Επιτέλους, μετά από τόσο καιρό θα γράψω σχόλια για συναυλία με πραγματική όρεξη!

“…It’s a question of lust
It’s a question of trust
It’s a question of not letting
What we’ve built up
Crumble to dust
It is all of these things and more
That keep us together…”

Το κομμάτι επιμένει να ταλαιπωρεί τους μηχανισμούς καταπράυνσης της ήδη ‘καλοσχηματισμένης’ νοσταλγίας μου….

Ποιά άλλα;; Behind the wheel! Πόσες φορές το έχω ακούσει;;; Κι όμως η ξεσηκωτική δυναμική του στην LTU arena δε συγκρίνεται με καμία άλλη προηγούμενη απόδοση του κομματιού!

Precious: Τελικά, η φωνή του Dave παραπέμπει σε έναν καθηλωτικό συνδυασμό τενόρου και pop ερμηνευτή… Από την άλλη, η παρουσία του, η επιτακτική ματιά του (and Corbin knows how to capture it) το ακούραστο mood του, παρασύρουν και το πιο δυσπιστο κοινό!

Damaged People…caused some really serious damages straight to the heart! Martin Gore! Τα έδωσε όλα! Ένιωθε και εννοούσε κάθε λέξη, κάθε στίχο, πρόσφερε με όλη του την ψυχή το δικό του μήνυμα με τον δικό του τρόπο! Μας έκανε να τον καταλάβουμε! Αυτό συνέβη!

“We’re damaged people
Drawn together
By subtleties that we are not aware of…” Από τις ωραιότερες εισαγωγές που έχουν γραφτεί ποτέ! Απλές κουβέντες, που το νόημά τους μπορεί να διαμορφώσει μόνο ο χρόνος και η επίγνωση που τον ακολουθεί!

Και το τελείωμα! Goodnight Lovers! Ελάχιστα συγκράτησα τα λόγια… τη μελωδία…Πρέπει να ήταν όμορφα όλα αυτά …αλλά…αλλά…Η εκφραστικότητα των Gahan-Gore μελoποιούσε τα λόγια τους…
“When you’re born a lover
You’re born to suffer
Like all soul sisters
And soul brothers……..
………….like all soul sisters and soul brothers…”

…μελοποιούσε τη στιγμή!

Δεν ξεχωρίζω μόνο τα παραπάνω κομμάτια απ’ όλα τ’ άλλα! Πολύ απλά ξεχνάω πολλά στο μεταξύ…

Το Home ας πούμε…με εισαγωγικά ”διασκευαστικά” τεχνάσματα και μετά πίσω στη βάση του..”finally I’ve found that I belong here”…

Tα backround visuals του Corbin ήταν η καλύτερη και πιο ταιριαστή καλλιτεχνικά απόδοση της μουσικής και σκηνικής παρουσίας των DM. Δεν περιγράφεται εύκολα ο πλούτος των στιγμιότυπων που προβάλλονταν σε όλη τη διάρκεια της συναυλίας… Πόση διαφορά αισθητικής αλήθεια από τότε που τα δερμάτινα τζάκετ, οι κακόφημες συνοικίες, τα επαναλαμβανόμενα στιγμιότυπα ήταν οι οπτικές αποδόσεις της μουσικής των DM…??!

Η εμπειρία του Duesseldorf θα παραμείνει ένα άτακτο κολλάζ εικόνων και μελωδίας, ένα σύντομο ταξίδι for the sake of pop music!!

A big thanx to hysterika for organising the trip and to stark for insisting on our participation in that musical expedition! Πράγματιi!!