Day One:

Την πρώτη μέρα φτάσαμε την ώρα που ξεκινούσαν οι Osiris Taurus… Η μαμά τραγουδούσε και έπαιζε κιθάρα, ο μπαμπάς έπαιζε κάτι γκάϊντες και κιθάρες, η κόρη συνόδευε στα φωνητικά και ο γιος ήταν στα drums… Έπαιζαν κάτι σε φάση μεσαιωνικό gothic rock or something (δεν τα πάω καλά με τις ταμπέλες)… Δεν με ενθουσίασαν δεν είμαι και φαν αυτού του είδους.

Κάπου στη μέση των παραπάνω την κάναμε και πήγαμε στο άλλο stage για Qntal οι οποίοι είχαν αρκετά προβλήματα με τον ήχο αλλά δεν απογοήτευσαν τους οπαδούς τους. Συνεχίσαμε στο ίδιο stage με Pωtentia Animi που έκαναν τρελλό χαβαλέ και απίστευτο show. Ντυμένοι καθολικοί καλόγεροι και με τις κιθάρες τους και με αναμένα κεριά δίπλα από το drummer… Απόλαυση.

Και πάλι στην κεντρική σκηνή μετά διάλειμμα για ξεκούραση για να δούμε NFD. Δεν ήταν του στυλ μου αλλά τους απανταχού Nephilim-άδες τους ενθουσίασαν. Ακούγονταν σαν πιο φρέσκοι Nephilim, ο μπασίστας τους είναι των Nephilim… Εεεε … να πω κι άλλα?
Οι Cruxshadows είχαν αρκετά άσχημο ήχο αλλά αυτό δεν εμπόδισε τον Rogue να κάνει τις χαριτωμενιές του με το κοινό. Τους χάρηκα πολύ περισσότερο στην Ελλάδα…
Οι Φινλανδοί 69 eyes μου έφεραν στο μυαλό μια μίξη Motley Crue με Van Halen με Alice Cooper… Not my type of music…
Στους Schandmaul οι Γερμανοί, καθότι και εγχώριο προϊόν, φώναζαν χόρευαν κτλ. Εγώ βαρέθηκα και μέτραγα τα λεπτά για να πάμε στο δίπλα stage που εμφανίζονται οι MESH! Ε λοιπόν ήταν απίστευτοι…! Τι συγκίνηση ήταν αυτή (δακρυάκια χαράς – δεν κάνω πλάκα)… Έπαιξαν 2 νέα κομμάτια από το επερχόμενο album (το ένα ήταν το Step by Step) τα οποία βρήκαν πολύ καλή ανταπόκριση. Killer lyrics (όπως πάντα) και έχουν προσθέσει και περισσότερες κιθάρες. Το σετ είχε μέσα From this height, It scares me, The trouble we ‘re in, Not prepared, My saddest day, Friends like these, Little Missile, Leave you nothing, Trust you… Το καλύτερο live που έχω δει από mesh.
Την ίδια ώρα έπαιζαν και οι VNV στην κεντρική σκηνή αλλά δεν τιθόταν για μένα θέμα σύγκρισης. Τους είδαμε από το Joy και μετά… Εντάξει… Ο Ρόναν πάνω – κάτω κλασσικά, έκοβε τα κομμάτια και μίλαγε κλασσικά… Το κοινό παραληρούσε πάντως.
Δεν αντέξαμε δυστυχώς για να δούμε Skinny Puppy…

Day Two:

Μας το φύλαγε ο καιρός… Από το πρωί έβρεχε συνεχώς… Το αποτέλεσμα – εκτός από τα νεύρα μας που έγιναν τσατάλια – ήταν οι πόντοι λάσπης… Για να το θέσω καλύτερα: Απίστευτο λασπουριό!!! Ήταν ιδανικά για mud wrestling το σκηνικό.
Οι Scream Silence έπαιξαν πολύ καλά. Ακολούθησε ο Staubkind στη δίπλα σκηνή και μετά οι Kiew και οι Amduscia που δημιούργησαν πανικό στους cyber goths.
Οι Zeraphine ήταν φοβεροί! Και ενέργεια και μελωδικότητα και χιούμορ ο τραγουδιστής… Μετά πάλι δίπλα για Flesh Field και ηλεκτρονικές καταστάσεις. Απίστευτα όμορφη η τραγουδίστρια.

