανθρώπινη φωνή. Η κοσμογονία της μουσικής σύμφωνα με την παραπάνω εκδοχή αναδεικνύει αβίαστα το συνώνυμο της μουσικής: άδουσα σιωπή.

2. Κι ο Απόλλωνας – Ήλιος χάρισε  στον Ορφέα, το γιο του από τη μούσα Καλλιόπη, τη λύρα του, με την οποία ο Ορφέας μπορούσε να υποτάσσει τη φύση στη μελωδία και να σαγηνεύει ακόμη και τους θεούς του Κάτω Κόσμου. Η ορφική λύρα έγινε αστερισμός στον ουρανό από το Δία,δίπλα στους καταστερισμένους ήρωες της μυθολογίας, για να θυμίζει την αξία της μουσικής ως δύναμης, με την έννοια της επενέργειας και της επιβολής. Όσοι, λοιπόν, κοιτούν τ’αστέρια, υποψιάζονται το ρυθμό της κοσμικής αρμονίας.

3. Ο Ορφέας ήταν μουσικός και ποιητής, γιατρός, μάγος και προφήτης. Η μουσική ποιεί διά του ρυθμού, θεραπεύει και καθαίρει, μαγεύει και προλέγει. Ανήκει στο μέλλον, γιατί το προαναγγέλλει ενεργοποιώντας τη φαντασία σε μουσική κλίμακα.

4. Η μουσική είναι αλήθεια, διότι η φαντασία βρίσκει το αληθινό, χωρίς να μας αποσπά στο χώρο του φανταστικού. Είναι το άλμα του παρόντος στο μέλλον, καθώς μετράει το χρόνο πριν την αιωνιότητα.

5. Η μουσική έχει τη δική της εσωστρέφεια. Δεν παραδίνεται εύκολα στον ακροατή της μας λέει ο Θανάσης Χατζόπουλος. Είναι τυραννικός εραστής με το δικό της βασίλειο στον έρωτα.

6. Οι Σειρήνες χαιρετούν τους ναυαγούς μ’ απλωμένα τα χέρια και υψωμένη τη φωνή στη μετακύμια γαλήνη. «Αιτία ελομένου», όπως θα έλεγε ο Πλάτωνας, κι ο καθένας έχει τη δική του ευθύνη στην άρνηση ή στην παράδοση στο τραγούδι των Σειρήνων.

7. Η μουσική δημιουργία  αφήνει πάντα κάτι ανολοκλήρωτο. Γι’αυτό και διαρκεί, όπως το πάθος δυο εραστών που αποχωρίζονται αναπάντεχα και βίαια. Έχει η μουσική το βιορυθμό των κυμάτων που δεν αγγίζουνε ποτέ στεριά.

8. Η μουσική ανατρέπει, γιατί αποτελεί μεταρσίωση στο όνειρο. Αναδιατάσσει την πείρα και τις αισθήσεις με αναγωγή της πραγματικότητας στο όνειρο.

9. Η μουσική είναι συστατικό της ζωής, γιατί υπάρχει δια του ρυθμού. Ο σπλαγχνικός ρυθμός είναι ο ρυθμός της καρδιάς και της αναπνοής. «Τελειώνοντας ο ρυθμός, τελειώνει κι η ζωή μας».