Ευτυχώς για μας, …ο έρωτας δε σε κάνει πάντα ευτυχισμένο

Το νέο album του Maximilian Hecker κυκλοφόρησε στα τέλη του Ιανουαρίου 2005 από την Kitty-Yo, δισκογραφική που είχε αναλάβει και τις προηγούμενες κυκλοφορίες του. Από εκείνη την ημερομηνία και μετά το αναζητούσα συνέχεια περιμένοντας ν’ακούσω και πάλι την υπερχειλίζουσα σε μελωδικότητα pop του Γερμανού τραγουδοποιού. Είχαν προηγηθεί 2 albums, “Infinite Love Songs” και “Rose”.

Τελικά, σχεδόν 2 μήνες αργότερα, κι αφού ο δίσκος άργησε να κυκλοφορήσει στην Ελλάδα, καταφέρνω να τον ακούω. Album ολοκληρωμένο, τα κομμάτια του δεν επιδεικνύουν καμία διάθεση …απομονωτισμού και δεμένα καθώς είναι σ’ένα καλοδουλεμένο οργανικό σύνολο, θα μπορούσαν ν’αποτελέσουν μουσική επένδυση για κάποια καινούρια ταινία της Sofia Copolla, στο ύφος του Lost In Translation (αν o Hecker κατάφερνε ν’αντικαταστήσει τον Kevin Shields) ή αφορμή για μια συνεργασία με τον Michael Nyman! Παραμένει παρόλ’ αυτά ένα νανούρισμα για μεγάλα κορίτσια..

Στο album αυτό δε συναντάμε την ηλεκτρονική μαγεία του “Daylight”, που ξεχώριζε στον προηγούμενο δίσκο “Rose”, ούτε την πληθωρικότητα των μελωδικών εναλλαγών του πρώτου album “Infinite Love Songs”. Η συνοχή και ομοιογένεια που παρουσιάζει το “Lady Sleep” μπορεί από τη μία να θεωρηθεί μια ώριμη προσέγγιση του είδους της μελωδικής pop που προωθεί ο Maximilian Hecker, από την άλλη, όμως, κινδυνεύει και να κακοχαρακτηριστεί για «υφολογική μονοτονία».

To album ξεκινάει με το ‘Birch’ κι εκείνο το ανεπαίσθητο –ίσα που ακούγεται- κλασικό πιανάκι με το οποίο μας εισάγει πάντα στον κόσμο του ο Hecker.. Κλασικό και προς το τέλος του κομματιού …ορχηστρικό, σαν σε κάποιο Larghetto από Piano Concerto του Chopin…ουφφ..
Κι όμως στην αρχή μου θύμισε εκείνη τη νοσταλγική shoegaze dreampop των Νορβηγών The White Birch…

Στη συνέχεια ο Maximilian Hecker…ξεχειλίζει, αιωρείται, εκπνέει, εξαϋλώνεται… Αν κάποτε ένιωθα πως ο Thom Yorke οδηγούσε με ακρίβεια τον εαυτό του προς την …αναισθησία τραγουδώντας “go under, and fade out again”(Street Spirit) για τον Hecker αυτή είναι μια μονιμότερη κατάσταση… “Anaesthesia…Anaesthesia… Shining, brilliant darkness…”

Όμορφος εκπρόσωπος της καταθλιπτικής pop του Hecker και το 5ο κομμάτι, ‘Everything Inside Me Is Ill’, “…it’s endlessly insane, how I love you today”..Απόλυτα λιτό κομμάτι, από εκείνα που δημιουργούνται από μια έγκαιρη μίξη συναισθήματος και έμπνευσης!

Ακολουθεί ένα ισορροπημένο ξέσπασμα μιας ‘βιαστικής’ ακουστικής κιθάρας στο ‘Full of Voices’, που σύντομα συναντιέται με μπάσσο και πιάνο.. To battery drum sampler κάνει επίσης διακριτικά, αλλά δυναμικά, τη δουλειά του. Αυτό το κομμάτι μαζί με το 10ο, ’Yeah, Eventually She Goes’, είναι τα δύο εντονότερα ξεσπάσματα του δίσκου. Σα να συναντιέται ο Hecker με τους My Bloody Valentine κι εκείνον τον τραγουδιστή των Sigur Ros… Μερικές φορές έχω την αίσθηση πως υπάρχει εκπληκτική ομοιότητα στις φωνές τους (του τελευταίου και του Hecker).

Το album τελειώνει μ’εκείνο το νανούρισμα που σας έλεγα στην αρχή, αυτό για τα μεγάλα κορίτσια.. Γλυκό νανούρισμα που απευθύνεται ειρωνικά σε μεγάλα κορίτσια! Ή μήπως το αντίθετο? Ειρωνικό νανούρισμα που απευθύνεται γλυκά σε μεγάλα κορίτσια…?

Και οι στίχοι πάνε κάπως έτσι… :

“Lady Sleep, please kiss me sweetly
Throw me in a wad of cotton wool
And close my eyes, so I can see
Will you breast-feed with bewitching silence
Treat me like I was your only son
And love me like there was no morning?
You unfaithful lover
Careless mother
Cheating angel
Cause you always leave me after some time
So lustrously and disinfected
I’ll be diving into you
When, eventually, will you stay forever?”

κι έτσι τελειώνει τη θλιμμένη ιστορία του ο Maximilian Hecker…

Tracklisting CD

01 Birch
02 Anaesthesia
03 Summer Days In Bloom
04 Daze Of Nothing
05 Everything Inside Me Is Ill
06 Full Of Voices
07 Help Me
08 Snow
09 Dying
10 Yeah, Eventually She Goes
11 Lady Sleep

CD/DLP, Kitty-Yo 2005