Στους Subway to Sally ο κόσμος απέδειξε το κόλλημα που έχει με τα συγκροτήματα που παίζουν μεσαιωνικό gothic rock… Πανικός…
Και επιτέλους είχε έρθει η ώρα για τους Deine Lakaien… Εκείνη την ώρα μόλις είχε σταματήσει και η βροχή. Με 10′ καθυστέρηση, με προβλήματα στον ήχο και ελαφρώς εκνευρισμένοι βγήκαν στη σκηνή. Ξεκίνησαν με το Dark star και συνέχισαν με τα Down down down, Secret hideaway, Over and done, Through the hall, Midnight sun, Overpaid. Στο Return έγινε χαμός… Και λογικό όταν ακούς την επιβλητική φωνή του Veljanov να σου λέει “when you hear me calling will you be there…” . Ανατριχίλες… Για τελευταίο κομμάτι άφησαν το Love me to the end… Εκεί ούρλιαζε ο κόσμος, χτυπούσαν παλαμάκια κτλ. Δυστυχώς τους είχαν κόψει 10′ από το set τους λόγω της αρχικής καθυστέρησης (έτσι εξηγούνταν και ο εκνευρισμός του Veljanov στην αρχή).

Headliners του festival ήταν οι Sisters Of Mercy. Ό,τι και να πω είναι λίγο… Ο κύριος Andrew με λουκ αλά Rob Halford στο αδύνατο – γυμνασμένο του και χωρίς γούνα. Εμφανίστηκε μέσα από καπνούς με φουλ δερμάτινο outfit και τα classic μαύρα γυαλιά ηλίου. Φωνάρα…! Έπαιξαν νέα κομμάτια (Summer, We are the same Suzanne και άλλα που δεν τα ήξερα), έπαιξαν το Giving ground από Sisterhood και τα παρακάτω: Alice, Temple of Love, Dominion/Mother Russia, First and Last and Always, Flood II, Lucretia My Reflection, Ribbons και στο encore το Vision Thing. Ήταν φ-α-ν-τ-α-σ-τ-ι-κ-ά!!! Δεν περιγράφεται… Έγινε και κάτι που δεν έχω ξαναδεί σε συναυλία… Στη μέση του σετ ξανάρχισε να βρέχει και όπως ήταν φυσιολογικό άνοιγαν μια μια οι ομπρέλες. Όσοι ήταν μπροστά και άνοιγαν ομπρέλα τους τη χτύπαγαν οι πιο πίσω και αναγκάζονταν να την κλείσουν… αδιαμαρτύρητα…

Αυτά. Λέω να ξαναπάω του χρόνου.

Saturday 13/08/2005

Main Stage
11.00 – 11.20 In Mitra Medusa Inri
11.40 – 12.10 Osiris Taurus
12.35 – 13.15 Limbogott
13.40 – 14.20 Negative
14.45 – 15.25 Autumn
15.50 – 16.30 NFD
16.55 – 17.40 The Crόxshadows
18.05 – 19.05 The 69 Eyes
19.30 – 20.30 Schandmaul
21.00 – 22.15 VNV Nation
22.45 – 24.00 Skinny Puppy

Hangar Stage
11.20 – 11.50 Klimt 1918
12.10 – 12.50 Qntal
13.15 – 13.55 Potentia Animi
14.20 – 15.00 Leaves Eyes
15.25 – 16.05 Atrocity
16.30 – 17.10 [:SITD:]
17.40 – 18.35 The Neon Judgement
19.05 – 20.00 Combichrist
20.30 – 21.30 Mesh
22.15 – 23.15 Hocico

Sunday 14/08/2005

Main Stage
11.00 – 11.20 Scream Silence
11.35 – 12.05 The Vision Bleak
12.20 – 12.55 Faun
13.10 – 13.50 Gεte
14.10 – 15.00 The Birthday Massacre
15.25 – 16.10 Zeraphine
16.35 – 17.25 Lacuna Coil
17.50 – 18.50 Subway to Sally
19.20 – 20.20 Deine Lakaien
20.50 – 22.00 The Sisters of Mercy

Hangar Stage
11.20 – 11.40 Staubkind
12.05 – 12.35 Cephalgy
12.55 – 13.25 Kiew
13.50 – 14.30 Amduscia
15.00 – 15.40 Trisomie 21
16.10 – 16.55 Flesh Field
17.25 – 18.20 Melotron
18.50 – 19.50 Diary of Dreams
20.20 – 21.20 The Klinik

p.s. Στη Γερμανία δεν πίνουν φυσιολογικό νερό. Πίνουν αυτό με τις μπουρμπουλήθρες.
p.s. Στη Γερμανία δεν μιλάνε αγγλικά.
p.s. Στη Γερμανία οι securit-άδες δεν είναι καλοί άνθρωποι και δεν δίνουν σωστές οδηγίες προσανατολισμού.
p.s. Στη Γερμανία τα άτομα που είναι σε αυτή τη φάση είναι πολύ extreme και πολύ κιτς. Οι πιο καλοντυμένοι ήταν οι Ισπανοί και οι Έλληνες (εμείς δηλαδή)

Κείμενο: Βάσια Καρκούλη