Μπορεί η νέα δουλειά των Schiller να λέγεται “Tag und Nacht” (Μέρα και νύχτα), αλλά μην περιμένετε να είναι και στην κυριολεξία η μέρα με τη νύχτα σε σχέση με τα προηγούμενα albums τους. Είναι πλέον κάτι παραπάνω από φανερό ότι ο Christopher von Deylen έχει επιλέξει ένα συγκεκριμένο (μουσικό) μονοπάτι και συνεχίζει να βαδίζει πάνω σ’αυτό, απολαμβάνοντας μεν την ασφάλεια που αυτό παρέχει, φλερτάροντας δε με τον κίνδυνο να κουράσει…
Και μπορεί η λεγομενη “δοκιμασμένη συνταγή” να φαίνεται οτι “σπάει” λίγο από τη μή χρήση – αυτή τη φορά – του δημοφιλούς από τους ‘Wolfsheim’ Peter Hepner, αλλά κι αυτό δεν είναι αρκετό για να γράψει μια πραγματικά νέα σελίδα στην μουσική διαδρομή του γερμανικού project.
Η επανάληψη – στα μουσικά πάντα δρώμενα – ως τακτική μπορεί να έχει καλά, αλλά μπορεί και να έχει άσχημα αποτελέσματα. Θέμα γούστου είναι. Άλλες φορές κουράζει, κι άλλες φορές επικαλείται από πολλούς με νοσταλγία όταν οι πειραματισμοί είναι αποτυχημένοι και το “διαφορετικό – καινούριο” φαίνεται ξένο και πνιγμένο στη μετριότητα.

Ένα από τα κομμάτια που μπορεί να ξεχωρίσει κανείς είναι το “Falling”. Υπέροχος συνδυασμός ονειρικής μουσικής και φωνητικών από την Moya Brennan των Clannad (πολλοί θα τους γνωρίζουν από την μικρή αλλά ξεχωριστή συμμετοχή τους στο soundtrack του “The Last Of The Mohicans”). Αρκετά ενδιαφέρον είναι και το “Sleepy Storm”, όχι τόσο ως σύνολο αλλά κυρίως για τα ξεχωριστά φωνητικά της Jette von Roth που θα μπορούσε πει κανείς ότι εδώ θυμίζουν κάτι μεταξύ Bjork και Karin Dreijer (The Knife, Royksopp).
Μία ακόμα από τις καλές στιγμές του “Tag und Nacht” είναι το “Die nacht … du bist nicht allein”. Τα φωνητικά του Thomas D (από τους Die Fantastischen Vier – το πρώτο ίσως γερμανικό Hip Hop group) δίνουν την άισθηση οτι έχουν ξεπηδήσει από κάποιο Hip Hop track, ενώ τα πολύ γλυκά γυναικεία συμπληρώνουν με όμορφο τρόπο το κομμάτι που μέσα από αυτό το συνδυασμό βγάζει – αν μη τι άλλο – μια σχετική πρωτοτυπία. Στο “Der Tag… Du bist erwacht” τρόπον τινά “συμπλήρωμα” (νοηματικά) στο προηγούμενο κομμάτι, έχουμε φωνητικά πάλι από την Jette von Roth (αυτή τη φορά στη γερμανική γλώσσα) με το αποτέλεσμα να είναι απλά συμπαθητικό. Στο “I Know” η Kim Sanders κάνει φιλότιμη προσπάθεια να δώσει χαρακτήρα στη σύνθεση των Schiller, ενώ – φυσικά – δεν λείπουν και τα πολλά (ως συνήθως) intrumental κομμάτια, όπως είναι τα “Berlin Bombay”, “Nachtflug”, “Jahresringe”, “Eine Stunde”, “Lichtwerk” και “Morgentau”, κ.α. που στην πλειονότητά τους είναι απλά ενδιαφέροντα αλλά για κάποιον μυημένο από καιρό στον κόσμο των Schiller μάλλον δεν περιλαμβάνουν κάτι καινούριο και ξεχωριστό. Το “Morgentau” είναι ίσως και το πιο ενδιαφέρον απ’αυτά. Λέτε να “φταίει” το ότι εδώ έχει βάλει το χεράκι του και ο Mike Oldfield;

Στο δεύτερο CD της limited έκδοσης μπορεί κανείς να βρεί μέσα στ’αλλα και το “Tired of being alone” με φωνητικά από την Tarja Turunen, που μάλλον αποτελεί και το καλύτερο track του όλου εγχειρήματος, ενώ αρκετά αξιοπρεπές είναι και το “More” με την γνωστή Milu.

Το “Tag und Nacht” δεν είναι κακό album. Είναι αν μη τι άλλο αρκετά ενδιαφέρον, πριν βγάλει όμως κανείς συμπέρασμα πρέπει νομίζω να λάβει υπόψη, πού ακριβώς απευθύνεται. Διότι ίσως να μπορεί να προσφέρει πολλά σε κάποιο “νέο” ακροατή των Schiller, αλλά για όσους έχουν ακολουθήσει από κοντά την πορεία του Christopher von Deylen τα τελευταία χρόνια, μάλλον αποτελεί μια “ασφαλή” συνέχεια, χωρίς (τα απαραίτητα μερικές φορές) καινούρια στοιχεία και εκπλήξεις.

Schiller – Tag und Nacht

Willkommen / Nachtflug / Die Nacht… Du bist nicht allein / What’s Coming / Sonnenaufgang / Miles And Miles / Schritt der Zeit / I Know / Morgentau / Berlin Bombay / Der Tag… Du bist erwacht / Lichtwerk / Falling / Jahresringe / I Saved You / Irrlicht / Feuerwerk / Sleepy Storm / Eine Stunde

Released October 2005 (GER) / Island (Universal)